عکاسی که با پرتره‌ایش از دوک و دوسش ساسکس شناخته شده است. لنز خود را به سمت رویدادهای مخرب آفریقا نشانه رفته است. جایی که مادران، در آستانه‌ی روز جهانی غذا، کودکان خود را به خاطر گرسنگی از دست می‌­دهند.

Save the Children  (نجات کودکان)، مجموعه عکس قدرتمندی از مامور جدید خود، عکاس و فعال بریتانیایی میسان هریمن، را برای به تصویر کشیدن تاثیر مخرب بحران گرسنگی شرق آفریقا بر کودکان منتشر می­‌کند. تصاویر میسان مبارزه­‌ی کودکان برای بقا را روایت می‌کند، کودکانی که بدن­‌های ضعیفشان آنها و والدینشان را از زنده ماندنشان ناامید کرده است.

«حوا» ٢٨ ساله است و با شش فرزندش در سومالی­‌لند زندگی می­‌کند. از آنجایی که پدر بچه­‌ها آنها را ترک کرده، حوا مجبور است برای تغذیه فرزندانش به حمایت همسایگان و خیریه­‌ها تکیه کند. احمد پسر نه ماهه‌­ی حوا، از بدو تولد با بسیاری از علائم سوء­تغذیه­ی حاد(SAM) کە خطرناک ترین و کشنده ترین شکل سوء­تغذیه است دست و پنجه نرم کرده است.

او از درد معده و استفراغ رنج می‌­برد و تب شدیدی دارد. حوا می­‌گوید بدن او بسیار نحیف است و فقط به اندازه­‌ی یک نوزاد تازه متولد شده وزن دارد. احمد پس از معاینه شدن توسط یکی از کلینیک­‌های بهداشتی سیارSave the Children ، به یک مرکز تثبیت در شهر بوروا ارجاع داده شده است که بحرانی ترین موارد سوء­تغذیه را درمان می­‌کند.

این موسسه خیریه، هزینه­‌های معالجه حیاتی احمد کوچک را بر عهده گرفته است، اما حوا همچنان نگران است این هزینه­‌ها بیشتر از یک یا دو شب او را تامین نکند. زندگی همیشه برای حوا، نوزادش احمد و خواهر و برادرهایش دشوار نبوده است. دام‌های آن‌ها در گذشته برایشان درآمد و غذا برای خوردن فراهم می‌کردند، اما مانند بسیاری از خانواده‌ها در سومالی‌لند، خشکسالی بیشتر حیوانات آنها را از بین برد و آنها را بی‌پول و گرسنه رها کرد.

حوا می­‌گوید: «پیش از خشکسالی زندگی خوبی داشتیم. خشکسالی تاثیرات مخربی بر ما گذاشت، به خصوص فرزندم که به خاطر کمبود شیر و غذای مقوی دچار سوء­تغذیه شد. ٣٠ راس دام داشتم اما خشکسالی ٢٠ رأس از آنها را از بین برد. هرچیزی دستگیرمان شود می­خوریم و گاهی چیزی برای خوردن نداریم.»

یاسمین و هشت فرزندش بعضی روزها بدون غذا سر می­‌کنند. او با درماندگی فرزندانش را نگاه می­‌کند که به او التماس می­‌کنند چیزی بخورند... و نمی‌­داند آنها زنده خواهند ماند یا نه.

یاسمین ٣۵ ساله در روستایی کوچک در منطقه­‌ی سرار سومالی­لند در شاخ آفریقا، زندگی می­‌کند. او می­‌گوید: «دیدن بیماری و رنج فرزندانم قلب من را می‌­شکند، مخصوصا وقتی می‌­گویند «مامان، من گرسنه هستم!» و می­‌دانم نمی‌­توانم کاری برای آنها انجام دهم.»

«بعضی روزها، چیزی نمی‌­خوریم. گاهی اوقات یک وعده غذایی در روز دستگیرمان می‌­شود. خیلی به ندرت آنقدر شانس می­‌آریم که دو وعده غذا بخوریم. زندگی خیلی سخت و خشن است. آرزو می­‌کنم فرزندانم سالم بمانند و آینده‌ی بهتری داشته باشند.»

