زینب آکگول

آنکارا - در این روزها که شرایط مطابق با همه‌گیری نامساعد است، شکایاتی در مورد مشاغلی وجود دارد که بدور از عدالت و برابریست و نگرانی کارکنان بهداشت در مورد آینده‌ی نزدیک افزایش می‌یابد، تعداد کارکنان بهداشتی که قادر نیستند صدای خود را به گوش کسی برسانند و امیدشان را از دست داده‌اند، بسیارند. از آغاز همه‌گیری، کارکنان بهداشت در وضعیت سردرگمی و اضطراب زیادی بسر می‌برند و سویلای ییلدیز (اسم مستعار بکار گرفته شده است) نیز یکی از آنهاست.

سویلای ییلدیز می‌گوید که در این فرایند مانند همیشه تمام جنبه‌های شکست‌خورده‌ی سیستم با کارکنان بهداشت و درمان منعقد شده است، و اظهار داشت که او فاصله‌ی بسیار جدی بین خانواده و عزیزانش در روند همه‌گیری قرار داده است.

 

نمی‌توانند فرزندانشان را در آغوش کشیده و ببوسند

ییلدیز با چشمانی پر از اندوه و ترس به صحبت خود ادامه می‌دهد: "وقتی از سر کار به خانه می‌آییم‌، نمی‌توانیم فرزندانمان را در آغوش بگیریم و ببوسیم. تا جایی که می‌توانیم از آنها فاصله می‌گیریم. زیرا من نمی‌توانستم از فرزندانم مراقبت کنم مجبور شدم فرزندانم را با مادربزرگ و پدربزرگ آنها به روستا بفرستم زیرا آنها به دلیل کهنسالی در خطر بودند. همچنین از نظر اقتصادی نیز با مشکل روبرو هستیم. ۱۰سال قبل،‌ ما می‌توانستیم حقوق بیشتری نسبت به سایر کارکنان دریافت کنیم،  اما اکنون نمی‌توانیم. علاوه بر این، ما حقوق مشابهی در سطح کارکنان نظافتی که با آنها کار کرده دریافت می‌کنیم. هدف من این نیست که کارکنان نظافتچی را دست کم بگیریم، اما ما به دانشگاه رفتیم و با تجربه KPSS استخدام شدیم و ما بسیار زحمت کشیدیم تا به این مرحله رسیدیم. اما وقتی بازنشسته شدیم، پول اضافی در دوران بازنشستگی پرداخت نمی‌شود."

 

"ما به طور مخفیانه مجازات می شویم"

سویلای ییلدیز در جواب سوال، مشکلاتی که کارکنان بهداشت و درمان طی سالها در روند همه‌گیری بیشتر با آن روبرو شده‌اند، را در این مرحله چگونه می‌‌بینید؟ می‌گوید:‌

"حقوق ما مانند سایر همکاران ما نیست که در یک سرویس کار می‌کنند. پول اضافی برای هر یک از ما متفاوت محاسبه می‌شود. بودجه‌ی مراقبت‌های ما بسیار کم است. کار اضافی برای کارگران بعد از ساعت ۱۶:۰۰ با افزایش ۵۰ درصدی با یک حقوق معمولی پرداخت می‌شود. اما برای ما، دستمزد ساعتی ما کمتر از حقوق معمولی پرداخت می‌شود. من در بیمارستان Covid کار می‌کنم. بسیاری از دوستان من کلینیک‌های دیگر را در حال انجام وظیفه ترک کرده‌اند و اینها بیشتر افرادی هستند که قبلاً با مدیریت مشکل داشته‌اند. ما بصورت مخفیانه مجازات می‌شویم."

 

"ما در این روند بسیار تنها ماندیم"

سویلا ییلدیز توضیح داد که در این روند اخیر او و بسیاری از دوستانش دچار سندرم اضطراب شده‌اند و می‌گوید: "در واقع در ابتدای همه‌گیری، امیدوار بودیم که تلاش‌های ما دیده شود و بدون پاداش نماند. در ماه مه، ساعت کار همه‌ی کارکنان دولتی ۷۵ ساعت، ساعت کار مراقبت‌های بهداشتی ۱۴۱ ساعت و بدون تمایز ۶۶ ساعت است. موضوعات زیادی برای صحبت وجود دارد، زیرا ما در این فرایند بسیار تنها ماندیم. مادرانی که بچه‌های زیر ۱۰ سال دارند، با مشکلات جدی روبرو هستند و در جستجوی افرادی هستیم که بتوانند از فرزندان ما مراقبت کنند."

 

"ما دیگر رویا و امیدی نداریم"

سویلای ییلدیز اظهار داشت که آنها دیگر رویاها و انتظاراتی ندارند و صحبت‌های خود را اینگونه ادامه می‌دهد: "حتی وقتی افرادی که در یک خانه با هم زندگی می‌کنیم،‌ آزمایش آنها مثبت باشد، ما بعنوان کسی که در تماس بوده محسوب نمی‌شویم. زیرا ما همیشه در تماس هستیم. وقتی همسر ما آزمایشش مثبت است، ما باید به سر کار برویم. همسر ما باید هم مواظب خودش و هم بچه‌ها باشند. ما دیگر رویاها و انتظاراتی نداریم. خسته‌ایم. ما در ابتدای همه‌گیری مشکلات بسیار جدی داشتیم، در حال حاضر هیچ مشکلی وجود ندارد. فرقی نمی‌کند که تعداد زیادی بیمارستان وجود داشته باشد،‌ بسیاری از بخش‌های اورژانس و مراقبت‌های متفاوت وجود داشته باشد. در کنار این شرایط، نیاز به پرسنل بهداشتی ماهر وجود دارد و در این روند، کار جدی افزایش یافته و مراقبت و کیفیت کاهش یافته است. برای اینکه صدای ما شنیده شوند، بسیار تلاش کردیم. یا آنها صدای ما را نمی‌شنوند یا نمی‌خواستند ما را بشنوند."

 

"تنظیم قانون خشونت در بهداشت"

 سویلای ییلدیز گفت: "من فکر می‌کنم که بیمارستان‌ها بدون تجاوز از میزان اشتغال، اقتصاد را در اولویت قرار می‌دهند. ما می‌خواهیم یک حقوق واحد ۹ هزار و ۳۹۵ لیره‌ داشته باشیم که خط فقر است. ما می‌خواهیم پولی که خارج از حقوق ماهانه دریافت می‌کنیم در دوران بازنشستگی ما پرداخت شود. ما خواهان ۳۶۰۰ شاخص اضافی، حقوق برابر برای کار برابر، تنظیم دستمزد نوبت، تنظیم قانون خشونت در سلامت، شهدای ما بعنوان شهدای وظیفه‌ شمرده شوند، تعیین مدیران ذیصلاح، رفع فشارهای اتحادیه و انتصاب پرسنل قراردادی هستیم."