هدی با نام «نورالهدی سلطان» در ژوئن ۱۸۷۹ در المنیا مصر زاده شد. او یکی از برجسته‌ترین زنان مصری است که تاریخ جنبش فمینیستیِ مصر را از پایان قرن نوزدهم تا اواسط قرن بیستم رقم زد.

هدی در ۱۹۱۹، فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد و وارد حزب وفد شد و نقش مهمی در سازماندهی زنان در تظاهرات علیه انگلستان ایفا کرد. یک سال بعد، کمیتەی مرکزی زنان طرفدار حزب وفد تأسیس شد که او نقش مهمی در این کار داشت و به عنوان نخستین رئیس این کمیته انتخاب شد.

وی در اعتراض به عدم اعطای حق رای به زنان توسط مردان ملی‌گرا و تازه استقلال یافته‌ی مصری، اتحادیه فمینیستی مصر را بنیان نهاد و نخستین رئیس این سازمان شد که هدف‌های اصلی آن، حق رای زنان، افزایش تحصیلات زنان و تغییر قوانین به نفع زنان بود. اتحادیه فمینیستی مصر، سازمانی «فمینیستی» و نه «زنانه» بود و از اولین سازمان‌های فمینیستی منطقه به حساب می‌آید.

او در سال ۱۹۲۳، با حضور در کنفرانس حق رأی زنان در رم، جایگاه زنان و مردان مصری را در مصر باستان و همچنین در اسلام برابر دانست و در حرکتی نمادین، حجاب خود را در بازگشت از این کنفرانس به نشانه حمایت از جنبش فمینیستی با اهداف گسترده‌تر برداشت و به دریای مدیترانه انداخت.

از آنجا که دولت حزب وفد به مسایل زنان توجه نمی‌کرد و سیاست‌های مردسالارانه‌ای در پیش گرفته بود، هدی در سال ۱۹۲۴ از عضویت در کمیته مرکزی حزب استعفا داد و بعدها نشریه‌های «زن مصری» و «المصریه» را که هر دو از نشریات زنان بودند، منتشر کرد و سرانجام در دسامبر ۱۹۴۷ درگذشت.