یاسمین یکی از هزاران مادری است که با ادامه­‌ی بحران گرسنگی شرق آفریقا قادر به تغذیه­‌ی فرزندانش نیست. سه تا از فرزندانش از سوء­تغذیه رنج می‌­برند و کوچکترین فرزند او از عفونتی رنج می‌­برد که نیازمند مراقبت‌های پزشکی فوری است.

به نظر می‌­رسد بیش از نیم میلیون کودک در سراسر سومالی و سومالی‌­لند از سوء تغذیه­‌ی حاد شدید رنج می­‌برند، کشنده‌­ترین شکل سوء­تغذیه که می‌­تواند منجر به تاری دید، شلی پوست، متورم شدن پاها و تضعیق عضلات شود به طوری که در نهایت کودکان را از حرکت باز می‌­دارد.

چهار فصل بارندگی متوالی ناموفق در شاخ آفریقا که با افزایش قیمت مواد غذایی، به دلیل جنگ در اوکراین، و پیامدهای همه‌گیری کووید-١٩ ترکیب شده است، منجر به یکی از بدترین بحران‌های گرسنگی در تاریخ این کشور شده است.

مادربزرگ فوزیه، در کمپ آوارگان در سومالی­‌لند با شش نوه­‌اش زندگی می­‌کند. نوه­‌های او از وقتی مادر و پدرشان از هم جدا شدند با فوزیه زندگی می­‌کنند. این خانواده پنج سال پیش، پس از خشکسالی فلج کننده‌ی سال ٢٠١٧، تقریباً تمام دام­‌های خود را از دست دادند و بدون هیچ غذا یا درآمدی به کمپ منتقل شدند.

حمدی دو ساله، کوچکترین نوەی فوزیه، اخیراً از سوءتغذیه­‌ی شدید رنج می‌­برد و در هفت ماه گذشته توسط مرکز بهداشتی Save the Children که در نزدیکی کمپ آوارگان داخلی واقع است و موارد متوسط ​​را درمان می‌­کند، حمایت شده است.

فوزیه از وضعیت جسمانی نوەاش می­‌گوید: «او دچار سوء­تغذیه شدید بود. بسیار ضعیف شد و نتوانست چیزی بخورد یا بیاشامد. تب داشت و اگر چیزی می­‌خورد یا می‌­نوشید استفراغ می­‌کرد. پوستش آنقدر داغ بود که دست را می‌­سوزاند، اما خوشبختانه، سلامت حمدی پس از ماه‌ها مصرف مواد غذایی مغذی از جمله فرنی و آجیل در حال بهبود است.»

با اینحال، ادامه­‌ی خشکسالی و کمبود غذا برای فوزیه یک نگرانی همیشگی است و او اغلب مجبور می‌­شود برای سیر کردن شش نوه‌­اش از غذا صرف‌­نظر کند. او می­‌گوید: «در این خشکسالی ٣٠ راس از ۴٠ دام باقیمانده­‌ام تلف شدند. بزرگ­ترین چالش من، نداشتن منبع درآمد ثابت برای تامین نیازهای غذایی فرزندانم است.»

«غذای مغذی برای بچه­‌ها ندارم و خودم به ندرت غذا می­‌خورم. حمدی را بدون هیچ بستگان یا حمایت دیگری که بتوان به آن تکیه کرد به  save the childrenسپاردم، شاید الان حتی زنده نباشد. تابحال به جز Save the Children از هیچکس حمایت مالی نگرفته­‌ام.»

داستان فوزیه را از زبان خود بخوانید: «اسم من فوزیه است و ۶٠ سال سن دارم. نوه­ی من حمدی ٢ ساله است. حدود پنج سال است که در کمپ آوارگان زندگی می­‌کنیم. پس از خشکسالی ٢٠١٧ مجبور شدیم به اینجا نقل مکان کنیم.»

