شبنم توکلی

تهران - یکی از ورزش‌هایی که این روزها در فضای مجازی و در پارک‌ها طرفدار پیدا کرده است پارکور است. پارکور اولین بار در فرانسه توسط دیوید بل و دوستانش در یکی از مناطق حاشیه نشین پاریس باب شد. این ورزش به قدرت جسمی و ذهنی نیاز دارد. پارکورکاران اولین بار در دهه هشتاد در ایران فعالیت غیر رسمی خود را آغاز کردند. این ورزش چون قدرت جسمی زیادی می‌خواهد بیشتر به عنوان ورزشی مردانه شناخته شده خصوصاً در جوامع مذهبی و سنتی که زن‌ها را از چنین ورزش‌هایی منع می‌کنند، حتی با دیدگاهی ضد زن و جنسیتی اجازه وارد شدن به این رشته را از دختران به خاطر خرافاتی که در باره‌ی بکارت وجود دارد می‌گیرند. ولی با تغییر و تحول‌های پیش آمده در حال حاضر ما شاهد حضور دختران در این رشته هستیم.

نفس کاکاوند ٢۵ ساله از تهران، اهل کوهدشت می‌گوید: من حدود  ٧ سال است که پارکور کار می‌کنم. در آن محیطی که ما زندگی می‌کردیم هنوز آنگونه که باید ورزش برای زنان جا نیفتاده بود، مخصوصاً ورزشی همانند پارکور که ٩٩ درصد آن پسر است و ما خواه و ناخواه در محیط‌هایی باید تمرین می‌کردیم که پسرها حضور داشتند. کار من یک نوع هنجارشکنی بود که از عهده‌ی آن برآمدم، به گونه‌ای که کسانی که آن موقع مرا ملالت می‌کردند و به پوشش و ورزشم گیر می‌دادند، اکنون مرا تشویق می‌کنند.

نفس ادامه می‌دهد: من در زندگی‌ام هیچ ورزشی را انجام ندادم یک روز به پارک نیاوران رفتم و پارکورکارها را آنجا دیدم آنقدر مشتاقانه نگاه کردم که خودشان پیشنهاد همراهی در این ورزش را به من دادند، آنجا هم از من تست گرفتند و فهمیدند که توانایی‌اش را دارم. بعد از آن من در خانه‌ی قدیمی پدرم تمریناتم را شروع کردم و با چیدن میز و صندلی سعی کردم موانع پارکور را درست کنم. شش ماه اول من آنقدر به پارکور علاقمند شدم که شغلم را به مدت یک سال تعطیل کردم. با آدم‌های خوبی در این مسیر آشنا شدم بە خصوص مربی‌ام مرتضی ذولفقاری که آدم خیلی اصولی در ورزش است. همیشه می‌گفت این اشتباه است که می‌گویند در پارکور باید آسیب ببینید تا پیشرفت کنی این حرفش روی من خیلی تأثیر گذاشت و من هم اصولی و با تمرین، ورزش می‌کردم. من چون در منطقه یک تهران ورزش کردم مردم‌ آنجا خیلی من را تشویق می‌کردند ولی دوستانم که در مناطق پایین شهر زندگی می‌کنند می‌گویند که در اینجا هم مردم و هم پلیس‌ها ما را اذیت می‌کنند.

وی در ادامە گفت: پارکور برای دخترها به نسبت پسرها چالش بزرگی است یعنی از لحاظ فیزیک بدن پسرها راحت در عرض سه ماه می‌توانند راه بیفتند ولی برای ما زمان طولانی نیاز دارد. یک دیدگاه اشتباهی که در پارکور برای برای دختران وجود دارد این است که این ورزش خیلی برایشان ضرر دارد در حالی که از لحاظ آناتومی این هیچ ربطی به آن ندارد و مشکلی برایشان پیش نمی‌آید.

نفس در ادامە بیان کرد: ورزش من یک ورزش خیابانی است. به عنوان یک زن احتمالاً یکسری مشکلاتی داشته باشم، در هنگام تمرین غیر از پارکورکارها، دوست ندارم کسی به من نگاه کنند. بارها برایم پیش آمده است که پسرها نگاهم کردن و من عصبانی شدم و جایم را عوض کردم و بازهم آمده‌اند و ایجاد مزاحمت کرده‌اند و من نمی‌توانم در این حالت عصبی نشوم و با آنان برخورد نکنم. دخترها در پارکور علاوه بر اینکه باید جسم قوی بسازند باید یک شخصیت قوی بسازند. ما در این ورزش در کنار پسرها تمرین می‌کنیم و ممکن است حواشی پیش بیاید. اگر تو آدم ساده لوحی باشی ممکن است به کسی تبدیل شوید که کلاً یادتان برود برای چه کاری آمده‌اید.

