حساسیتزدایی از خشونت علیه زنان
نویسندە: کیت فیتز-گیبون
بیش از یک دهه است که کشتار زنان را مطالعه میکنم. از کار خودم و مجموعه‌ی تحقیقات جهانی که از آن استخراج میکنم، فهمیده‌ام که این شکل از خشونت ذاتاً قابل پیشگیری بوده و در درون این آگاهی‌سازی امید نهفته است. امید به پاسخ‌های بهتر، مداخلات اولیه‌ی مؤثرتر و تعهدات واقعی به پیشگیری.
با اینحال، طی شش ماه گذشته، اغلب این حس امید به خشم و ناامیدی تبدیل شده است. من در سال ۲۰۱۲ فکر می‌کردم تا الان جلوتر خواهیم بود. همین سه سال پیش، وقتی کتاب شرم ملی ما منتشر شد، احساس کردم که کاتالیزور تغییر ممکن است در دسترس باشد. اما اکنون شاید بهتر از هر زمان دیگری اهمیت این چالش و عمق بحران خشونت مردان علیه زنان و کودکان در استرالیا را می‌فهمم.
در سال ۲۰۲۴، بیش از ۱۲ سال پس از اتمام دکترا با موضوع احکام مردانی که شریک جنسی زن خود را در استرالیا به قتل رسانده‌اند، بارها اهمیت نقل قول منتسب به نویسنده‌ی شناخته‌شده، مارگارت اتوود، به من یادآوری شد: «مردان می‌ترسند. که زنان به آنها بخندند. زنان می‌ترسند که مردها آنها را بکشند.»
اگرچه این نقل قول حدود ۴۰ سال قدمت دارد، با شرایط اکنون نیز کاملاً مرتبط است. حوادث وحشتناک سال ۲۰۲۴ در استرالیا نشان می دهد که زنان همچنان دلایل قانع‌کننده‌ای برای ترس از خشونت مردان دارند.
در طول این سال، تعداد زنانی که گفته می‌شود توسط مردان اطرافشان کشته شده‌اند بسیار بالا بوده است. این یادآوری مهمی است که نشان می‌دهد خشونت علیه زنان بر تمام بخش‌های جامعه‌ی استرالیا تأثیر می‌گذارد. مرگ و میر زنان در سراسر ایالت‌ها و مناطق استرالیا رخ داده و مناطق روستایی و کلان شهرها را نیز در بر می‌گیرد.
اطلاعاتی که ما تاکنون در مورد این قتل‌ها به دست آورده‌ایم، طیفی از شرایط مختلف را نشان می‌دهد که در آن زنان، اغلب توسط مردان نزدیکشان، کشته شده‌اند. در واقع، این شاید یکی از وجوه مشترک بحران باشد - اینکه وقتی یک زن کشته می‌شود، به احتمال زیاد مردی که نه تنها او را می‌شناخت، بلکه زمانی به‌عنوان شریک سابق یا فعلی به او اعتماد داشت، او را به قتل رسانده است.
تنها با تابش نور مستقیم بر این مشکل است که می‌توان تغییراتی را که به شدت مورد نیاز است هدایت کرد.
در سال ۲۰۲۳، تحقیقات ایمنی زنان نشان دادند که حداقل یک میلیارد دلار در سال تنها در پایان بحران، برای حمایت از قربانیان بازماندگانی که به دنبال کمک هستند موردنیاز است. علاوه بر این، همانطور که تمرکز طرح ملی برای پایان‌دادن به خشونت علیه زنان و کودکان روشن شده است، تعهد به پیشگیری، مداخله‌ی زودهنگام و همچنین واکنش و بازیابی از اجزای ضروری رسیدگی به این بحران ملی است.
در شرایطی که انگار در حال حرکت به عقب هستیم، نباید شواهدی را که به ما می‌گوید زن‌کشی با شریک عاطفی قابل پیشگیری است را نادیده بگیریم. با اینحال، مبارزه با خشونت مردان علیه زنان مستلزم پاسخگویی مناسب و اصلاحات کل سیستم است. گستردگی شرایط درگیر در پرونده‌های زنان کشته‌شده در سال ۲۰۲۴ به تنهایی نشان می‌دهد که چرا دستکاری سیستم، به تنهایی نمی‌تواند تغییر دگرگون‌کننده‌ی موردنیاز برای ایمن‌سازی بهتر زنان در برابر خشونت علیه مردان را ایجاد کند.
اینکه بگوییم زندگی زنان اهمیت دارد، درست است، اما چرا شدت حملات مرگبار به زنان در بالاترین سطح خود در طول ده سال گذشته قرار گرفته است؟
با توجه به شمارش زنان کشته‌شده در استرالیا، در شش ماه اول سال ۲۰۲۴، حداقل ۳۹ زن توسط خشونت مردان کشته شده‌اند. در سال‌های اخیر، به طور متوسط، حداقل یک زن در هفته اینگونه کشته شده است. این آمار در سال ۲۰۲۲ برابر با مرگ ۵۷ زن در سراسر کشور بود و در سال ۲۰۲۳، حداقل ۶۴ زن کشته شدند.
همچنین در سال‌های اخیر مواقعی وجود داشته است که دفعات قتل زنان از حالت معمول بیشتر شده و منجر به وضعیت هشدار در میان سیاست‌گذاران و مدافعان شده است. اواخر اکتبر و اوایل نوامبر ۲۰۲۳، در یک دوره‌ی ۱۰ روزه، هر دو روز یک زن در استرالیا کشته می‌شد. هر یک از پنج قتل در یک ایالت یا قلمرو استرالیا متفاوت رخ داد و شامل طیفی از شرایط مختلف بود، اما همه‌ی آنها دو چیز مشترک داشتند: استفاده ادعایی از خشونت کشنده‌ی مردانه و اینکه عاملان مرد ادعایی از آشنایان قربانی زن بودند.
در سال ۲۰۱۸، شش زن استرالیایی، در یک دوره‌ی پنج روزه توسط خشونت مردان به قتل رسیدند. مرگ این زنان اعتراضات جدی را در کشور برانگیخت و از قضا کمتر مورد تایید سیاسی قرار گرفته و منجر به اقدام شد.
نگرانی من این است که چه در جامعه‌ی استرالیا، چه در سطح بین‌الملل از مرگ زنان حساسیتزدایی شود. چگونه می‌توان پیامدهای جهانی خشونت مردان علیه زنان و کودکان را در زندگی روزمره بیان کرد؟
واقعیت وحشیانه این است که در هر ۶۰ تا ۹۰ دقیقه، حداقل پنج تا هشت زن - در سراسر جهان بر اثر خشونت مردان جان خود را از دست می‌دهند.
به طور متوسط هر ۱۱ دقیقه یک زن کشته می‌شود.
این یک واقعیت غم‌انگیز است، اما باید آن را بپذیریم. اما تنها از طریق پذیرش آن و با تابش نور بر آن است که می‌توانیم تغییرات دگرگون‌کننده و مثبتی که به شدت مورد نیاز است را هدایت کنیم.
منبع: گاردین