انقلاب ایران توطئەای سیاسی علیە مطالبات خلق‌ها
انقلاب ایران، انقلابی سیاسی بود، نه اجتماعی. بنابراین دولت بورژوایی و مالکیت بورژوایی تغییری نکرد و جمهوری اسلامی، همچنان یک دولت بورژاویی باقی ماند.
گلناز گل‌محمدی- عضو کمیته‌ی زنان کومله (سازمان کردستان حزب کمونیست ایران)
این حکومت توسط نیروهایی همچون بورژوازی بازار، بورژوازی مدرن، اقشار از خود بیگانه، طبقه‌ی متوسط، به‌علاوه‌ی امپریالیسم آمریکا و انگلیس، علیه منافع مردم ایران به میدان آورده شد و خواستار رفاه و آزادی بود. این نیروها در کنفرانس گوادلوپ به این نتیجه رسیدند که علیه انقلاب ایران که چپ بود، حکومت پهلوی را، تحویل جریان اسلامی به رهبری خمینی بدهند.
خمینی در۲۲بهمن اهداف حکومت تازه به قدرت رسیده را اینگونه بیان کرد:
۱-این حکومت، حکومت کوخ‌نشینان و مستعضفین است، نه حکومت کاخ‌نشینان و مستکبرین.
۲-ما اقتصاد شما را بهبود می‌بخشیم.
۳-ما نفت،آب، گاز و حمل نقل عمومی را مجانی می‌کنیم.
۴- ما شمارا آدم می‌کنیم.
............
اکنون نگاهی به اقتصاد بیندازیم. اقتصاد ایران طبق اعتراف خود مقامات رژیم، رو به ورشکستگی است. رژیم ادعا می‌کند که نرخ بیکاری در ایران ۲ میلیون نفر است که در واقع ۱۰ میلیون نفر است. حدود ۴۰ میلیون نیروی کار ایران در اداره‌ی کار ثبت‌نام کرده‌اند. وضعیت اقتصادی ایران روز به روز وخیم‌‌تر می‌شود و با این وجود، رژیم هیچ طرح و برنامه‌ای برای این مشکل ندارد. با وجود وعده‌ی بهبود شرایط اقتصادی توسط خمینی، بالعکس روز به روز همه چیز گران‌‌تر شد و بر تعداد جلادان، شکنجه‌گران، دزدان، اختلاسگران و رانت‌خواران نیز افزوده شد.
رژیم اسلامی از بدو به قدرت رسیدن، نخستین حمله‌های خود را متوجه زنان کرد. خمینی، که از شرکت گسترده‌ی زنان آزادیخواه و برابری‌طلب در انقلاب ۵۷ مطلع شده بود، در ۸ مارس برابر با ۱۷ اسفند ۱۳۵۷، فتوا داد که زنان در ادارات و وزارتخانه‌ها باید با پوشش و حجاب اسلامی حاضر شوند. زنان مبارز و برابری‌طلب توانستند با ۶ روز تظاهرات و اعتراض، حکومت جدید را عقب بنشانند. آنجا بود که سران جریان اسلامی دریافتند که برای استقرار حکومت اسلامی با چه حریف نیرومندی طرف هستند. دومین حمله‌ی آنها به کارگران بیکار در اصفهان و به رگبار بستن آنها در فروردین ۱۳۵۸ و بعد از آن حمله به کوردستان و ترکمن صحرا شروع شد.
رژیم برای سرکوب این مبارزات، شروع به دستگیری مخالفان، رهبران کارگری که شورا تشکیل داده بودند و کمونیست‌ها کرد. آنها زندان‌ها را به صورت قصابخانه درآوردند. ده‌ها هزار نفر را شکنجه و هزاران تن را اعدام کردند، سپس جنگ ایران و عراق را ادامه دادند که در آن هفتصد هزار نفر، از جمله ۳۵ هزار کودک قربانی شدند.
