شیرین محمد

قامشلو - مبارزان و فعالان حقوق زنان با تأکید بر اینکه کلید حل مسائل زنان، سازماندهی و همکاری مشترک علیه سیاست‌هایی است که در مسیر پیشرفت آن‌ها در سطح جهان ترسیم شده است، گفتند: دستیابی زنان به آزادی، مسیری طولانی است که هم دستاوردها و هم دشواری‌هایی را به همراه دارد. آن‌ها با جنگ‌های سیستماتیکی علیه خود مواجه هستند و به‌طور گسترده‌ای قربانی قتل و به حاشیه رانده شدن می‌شوند. از این رو، نیاز است که با هم متحد شوند تا در این جنگ پیروز شده و نقشه‌ها را خنثی کنند.

رمزیه محمد، ریاست مشترک جنبش جامعه دموکراتیک در منطقه شمال و شرق سوریه، گفت: «زنان از سال‌ها پیش از انقلاب روژاوای کوردستان که به رهبری آن‌ها آغاز شد، مبارزه و مقاومت بزرگی را تجربه کرده‌اند. زنان از طریق اتحاد ستار، که اکنون به نام کنگره ستار شناخته می‌شود، توانستند خود را سازماندهی کنند و به شناخت خود و تاریخشان برسند. با آغاز انقلاب، زنان آماده شرکت در آن بودند و برای متحد کردن صفوف زنان کورد، عرب، سریانی، ترکمن و سایر زنان اتنیک‌ها و مذاهب دیگر تلاش کردند تا با هم برای حفاظت از خود و دفاع از آزادی‌شان اقدام کنند. امروز سازماندهی و صدای آن‌ها در منطقه شمال و شرق سوریه و جهان بازتاب یافته است.»

وی توضیح داد: «زنان از تمام اتنیک‌ها برای سازماندهی خود تلاش کرده‌اند. زنانی سریانی اتحادیه خود را ایجاد کردند که به نام کنگره زنان سریانی شناخته می‌شود، و زنان عرب نیز توانستند انجمن زنان زنوبیا را تأسیس کنند تا زنان عرب را در بر گیرد و به توسعه آن‌ها بپردازد. زنان ارمنی نیز اتحاد خاص خود را داشتند و بسیاری از جنبش‌ها و سازمان‌های دیگر وجود دارند که بر سازماندهی و اتحاد صفوف و صدای زنان فعالیت کرده و همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهند و این جنبش‌ها و سازمان‌های زنان به الگویی تبدیل شده‌اند که همه زنان جهان از آن پیروی می‌کنند.»

ریاست مشترک جنبش جامعه دموکراتیک در منطقه شمال و شرق سوریه، در ادامه‌ی صحبت‌های خود تأکید کرد: «وحدت زنان در شرایط کنونی که منطقه در آن قرار دارد، بسیار ضروری است. این وحدت نه تنها برای زنان منطقه شمال و شرق سوریه، بلکه برای تمامی زنان جهان، به‌ویژه زنان خاورمیانه و شمال آفریقا نیز لازم است تا خود را سازماندهی کرده و صفوف خود را علیه سیاست‌هایی که هدفشان به حاشیه راندن نقش و جایگاه زنان در جامعه است، متحد کنند. آن‌ها باید به مبارزات خود ادامه دهند و صدای خود را علیه سرکوب و ظلم بلند کنند. با وحدت تصمیم و صدای واحد، زنان می‌توانند به ساخت صلح و دموکراسی در جهان کمک کنند.»

رمزیه محمد همچنین افزود: «با فلسفه ژن ژیان ئازادی مبارزه ما علیه خشونت ادامه یافته و پژواک صدای ما در میان تمام زنان جهان پیچید. زنان در ایران با این فلسفه علیه سلطه‌ی مقامات جمهوری اسلامی قیام کردند و حتی زنان در هند و افغانستان نیز از این فلسفه بهره‌ بردند. این فلسفه اکنون به مشعلی تبدیل شده که راه آزادی زنان در هر مکان را روشن می‌کند.»

ریاست مشترک جنبش جامعه دموکراتیک در منطقه شمال و شرق سوریه، در پایان صحبت‌های خود از تمامی زنان خاورمیانه و شمال آفریقا خواست تا مبارزات خود را متحد کنند و گفت: «ما با وحدت، قوی‌تر خواهیم بود تا با سیاست‌هایی که علیه آزادی زنان اعمال می‌شود مقابله کنیم. ما زنان سوریه، مصر، تونس، یمن، مراکش، عربستان و دیگر زنان باید دست در دست هم و با صدای واحد کار کنیم، با هم جمع شویم و گفت‌وگو کنیم تا رنج‌های زنان را پایان دهیم و برای ساختن زندگی آزاد و دموکراتیک و عادلانه تلاش کنیم.»

