اخلاص حمرونی

تونس- سلوی لطیف، رئیس اتحادیه ملی زنان در شهر سوسه تونس، معتقد است وضعیت زنان در استان سوسه یا ساحل به دلیل موقعیت جغرافیایی، تاریخی و فرهنگی منحصر به این منطقه با وضعیت سایر زنان در سایر نقاط کشور متفاوت است.

 سلوی لطیف، فعال حقوق زنان و جامعه مدنی، در سخنانی اظهار داشت: ساحل یکی از بزرگترین و کهن‌ترین مناطق تونس به‌شمار می‌رود که دارای صنایع گردشگری، کشاورزی و تعداد فراوانی کارخانه و نهادهای دولتی و بیمارستان می‌باشد. بنابراین، زنان در این منطقه در مشاغل عالی‌رتبه‌ای همچون قضاوت، پزشکی، وکالت و سایر حرف مشغول به فعالیت هستند. همزمان، زنان کارگر نیز در این منطقه وجود دارند که در کارخانجات و بخش کشاورزی به کار و تلاش مشغول می‌باشند.

سلوی لطیف در ادامه سخنان خود تصریح نمودند که زنان شاغل در مؤسسات، موفق به اثبات شایستگی‌های خود و به نمایش گذاردن موفقیت‌هایشان گردیده‌اند، از آن رو که برخوردار از دانش و استقلال مالی می‌باشند؛ این امر به آنان اجازه داده تا علی‌رغم گرانی شدید و هزینه بالای زندگی، استقلال مالی خویش را حفظ نموده و فرزندان خود را تربیت نمایند. ایشان معتقدند زنان دارای درآمد اندک، در وضعیت ویژه‌ای قرار می‌گیرند و قادر به برقراری تعادل میان کار و خانواده نبوده و به همین دلیل در معرض انواع خشونت‌ها قرار می‌گیرند.

در خصوص موضوع خشونت علیه زنان، سلوی لطیف این‌گونه تصریح نمودند: علی‌رغم وجود قانون اساسی شماره ۵۸ سال ۲۰۱۷ که بر ریشه‌کن سازی خشونت علیه زنان تأکید دارد، اما اجرای آن تاکنون بسیار محدود بوده است، زیرا پدیده خشونت همچنان در حال گسترش می‌باشد.

سلوی لطیف توضیح داد که اتحادیه زنان در دفتر خود دارای وکیلی می‌باشد که صرفاً پیگیر مسائل مرتبط با خشونت علیه زنان می‌باشد؛ معمولاً هیئت مدیره دفتر یادشده جهت پیگیری موارد ارجاعی به منظور ارائه مشاوره حقوقی و توصیه‌های لازم برای دفاع از حقوق زنان، چه زن مورد خشونت تمایل به پیگرد قانونی مرتکب را داشته باشد و چه قصد سازش داشته باشد، مداخله می‌نماید. همچنین، هیئت مدیره یادشده برای رسیدگی به اوضاع افراد بی‌سرپرست نیز اقدام می‌کند؛ وی به فقدان مراکز پناهگاهی اختصاص یافته به این قشر اشاره فرمود.

وی تشریح کرد که خشونت اشکال متعددی دارد و افزود: خشونت خانگی که زنان در منزل خود از سوی همسرانشان متحمل آن می‌شوند وجود دارد؛ و در اغلب موارد این زنان به دلیل وحشت از بی‌خانمانی و فقدان سرپناه، قادر به طرح شکایت علیه همسران خود نیستند و صرفاً به منظور ادامه حضور در منزل، خشونت را تحمل می‌کنند.

وی به ماجرای زنی اشاره کرد که متحمل خشونت شدید از سوی همسر خود شده بود، ولی از طرح شکایت علیه وی خودداری ورزیده بود؛ زیرا توانایی پرداخت هزینه‌های دادرسی و انتظار برای صدور حکم نفقه را نداشته و فاقد جایی برای پناه بردن بوده است.

وی در ادامه سخنان خویش افزود: خشونت اقتصادی علیه کارگران زن در برخی صنایع نیز وجود دارد که آنان را مجبور به انجام اموری بسیار طاقت‌فرسا می‌نماید، بی‌آنکه دستمزدی معادل همتایان مرد خود دریافت کنند؛ این امر ناشی از ذهنیت تبعیض‌آمیز میان زن و مرد است. در این موارد، اتحادیه زنان با هماهنگی اتحادیه کارگری و برخی مسئولان به منظور دفاع از حقوق آسیب‌دیدگان مداخله می‌نماید.