وضعیت اسفبار آنها توسط عکاس و فعال بریتانیایی نیجریه­‌ای الاصل، میسان هریمن، که بیشتر به خاطر پرتره­‌های دوک و دوشس ساسکس و فرزندانشان شناخته شده است، ثبت شده است.

میسان هریمن اخیراً برای به تصویر کشیدن داستان‌های بصری مبارزه کودکان برای بقا از سومالی­‌لند دیدن کرده است.

او به من گفت: «باید راهی پیدا می‌کردم تا از لنز و صدایم استفاده کنم تا به دنیا بفهمانم که می‌توان از این فاجعه جلوگیری کرد و با اقدام فوری آن را معکوس کرد.»

من با والدینی صحبت کردم که برای یافتن غذا برای کودکانی که بدنشان از فرط گرسنگی از کار افتاده است، با مشکلات لاینحلی روبرو بودند. دیدن این صحنه­‌ها به عنوان پدر دو دختر کوچک، واقعاً برایم دلخراش بود.»

محمد حسن، مدیر سومالیایی Save the Children، گفت: «این عکس­‌های قدرتمند، فاجعه­‌ی قابل پیشگیری‌­ای که در برابر چشمان ما اتفاق می­‌افتد، را نشان می‌­دهد.»

«هیچ کودکی نباید گرسنه به رخت‌خواب برود. هیچ والدینی نباید به فکر این باشد که به کدام ­یک از فرزندانش غذا بدهد.»

هفتەی گذشته، مارتین گریفیتس، مسئول امور بشردوستانه­‌ی سازمان ملل متحد، گفت «بدون شک» قحطی در سومالی در راه است و تخمین زده می‌­شود که تا دسامبر ٣٠٠,٠٠٠ سومالیایی در قحطی زندگی کنند.

اگرچه Save the Children از سال ١٩۵١ در سومالی و سومالی‌­لند مشغول به فعالیت است و از مراقبت‌های بهداشتی، آموزشی، وتغذیه‌­ای برای کودکان فراهم می­‌کند، اما آنها تاکنون با بحرانی که اکنون در حال وقوع است روبرو نبوده‌­اند.

کودکان در حال مرگ، زنان به حراج گذاشته شده برای تامین غذا و بیمارستان‌­های فضای باززیر درختان، تنها بخشی از مصادیق بحران گرسنگی شرق آفریقا در ٢٣ ژوئن ٢٠٢٢ است که امدادگران را هوشیار کرد شرق آفریقا برای جلوگیری از قحطی ناشی از تغییرات آب و هوایی به کمک بیشتری نیاز دارد.

قحطی سال ٢٠١١ ویرانگر بود و جان بیش از یک چهارم میلیون نفر را در سومالی ربود. وضعیت در ماه‌­های آینده می‌­تواند حتی بدتر باشد.

محمد حسن گفت: «مردم سومالی و سومالی‌­لند به باران‌­ها و برداشت­‌های ناموفق عادت کرده‌­اند، این وضعیت واقعا بی‌­سابقه است. جان میلیون‌ها کودک بی‌گناه در خطر است و زمانی برای نجات آنها نمانده. جهان باید اکنون برای جلوگیری از این فاجعه اقدام کند.»

پیش­بینی می­‌شود نزدیک به ٧/۶ میلیون نفر (۴١ درصد از جمعیت) در سومالی بین اکتبر تا دسامبر با کمبود مواد غذایی دست و پنجه نرم کنند، که نزدیک به ۴/٢ میلیون نفر نسبت به آمار قبلی افزایش داشته است.

این موسسەی خیریه از دولت بریتانیا درخواست می­‌کند ٧٠ میلیون پوند دیگر برای کمک به درمان یک میلیون کودک مبتلا به سوء­تغذیه شدید در سراسر منطقه سرمایه گذاری کند و همچنین رهبری نمایندگان جهانی را برای مقابله با علل اصلی بحران، بر عهده بگیرد.

منبع: inews.co.uk