 

 

خدیجه ریاضی، فعال حقوق زنان و فعال حقوق بشر از مراکش، اظهار داشت: «زنان برای آزادی خود مبارزه می‌کنند. برخی از آن‌ها از سنین پایین در خانواده‌ها و قبیله‌هایشان شروع به مبارزه می‌کنند و این مبارزه را حتی در احزاب و محیط‌های کاری خود ادامه می‌دهند. بر زنان لازم است که به‌طور روزانه برای مقابله با ذهنیت مردسالارانه و فرهنگ‌های غالب بر پایه تبعیض و تحقیر زنان مبارزه کنند.»

این فعال حقوق زنان در ادامه افزود: «زنان تنها به مبارزه روزانه و فردی اکتفا نکرده‌اند، بلکه سازمان‌ها و جنبش‌های زنان، اتحادیه‌ها و رسانه‌های زنان را تأسیس کردند و از سینما، رمان، شعر و تئاتر برای کسب حقوق خود استفاده کردند. از طریق این اقدامات، آن‌ها مبارزه فکری بزرگی را در جامعه آغاز کردند تا نگرش‌ها نسبت به مسائل زنان تغییر یابد و مفاهیم اجتماعی زیادی در مورد حقوق آن‌ها تغییر کند و آگاهی نسبت به مسئله زنان افزایش یابد.»

خدیجه ریاضی در ادامه‌ی صحبت‌های خود گفت: «زنان تجربه بزرگی در سازماندهی و شبکه‌سازی در مناطق مختلف جهان کسب کرده‌اند و شبکه‌های محلی، منطقه‌ای و بین‌المللی را تأسیس کرده‌اند و توانسته‌اند بر جامعه جهانی نیز تأثیر بگذارند. به این ترتیب، بسیاری از توافقنامه‌های بین‌المللی در مورد حقوق زنان به تصویب رسید و نقش زنان در ساخت صلح به رسمیت شناخته شد. زنان از این طریق بر تعدادی از دولت‌ها فشار آوردند تا به سهم ارزشمند زنان در توسعه و حق بهره‌برداری از دستاوردهای آن‌ها اذعان کنند. همچنین، آن‌ها شبکه‌های خاصی را برای مقابله با خشونت علیه زنان سازماندهی کردند و شبکه‌هایی ایجاد کردند که همبستگی جهانی زنان را تقویت کرد و در کنفرانس‌های جهانی مربوط به حقوق زنان و دیگر کنفرانس‌های جهانی که به مسائل مختلف ملت‌ها می‌پردازند، مشارکت کردند.»

وی در ادامه‌ی صحبت‌های خود افزود: «تمام این دستاوردها را زنان با وجود تمام دشواری‌هایی که با آنها روبرو هستند، به دست آوردند، از جمله شرایط اقتصادی در تمامی کشورهایی که بر زنان تأثیر می‌گذارد و این امر مبارزه آن‌ها را دشوارتر کرده و حفظ دستاوردهایشان را به یک وظیفه سخت تبدیل کرده است». وی افزود: «سلطه نظام مردسالارانه هرچند با سطوح متفاوت، اما در تمام جوامع ادامه دارد. این سیستم موانعی را در برابر مشارکت کامل زنان در تصمیم‌گیری و ترسیم سیاست‌هایی که پاسخگوی آرزوهای آن‌ها باشد و برابری را که برای آن مبارزه می‌کنند تحقق بخشد، ایجاد می‌کند. به این ترتیب، زنان از امکان طراحی این سیاست‌ها محروم می‌شوند زیرا از مراکز تصمیم‌گیری کنار گذاشته می‌شوند.»

خدیجه ریاضی بر این نکته تأکید کرد که «وضعیت سیاسی وخیم در بسیاری از کشورهای جهان، به‌ویژه در مناطق درگیری‌های مسلحانه، اشغال و جنگ، زنان را به هدف اصلی رژیم‌های استبدادی و سرکوبگر تبدیل کرده است. در این مناطق، بدن‌های زنان مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد و به‌عنوان سلاح‌های جنگی استفاده می‌شود. تمام این مسائل موانعی را در برابر مبارزه زنان ایجاد می‌کند.»

