کیم تینگلی

طی چهار دهه‌ی گذشته چاقی کودکان در ایالات متحده به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. براساس  CDC، در سال ۱۹۸۰، حدود ۵ درصد از کودکان بین ۲ تا ۱۹ سال کشور دچار چاقی بودند. در سال ۲۰۱۸، بیش از ۱۹ درصد بوده و ۱۶ درصد اضافه وزن داشتند.

از آنجا که کودکان در طی تابستان خارج از آنها در مدرسه به احتمال بسیار زیاد وزن کمتری پیدا می‌کنند، کارشناسان در بهار سال گذشته نگران بودند که آموزش حضوری به‌دلیل بیماری همه‌گیر کرونا به طور نامحدود متوقف شد. 

محققان دانشکده‌ی بهداشت عمومی میلمن در دانشگاه کلمبیا و همکارانش آن را در مقاله‌ای در ژورنال چاقی در ژوئن ۲۰۲۰ اعلام کردند، آنها می‌ترسند که بسته شدن طولانی مدت "باعث تشدید شیوع چاقی کودکان و افزایش اختلالات بر اثر چاقی شود" که این امر به معنای مبتلا شدن کودکان به بیماری‌های مرتبط با چاقی دیابت نوع ۲، فشار خون بالا و بیماری کبد چرب می‌شود.

طبق مطالعه‌ای که در ماه مه در كودكان انجام شد، این نگرانی‌ها را موجه نمود. بر اساس اندازه‌گیری شاخص توده‌ی بدنی که برای بیش از ۵۰۰ هزار کودک بین ۲ تا ۱۷ سال هنگام بازدید از شبکه‌ی مراقبت از بیمارستان کودکان فیلادلفیا انجام شد، محققان دریافتند که به‌طور متوسط، بین ژانویه‌ی ۲۰۱۹ و دسامبر ۲۰۲۰ شیوع چاقی در کل تقریباً از ۱۳.۷ درصد به ۱۵.۴درصد افزایش پیدا کرد. (در سالهای اخیر که داده‌های ملی در دسترس است، این افزایش ۱ درصدی یا کمتر بوده که طبق این تحقیق ٢ درصد افزایش یافته است) کودکان سیاه‌پوست و لاتین و همچنین خانواده‌هایی که درآمد کمتری دارند، افزایش شدیدتری نسبت به کودکان سایر گروه‌ها داشته‌اند. چنین دستاوردهایی در اوایل زندگی این احتمال را برای کودکان افزایش می‌دهد که BMI بیشتری داشته باشند.(چاقی بیش از ۴۰ درصد بزرگسالان آمریکایی را تحت تأثیر قرار داده است) برایان جنسن، نویسنده‌ی اصلی این مطالعه و متخصص اطفال در کودکان، می‌گوید: "این فقط چربی نیست که کودکان را از بین می‌برد به‌همین دلیل من فکر می‌کنم این خیلی نگران کننده است."

تجزیه و تحلیل آنچه کودکان در طول سال تحصیلی متفاوت از ماه‌های تابستان انجام می‌دهند، محققان را مجبور به جدا کردن عواملی می‌کند که می‌توانند در افزایش وزن ناسالم موثر باشند. مدارس غالباً وعده‌های غذایی متعادل نسبت به کودکان در خانه ارائه می‌دهند. در مدرسه، دانش‌آموزان طبق یک برنامه منظم غذا می‌خورند و میان وعده در طول روز دشوار است. مدارس همچنین فرصت‌هایی را برای فعالیت بدنی ارائه می‌دهند که این موارد برای کودکانی که در محله‌هایی که فاقد امکانات رفاهی در فضای باز هستند یا ناامن هستند محدودتر است. مورین بلک‌، روانشناس و استاد متخصص اطفال، اپیدمیولوژی و بهداشت عمومی در دانشگاه مریلند می‌گوید: "در مرکز شهر بالتیمور، جایی که میزان قتل بسیار زیاد و فضا ناامن است، شما اجازه نمی‌دهید فرزندتان بیرون برود و در پارک بازی کند.''

طبق این نظریەی پزشکی چاقی بدان معنی است که کودکان زمان بیشتری را در مقابل صفحه‌ی تلویزیون سپری می‌کنند، کم تحرک‌اند و اغلب میان وعده‌ی زیادی می‌خورند. کمبود ساختار مدرسه همچنین می‌تواند در تغییر الگوی خواب و بیداری، که با افزایش وزن ناسالم همراه است، نقش داشته باشد.