وی گفت: در ایران پارکور یک انجمن دارد ولی بیشتر پارکورکارها آن را قبول ندارند. باشگاه پارکور نداریم ولی اگر هم در مشهد، شیراز یا تهران باشد، پارکورکارها خودشان آن را ساخته‌اند. در اینجا سختی‌های زیادی وجود دارد، فکر کنید یک نفر تمام زندگی‌اش را در راه پارکور می‌گذارد ولی در نهایت نمی‌تواند در خارج از ایران در مسابقات شرکت کند چون ما در ایران فدراسیونی نداریم و همین باعث می‌شود که پارکورکارها بعد از مدتی سرد شوند. ما در ایران پارکورکارهای خیلی قوی داریم به نوعی که بچه‌های ایرانی وقتی در مسابقات آنلاین جهانی شرکت می‌کنند همیشه مقام اول تا سوم را می‌آورند ولی کسی این‌ها را نمی‌شناسد چون ما یک مجموعه یا فدراسیونی نداریم.

نفس همچنین گفت: نسل اول پارکور دخترهای ما نیلوفر مقدم، مهسا رضایی، یگانه اکرمی بودند این‌ها الگوهای من بودند و خیلی قوی عمل کردند در زمانی که محدودیت زیادی برای پارکور وجود داشت این‌ها با تمام قدرتشان کار می‌کردند. نسل بعدی که من، محدثه ملک محمدی، مینو نصیری و یاسمن سعی کردیم که راه نسل گذشته را ادامه دهیم بودیم. نسل بعد از ما که خیلی دختران قوی هستند زهرا از مشهد، فیروزه از اراک، مینو از شیراز، این‌ها کسانی هستند که در پارکو می‌درخشند و من خیلی خوشبینم به آینده زنان در پارکور، چون هرچقدر که می‌گذرد قوی‌تر عمل می‌کنند

آخرین حرفم برای تمامی دختران این است که اگر می‌بینید نفسی در پارکور اینگونه قوی عمل می‌کند و فکر می‌کنید زندگی بی‌مشکلی دارد و خانواده از او حمایت می‌کنند به شما بگویم که اینگونه نیست من هم در آن جامعه‌ای که شما در آن بزرگ شدید و امکانات زیادی نداشته، بزرگ شدم ولی تصمیم گرفتم آنچه را که دوست دارم دنبال کنم چه از لحاظ کاری، ورزشی، مالی و... همیشه راه خودم را پیش بردم و همیشه استقلال مالی خودم را داشتم. حتما باید علاقه‌های خودمان را دنبال کنیم و نباید دختران به این فکر کنند که زودتر ازدواج کنند، زندگی این است که که اگر تو یک دختر قوی و مستقل باشی و روی پای خودت بأیستی در زندگی متأهلی هم می‌توانی عملکرد بهتری داشته باشی و قوی‌تر عمل کنی. نباید زیاد به حرف‌های مردم توجه بکنید چون اگر کامل‌ترین باشید باز تو را قبول ندارند. باید سعی کنید در درون خودمان به همه حس مثبت داشته باشیم و این باعث می‌شود که آدم‌های خوبی دور شما باشند.

مهم‌ترین نکته‌ای که در پارکور باعث پیشرفت من شده این است که همیشه از پیشرفت بقیه خوشحال بودم و آنچه که یادگرفته بودم را به دیگری آموختم. خودمم آدمی بودم که سعی کردم از همه یادبگیرم وقتی در پارکور شما احساس کنید که دیگر تمام است آخرین پیشرفت شماست متوقف می‌شوید، پس‌رفت می‌کنید. باید بدانید که هیچ چیزی انتها ندارد و ما همیشه کامل نیستیم، همیشه ظرفیت بیشتر یادگرفتن برای آگاه‌تر شدن را داریم، ما هیچ وقت نباید دست از تلاش برداریم.