زهور مشرقی

تونس - تونس ٢٩ ژانویه‌ی ٢٠٢٣ را به عنوان تاریخ برگزاری دور دوم انتخابات پارلمانی تعیین کرده است که بر اساس آن، مردم تونس پس از تکمیل دور اول در ١٧ دسامبر، که در آن تنها ٢٣ نامزد، از جمله ٢ زن، از ١۵۴ کرسی مجلس آینده، کرسی‌هایی را به دست آوردند، دوباره به پای صندوق‌های رأی رفته و پارلمان جدید را انتخاب خواهند کرد.

درصد کاندیداهای زن برای انتخابات از ۵ درصد فراتر نرفت که درصد پایینی است که توسط انجمن‌های فمینیستی مورد انتقاد شدید قرار گرفت. جدلندة لقطی، فعال فمینیست و رئیس انجمن زن معاصر و کودک فردا، درصد مشارکت زنان در انتخابات را تشریح کرد. درصد زنان شرکت کننده در انتخابات پارلمانی اندک بود، و این به دلیل ضعف ناشی از عدم حمایت مالی دولت از زنانی بود که در تأمین منابع مالی مبارزات انتخاباتی به ویژه در مناطق دورافتاده شمال‌غرب تونس به ویژه در استان جندوبه با مشکلات زیادی مواجه بودند.

وی خاطرنشان کرد: پایین بودن نرخ مشارکت در شمال‌غرب ناشی از بنیان و نفوذ ذهنیت مردانه در تصورات آن جامعه تا حدی قبیله‌ای است و علاوه بر آن، زمینه‌ی مناسب اجتماعی و سیاسی برای حضور گسترده‌ی زنان به عنوان رأی دهنده یا کاندید وجود ندارد، به ویژه در این دوران سختی که تونس سپری می‌کند، به ویژه مناطق داخلی، این امر بر شرایط زنان و میزان مشارکت آنان مانند سال‌های گذشته برای رأی دادن یا ورود به عرصه‌ی حیات سیاسی از طریق پارلمان تأثیر منفی گذاشت.

این فعال فمینیست، انتخابات سال ٢٠١۴ و میزان مشارکت زنان شمال‌غرب را بیش از ۶٠ درصد ذکر کرد و خاطرنشان کرد: رسانه‌ها نیز نقش آموزشی خود را در تشویق زنان به مشارکت ایفا نکردند.

وی در خصوص تبعیض و بی‌عدالتی که زنان شمال ‌غرب با آن روبه‌رو هستند، علاوه بر نگاه طردکننده و حقارت به آنان، تأکید کرد که ذهنیت مردانه در مناطقی که همچنان به قبیله‌گرایی معتقدند، نمی‌تواند از جهت‌گیری‌های زنان حمایت کند و بر ضرورت حضور آنان تأکید کند. و حضور آن‌ها در پارلمان، علاوه بر آداب و سنن منسوخ شده که هنوز نقش زنان را به مادری، ازدواج و آشپزخانه محدود می‌کند.

وی افزود که حومه‌ی فراموش شده‌ی شمال‌ غرب شاهد بی میلی وحشتناکی برای شرکت در دور اول انتخابات قانون‌گذاری بود و انتظار می‌رود نتایج مشابهی در دور دوم در اواخر این ماه رخ دهد.

او به حوزە انتخابیەی استان جندوبه اشاره کرد، جایی که نامزدهای زن برای انتخابات با مشکلات مضاعف مواجه شدند و از طرف احزاب مختلف، به ویژه از سوی رقبای مرد در همان حوزه‌های انتخابیه، تحت فشار قرار گرفتند، جایی که تلاش کردند در برابر تبعیض و خشونت اجتماعی و سیاسی که ثبت شده بود مقاومت کنند. جدلند لقطی  با اشاره به این‌که این انجمن شاهد مواردی از خشونت کلامی علیه زنان و ضرب‌وشتم فیزیکی بوده که به شکستن شیشه‌ی خودروها و خراب کردن تابلوهای تبلیغاتی منجر شد تا رأی دهنده نتواند متن انتخاباتی نامزدهای زن را بخواند یا حتی درباره‌ی آن‌ها بشنود.

وی افزود: «من مبارزات انتخاباتی زنان را دنبال می‌کردم و شاهد خشونت علیه نامزدهای زن بودم. یک نامزد زن وجود دارد که در شبکه‌های اجتماعی مورد آزار و اذیت قرار گرفته و در معرض انواع خشونت‌های مادی و اخلاقی، آزار و اذیت و افترا قرار گرفته و او مورد حمله قرار گرفت و مورد ضرب و شتم قرار گرفت.»

وی با تأکید بر این‌که نقش زنان در دوره‌ی آتی علی‌رغم محرومیت و حاشیه‌نشینی دوچندان خواهد شد، خاطرنشان کرد: با وجود کمپین‌ها علیه زنان و خشونت در همه‌ی اشکال آن، زنان توانایی خود را در مقاومت و ایستادگی برای آینده‌ای بهتر برای کشورشان و خودشان ثابت کرده‌اند.

جدلند لقطی، فعال فمینیست سخنان خود را این‌گونه پایان داد: جامعه بدون مشارکت فعال زنان نمی‌تواند به توسعه‌ی همه جانبه دست یابد و امروز آن‌ها متعهد به کار مضاعف برای تحمیل چهره‌ی خود و حضور در مراکز تصمیم‌گیری، قوه‌ی مقننه و ادارات مختلف هستند.