«عشق و علاقه مرا در ورزش فوتسال به موفقیت رساند»
فوتسال زنان با بی مهری‌های زیادی روبه‌رو است. دلنیا کیکاوسی، فوتسالیست در این باره می‌گوید: «در زندگی همیشه برای رویا و اهدافم تلاش کرده‌ام و موفق شدم که به اهدافم برسم و به خاطر موانع و تبعیض‌های جنسیتی تسلیم نشده‌ام.»
بهار عباسی
مهاباد - حضور تیم ملی فوتسال زنان در رقابت‌های برون مرزی ابتدا فقط به بازی‌های تدارکاتی با کشورهای همسایه خلاصه می‌شد. دایره‌ی حضور بین‌المللی تیم ملی فوتسال زنان در سال‌های بعد به رقابت‌های غرب آسیا و تورنمنت‌های معتبر هم رسید. پس از آن گام بسیار بزرگ دیگر حضور در جام جهانی کوچک زنان بود که زنان فوتسالیست در دو دوره‌ی آن (۲۰۱۲ و ۲۰۱۳) شرکت کردند. حضور در رقابت‌های داخل سالن آسیا و در نهایت حضور در جام ملت‌های آسیا گام بعدی بود. کشور اردن در سال ۱۳۸۴ از تیم فوتبال زنان ایران برای شرکت در مسابقات قهرمانی فوتبال زنان غرب آسیا دعوت کرد و از آنجا، تلاش برای پیدا کردن استعدادها در باشگاه‌های فوتسال آغاز شد.
«در این حوزه هیچ پشتیبانی نداریم و تنها عشق و علاقه و صبوری باعث شده است آن را ادامه دهیم»
دلنیا کیکاوسی ۲۹ ساله و اهل شهرستان بوکان است او در حوزه‌ی فوتسال زنان فعال است. او در مورد حرفه‌اش به خبرگزاری زن می‌گوید: «شش سال هست که مربی فوتسال هستم و دوازده سال است در ورزش فوتسال بازی می‌کنم. در یک خانواده‌ی متوسط بزرگ شدم و خودم برای مستقل شدنم تلاش کردم».
در ادامه می‌افزاید: «استقبال مردم کم است ولی از قبل بهتر است. بیشتر مردم رشته‌ی فوتسال را یک ورزش مردانه می‌بینند و احساس می‌کنند زنان نمی‌توانند در این رشته بازی کنند. بعضی از شاگردانم به خاطر عدم درک خانواده‌هایشان این رشته را رها کرده‌اند در حالی که در این زمینه خیلی استعداد داشتند. خانوداه‌ها و مردم شناخت کمی نسبت به این رشته دارند و کمتر از ما حمایت می‌شود. احساس می‌کنند فوتبال و فوتسال یک رشته‌ی مردانه است و زنان در آن موفق نمی‌شوند من مخالف این دیدگاه هستم و احساس می‌کنم یک نوع تبعیض جنسیتی است. زنان هم مثل مردان می‌توانند در رشته‌های ورزشی دلخواه موفق شوند. جنسیت ربطی به انتخاب نوع ورزش ندارد».
او در مورد مشکلات ورزش زنان می‌گوید: «زن به معنای مقاومت و استقامت در زندگی است و ستون خانواده است. زنان برای هر کاری تلاش کنند، می‌توانند در آن موفق شوند. این کار برای من فقط یک علاقه بوده است و درآمد زیادی ندارد، برای مسابقات از جیب خودم پول می‌دهم. به خاطر نبود اسپانسر تیم ما با مشکلات زیادی روبه‌رو بوده است. در این حوزه هیچ پشتیبانی نداریم و تنها عشق و علاقه و صبوری باعث شده است آن را ادامه دهیم. ادامه‌ی هر ورزشی بدون امکانات سخت است. در این ورزش به زمین بازی و تجهیزات احتیاج داریم، متاسفانه امکانات محدود است».
«تمام زنان برای رسیدن به آرزوهایشان باید تلاش کنند»
دلنیا می‌گوید: «در زندگی همیشه برای رویا و اهدافم تلاش کرده‌ام و موفق شدم که به اهدافم برسم و به خاطر موانع و تبعیض‌های جنسیتی تسلیم نشده‌ام. براساس تجربه‌ی خودم بە تمام زنان می‌گویم که هیچ وقت تسلیم نشوید و برای آرزوهایتان تلاش کنید و جرات ریسک کردن داشته باشید. درسته خیلی سخت است و مورد بی مهری‌های زیادی قرار می‌گیریم ولی نباید تسلیم شویم، اگر راهی وجود ندارد باید خودمان راه جدیدی بسازیم».
موفقیت در ورزش بدون اسپانسر غیر ممکن است کە گاهی از سوی نهادهای دولتی و اجرایی همانند فرمانداری و شهرداری انجام می‌شود و گاهی نیز تولیدی‌ها و کارخانجات بزرگ صنعتی اسپانسری تیم‌های مختلف را برعهدە می‌گیرند اما عدم وجود اسپانسر و عدم حمایت نهادهای و دستگاەهای دولتی از فوتسال زنان باعث کنارەگیری برخی از استعدادهای توانمند این ورزش شدە است.