نغم کراجە

غزە- در انقلاب فلسطینی فاطمه برناوی اولین زن مبارزی است که خود را وقف مبارزه خستگی ناپذیر کرد، او به دلیل شجاعت، قدرت و عشق شدید به سرزمینش در بین همگان شناخته شده بود و دستاوردها و عملیات‌های فدایی زیادی در داخل و خارج از زندان دارد که پژواک آن پس از مرگ وی بە عنوان میراث مبارزه باقی ماند.

فاطمه برناوی در سال ١٩٣٩ در شهر اورشلیم به دنیا آمد و در سن ٩ سالگی به همراه خانواده خود از اورشلیم به اردوگاه آوارگان در اردن در شهر عمان مهاجرت کرد، اما در سال ١٩۶٠ بە تنهایی به زادگاهش اورشلیم بازگشت و در جامعەی آفریقایی زندگی می‌کرد. وی بە دلیل پی فعالیت و مبارزاتش بازداشت و بە لبنان تبعید شد و در سال ١٩٩۴ با ورود بە نوار غزە پس از امضای معاهده اسلو توانست پلیس زنان را تأسیس کند.

او اولین زندانی انقلاب معاصر فلسطین در بازداشتگاه‌های اشغالی است که در اکتبر ١٩۶٧ به دلیل انجام عملیات بمب‌گذاری در سینمای صهیون در اسرائیل بازداشت و به همراە خواهر کوچکترش احسان برناوی به حبس ابد محکوم شد. بازداشت وی دە سال ادامه داشت تا اینکه در سال  ١٩٧٩ پس از اجرای قرارداد آزادی زندانیان آزاد شد و با همراهی زنان انقلابی با نام  لیلا خالد، عایشه عوده و رسمیه عوده به جنبش مقاومت پیوست.

فاطمە برناوی در نهضت‌های سازمانی و سیاسی سمت‌های بالایی داشت و در سال ١٩٨٩به عضویت شوراهای انقلابی و مشورتی جنبش فتح، شورای ملی سازمان آزادی‌بخش فلسطین و همچنین ریاست اولین دستگاه امنیتی زنان در سال ١٩٩۴درآمد.

او به امور زندانیان زن در داخل زندان‌ها اهمیت می‌داد و زندانیان زن را آزاد می‌کرد، مصائب و مشکلات آنان را بیان می‌کرد و خواستار احقاق حقوق و تأمین زندگی شایسته برای آنان بود و درصدی از حقوق ماهانه خود را نیز برای تحصیل آنان و درصدی دیگر را بە خانواده‌های فقیر و حاشیه نشین اختصاص می‌داد.

 

یکی از شاگردان او به نام هنا موغماس، فعال اجتماعی، می‌گوید: من و همکارانم با نام مبارز فاطمه برناوی تربیت و بزرگ شدیم، زیرا او نمادی از زن در تاریخ مبارزات زنان فلسطینی و الگویی برای معانی فداکاری و رستگاری است. انتظار نداشتم روزی با او ملاقات کنم اما رویدادهای ملی راە را برای ملاقات ما در تونس و نوار غز هموار کرد و بیش از یکبار با وی دیدار کردم.

وی با تأکید بر اینکە فاطمە برناوی الگوی قابل پیروی در طول اعصار و بهترین الگو برای زن مبارز انقلابی است. می‌افزاید: وقتی یکی از همکارانش به دیدار او می‌رفت تجربەی مبارزاتی خود را بیان می‌کرد و امید، قدرت و ادامه مبارزه را به ما می‌آموخت. امیدوار بودم تا زمانی کە او فرماندهی پلیس زنان فلسطین را برعهدە گرفتە بود این شانس را داشتە باشم کە زیر نظر وی آموزش ببینم.

در همین زمینە رقیه العلی، مسئول بخش فرهنگی سفارت فلسطین در تونس می‌گوید: او با آنکە مبارز و یک رهبر بود در مقابل مانند یک خواهر، مادر، دوست و انسان بود، وقتی از قضایای بشردوستانەی زنان برایش می‌گفتم و مشکلات و بحران‌های مالی آنها را مطرح می‌کردم، هیچ وقت دست یاری و کمک را رد نمی‌کرد چه با ارائەی راه حل‌هایی برای مشکل و چه با تقدیم مقداری پول به دردمندان، فقرا و کسانی کە از شرایط اقتصادی رنج می‌بردند. او با ابراز علاقه شدید به فاطمه برناوی گفت: او با حضور و رفتنش عالی بود.

فاطمه برناوی در سوم نوامبر پس از ٣ سال مبارزه با بیماری در بیمارستان فلسطین قاهرە درگذشت و بنا به وصیت خود که اذعان داشت در نوار غزه دفن شود. پیکر او در ششم نوامبر پس از ورود به سرزمین‌های فلسطینی و با حضور پرشور رهبران بزرگ سیاسی بە خاک سپردە شد و سفارت بە احترام و قدردانی از وی و مبارزاتش مراسم تشیع جنازەی وی را برگزار کرد.