این فعال حقوق بشر در ادامه تأکید کرد: «پیشگام‌ترین زنان، زنان فلسطینی هستند که با مقاومت و ایستادگی خود، نسل‌کشی که نیروهای اسرائیلی علیه آنان و مردم فلسطین به‌طور کلی مرتکب می‌شوند، را به جهانیان نشان می‌دهند. همچنین زنان کورد که در برابر داعش، بزرگترین تهدید برای جهان، ایستادند و بر آن پیروز شدند. تمام این دستاوردها نتیجه موفقیت‌های پیشگامانه آن‌ها و نقش برجسته‌شان در حفاظت از جامعه خود و سازماندهی خود است.»

خدیجه ریاضی در پایان صحبت‌های خود گفت: «در آمریکای لاتین، زنانی از ملت‌های بومی وجود دارند که علیه سیاست‌های نسل‌کشی که علیه مردمشان اعمال شده، مقاومت کرده‌اند. در آفریقا، زنان با روش‌های مختلف علیه استعمار مبارزه کرده و فداکاری‌هایی برای آزادی کشورهایشان انجام دادند و همچنان در مبارزه برای دموکراسی ادامه می‌دهند؛ زنان پیام‌هایی دارند که می‌خواهند از طریق مسیر طولانی مبارزاتشان به جهان منتقل کنند، زیرا بشریت بدون زنان قادر به دستیابی به صلح نخواهد بود.»

 

 

احلام الناصر از سودان، فعال حقوق زنان و حقوق بشر، نیز صحبت‌های خود را اینگونه آغاز کرد: «صحبت در مورد زنان و جنبش زنان به‌طور کلی صحبت طولانی است، زیرا جنبش زنان از دوران نظام پدرسالار استبدادی تمامی ویژگی‌ها و امتیازات خود را از دست داده است و مبارزه برای حقوق زنان برای رسیدن به آزادی آغاز شد. نظام پدرسالارانه سلطه‌جو تلاش کرد تا زنان را در پایین‌ترین لایه‌های جامعه قرار دهد.»

وی در ادامه افزود: «زنان به دلیل فطرت طبیعت دوستانه و عشقشان به صلح، آزادی و تغییر برای بهتر شدن جامعه، در طول تاریخ  و مبارزات طولانی در قاره‌های مختلف جهان، کشورها و مناطق جغرافیایی مختلف مبارزه کرده‌اند. جهان از دوران باستان در مورد صلح، دموکراسی و جنگ‌ها صحبت کرده است و سازمان ملل متحد نیز شروع به تصویب قوانین بین‌المللی کرده است که در مورد حقوق برابر و حقوق تمام انسان‌ها صحبت می‌کند و همچنین برخی کشورها این سند بین‌المللی را در خصوص حقوق سیاسی، مدنی، اجتماعی و اقتصادی امضا کرده‌اند، اما هیچکدام از آن‌ها به درستی اجرا نشده‌اند و زنان همچنان بیشترین آسیب را از جنگ‌ها و درگیری‌ها می‌بینند.»

این فعال حقوق زنان با اشاره به اینکه یکی از دلایلی که زنان بیشترین آسیب را می‌بینند، اعمال سیاست‌های سیستماتیک علیه آن‌ها است، گفت: «سیاست‌ها و نقشه‌هایی که زنان را هدف قرار می‌دهند، موانعی در مسیر پیشرفت آن‌ها ایجاد می‌کنند، اما با این حال، زنانی هستند که با جدیت برای رسیدن به آزادی و تغییر بهتر مبارزه می‌کنند و برای حقوق جوامع خود تلاش می‌کنند.»

احلام الناصر در ادامه توضیح داد: «ما به عنوان زنان در شرایط جنگ، ابتکارات و جنبش‌ها و ائتلافات بسیاری داریم، و کار هماهنگی برای ما یک کار اساسی است. همبستگی منطقه‌ای و بین‌المللی در جنبش، بر زنان تأثیر می‌گذارد. ما قادر به کمک به یکدیگر هستیم.»

احلان النالصر، فعال حقوق زنان و فعال حقوق بشر در پایان صحبت‌های خود، پیامی خطاب به تمام زنان ارسال کرد: «کار سازمان‌‌دهی شده بر اساس علم و دانش و کار همبستگی، راه‌حل رسیدن زنان به آزادی خود و آزادی جامعه‌ای است که با آن‌ها مرتبط است.»