در نتیجه این اوضاع، مبارزات گسترده‌ی کارگران، زنان و مردم آزادیخواه علیه رژیم شروع شد. سران حکومت اسلامی راه‌حل را در کشتار مخالفین و کمونیست‌ها می‌دانستند که کشتار ۱۳۶۷ نمونه‌ای از آن است. همچنین اسلام سیاسی، به عنوان ایدئولوژی این رژیم، هر روز بیشتر آشکار شد و مبارزات آزادی‌خواهی و مردمی نیز همچنان ادامه یافت. از همان ابتدا تاکنون، کارگران و زحمتکشان، در راس این مبارزات بوده‌اند. از چشمگیرترین این مبارزات می‌توان به خیزش دی ماه ۹۶، خیزش آبان ۹۸ و مبارزات کنونی همچون مبارزه‌ی کارگران هفت‌تپه اشاره کرد که در این مبارزات رو به رشد، زنان نقش چشمگیری دارند.
اگر بخواهیم به طور ویژه به کوردستان نگاهی کوتاه بیاندازیم، همان شرایط مذکور در کوردستان به صورت حادتری حاکم است. کوردستان از همان ابتدای سرکار آمدن رژیم، آن را ضد انقلاب و ضد مردمی اعلام کرده و مردم پیشرو در کوردستان، در انتخابات‌های رژیم شرکت نکردند.
این مردم از همان ابتدا تاکنون، علیه رژیم و بیرون راندن آن از کوردستان به اشکال گوناگون جنگیده و مبارزه کرده‌اند و زنان در آن نقشه برجسته‌ایی داشته‌اند. زنان برای اولین بار توسط کومله در کل کوردستان (عراق، ترکیه، سوریه و ایران) مسلح شده و الهام‌بخش زنان کارگر و زحمتکش شده‌اند.
در نتیجه‌ی مبارزات فداکارانه‌ی زنان و مردان پیشرو، اکنون کوردستان ایران یک جامعه با احزاب متفاوت است و کومله در آن به عنوان یک نیروی سوسیالیست برای رفع ستم ملی مبارزه می‌کند و مبارزه‌ی موجود در کوردستان را رادیکال‌تر می‌کند.
در حدود این چندسال که ما این تشکل را بنیان نهادیم، سعی کردیم به مشکلات و مسائل زنان در ایران بپردازیم و همچنین در این مورد با دیگر تشکل‌ها بحث و گفت‌وگوهایی انجام دهیم. همچنین با زنان دیگر تشکل‌ها در شهر سلیمانیه و تشکل‌های زنان روژهلات ارتباط‌هایی داشته‌ایم. با زنان روژآوا چند کار مشترک مانند، اکسیون‌های اعتراضی برای دفاع از زنان و اعتراض به حملات ترکیه به مناطق کوردستان، سمینارهایی برای ۸ مارس و همچنین ۲۵ نوامبر انجام داده‌ایم. در دروان حملات ترکیه به عفرین و به منظور همبستگی با خلق روژآوا، در هئیتی از زنان چهار بخش کوردستان، یک سفر به روژآوا داشتیم. اما به طور کلی، به دلیل مشکلات عدیده‌ی امنیتی و بحران ناشی از کرونا، در این عرصه به اندازه‌ی قابل قبول و مطلوب کار نکرده‌ایم.
همان‌طور که ذکر شد، به دلیل مشکلات ناشی از مسائل امنیتی و ویروس کووید-۱۹ما مدتهاست که نتوانسته‌ایم کنفرانس زنان و جلسات دیگری را برگزار کنیم. در دوره‌ی گذشته ما از تلویزیون وشبکه‌های اجتماعی برای انعکاس خبرهای اعتراضات و مبارزات زنان استفاده کرده‌ایم که این فعالیت را باید گسترش دهیم. هدف ما این است که هرچه بیشتر به زنان زحمتکش در کوردستان کمک کنیم تا ریشه‌های مصائب خود را بشناسند.
در آینده ما باید به طور سازمان‌یافته‌تر و منظم‌تر با سایر تشکلات زنان در بخش‌های کوردستان تماس داشته باشیم و بتوانیم از تکنولوژی جدید برای دست‌یابی به اهداف مذکور، به صورت موثر استفاده کنیم.