وی همچنین بر وجود خشونت جنسی تأکید نمود که بیشتر در قالب آزارهای کلامی تجلی می‌یابد و افزود: زنان در همه جا اعم از اماکن عمومی و یا خصوصی، متحمل انواع مزاحمت‌ها و توهین‌های کلامی می‌گردند؛ از تعرضات زبانی در خیابان‌ها گرفته تا فحاشی‌ها و اهانت‌های رکیکی که گاه تا مرز آزار جنسی و تجاوز پیش می‌رود.

 در خصوص میزان مشارکت سیاسی زنان نیز اظهار داشت که این مشارکت ضعیف و کمتر از حد انتظار است؛ به گونه‌ای که در انتخابات صرفاً از تصاویرشان در کمپین‌ها استفاده می‌شود، بی‌آنکه مناصبی به آنان سپرده گردد و یا به نفعشان رأی‌دهی صورت پذیرد. وی چنین ادامه داد: در این ایام که انتخابات محلی برگزار می‌شود، مشاهده می‌کنیم مشارکت زنان، چه به عنوان نامزد و چه به عنوان رأی‌دهنده‌ای که به وظیفه انتخاباتی خود عمل می‌کند، ضعیف است؛ زیرا تصور می‌کنند در رقابت با مردان موفق نخواهند بود که این ممکن است نشان‌دهنده عدم مسئولیت‌پذیری یا کمبود تجربه باشد.

وی تأکید نمود: «در هر نوع انتخاباتی اعم از محلی، قانون‌گذاری و یا ریاست جمهوری، همواره مردان پیروز می‌شوند؛ زیرا مردان از رأی دادن به زنان سر باز می‌زنند، چرا که مخالف رقابت آنان در عرصه سیاست بوده و موفقیت زنان را نمی‌پذیرند. این اساساً ناشی از ضعف شخصیتی مردانی است که به برابری جنسیتی اعتقاد ندارند.» و تصریح نمود زنان بر اساس دانش و مهارتی که دارند، می‌توانند کمک بیشتری نسبت به مردان به عرصه سیاست بنمایند.

سلوی لطیف، فعال حقوق زنان، در سخنانی تأکید نمود که مسئله حقوق زنان صرفاً محدود به مرکز کشور و مناطق مرفه‌نشین نبوده و محلات فقیرنشین و روستاهای حاشیه‌ای و محروم را نیز در بر می‌گیرد. وی عنوان داشت که در مرکز کشور امکانات بهتر آموزشی از قبیل مدارس و دانشگاه‌ها وجود دارد و زنان این مناطق بیشتر از حقوق خود برخوردارند، درحالی‌که زنان روستایی در مناطق دوردست همچون نافیضه، سیدی بوعلی و قلعه به دشواری می‌توانند از حقوق خود بهره‌مند شوند، به دلیل اینکه در خانه زندانی بوده و به دلایلی ازجمله سلطه ذهنیت مردسالار و فقدان امکانات مالی و آگاهی، کسی حامی مبارزه برای دفاع از حقوق آنان نیست.

 سلوی لطیف همچنین تأکید نمودند که اتحادیه زنان برنامه‌ای جهت سفر به این مناطق دورافتاده و برگزاری دوره‌های آموزشی و توانمندسازی زنان روستایی با هماهنگی انجمن‌های حامی حقوق زنان در دستور کار دارد.

وی همچنین خواستار همبستگی و حمایت همگانی از زنانی شدند که فاقد ابتدایی‌ترین امکانات برای دفاع از حقوق خویش می‌باشند.

در پایان سخنان خود، پیامی خطاب به همه زنان ساکن در شهر سوسه و سایر استان‌های تونس مخابره نموده و تأکید کرد: «ای زن، تو سازنده جامعه هستی. لازم است قوی باشی و سعی کنی صدایت را به گوش برسانی و برای دفاع از حقوقت پافشاری نمایی.» همچنین از مردان خواستند تا احترام به زن را نگاه دارند، چراکه آنان تیم واحدی را تشکیل می‌دهند.