اما در حالی که شناسایی روش‌هایی که مدارس می‌توانند از افزایش BMI جلوگیری کنند، امکان‌پذیر است، اما فهمیدن نحوه‌ی تکرار آن شرایط در زمان برگزاری کلاس‌ها دشوارتر است. به‌عنوان مثال، تنها حدود سه میلیون از ۲۲ میلیون کودک که در طول سال تحصیلی نهار رایگان یا با قیمت پایین دریافت می‌کنند وعده‌های غذایی مورد نظر خود را در طول تابستان دریافت می‌کنند. این وعده‌های غذایی معمولاً از نظر غذایی متعادل‌تر از کرایه‌ی ارزان و کم کالری هستند که خانواده‌ها هنگام کمبود غذا به آن متوسل می‌شوند. دسترسی ناسازگار به غذا همچنین می‌تواند باعث تغییرات فیزیولوژیکی شود که خطر چاقی را افزایش می‌دهد. 

تعطیلی مدارس و از دست دادن شغل در طی همه‌گیری کرونا، تعداد کودکان بدون منبع تغذیه‌ی پایدار را بسیار افزایش داد. در ژوئن ۲۰۲۰، بیش از ۲۷ درصد از خانوارهای آمریکایی دارای فرزند از نظر غذایی دچار ناامنی شده‌اند. طبق گزارش موسسه‌ی بروکینگز شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد در حدود دو سوم کودکان علاوه بر بزرگسالان، به اندازه‌ی کافی غذا نمی‌خورند، بیش از ۵.۵ برابر تعداد افرادی که شرایط را در سال ۲۰۱۸ گزارش کرده‌اند. علاوه بر این، بسیاری از خانواده‌ها با منابع کافی برای راحتی بیشتر و آماده‌سازی خود برای کمبود احتمالی مواد غذایی، غذاهای فرآوری شده‌ی بیشتری خریداری می‌کردند.

این بحران آژانس‌های فدرال، ایالتی و محلی را مجبور کرد که روش‌های جدید دریافت وعده‌های غذایی متعادل به کودکان در خارج از محیط مدرسه بپردازند. به‌عنوان مثال، برای محدود کردن خطر عفونت و دستیابی به دانشجویان بیشتر، USDA  از آنچه "تغذیه‌ی همگانی" خود می‌داند و کودکان در محل غذا می‌خورند چشم‌پوشی کرد. این امر باعث می‌شد تا مراقبان بتوانند وعده‌های غذایی چند روزه‌ی خود را انتخاب کنند. برخی از مناطق، اتوبوس‌های مدرسه‌ای را که در مسیرهای عادی خود حرکت می‌کردند، به سرویس تحویل غذا تبدیل کردند.

 دسترسی گسترده به غذاهای مغذی به جلوگیری از پیشرفت چاقی کودکان کمک می‌کند. اما مدارس نیز نقشی محوری در جمع‌آوری داده‌های بهداشتی نمایندگی ملی برای کودکان دارند، فرایندی که با تعطیلی مدارس مختل شده است. ما هنوز نمی‌دانیم که آیا افزایش تقریباً ۲ درصدی مشاهده شده در منطقه‌ی فیلادلفیا در سراسر کشور مشابه خواهد بود یا چقدر برنامه‌های تغذیه‌ای گسترش یافته عوامل مختلف و متنوعی را برای چاقی تحمیل شده به واسطەی همه‌گیری این ویروس کاهش داده است.

 در تحقیقی که در ماه آوریل در مجله‌ی Diabetes Care منتشر شد، محققان افزایش فاحشی را در سال ۲۰۲۰ نسبت به سال‌های گذشته نشان دادند، تعداد كودكانی كه در بیمارستان كودكان لس آنجلس با یك نوع شدید از دیابت نوع ۲ جدید ظاهر شدند، به گفته‌ی نویسنده اصلی، لیلی چائو، مدیر دیابت پزشکی موقت در بیمارستان، این چاقی ممکن است به این دلیل باشد که کودکان غذای بی‌کیفیت‌تری می‌خورند و کمتر حرکت می‌کنند. همچنین ممکن است نگرانی در مورد ویروس کرونا باعث شود که خانواده‌ها تا زمانی که در کتواسیدوز دیابتی نباشند، به دنبال معالجه‌ی علائم فرزندان خود باشند.

 

جنسن معتقد است، یافته‌های كودكان همچنین نشان می‌دهد كه چگونه مسئله چاقی می‌تواند از دلایل اجتماعی ناشی شود: ''كودكانی كه بیشترین افزایش BMI را در مطالعه خود داشتند، كودكان ۵ تا ۹ ساله بودند'' این محقق می‌گوید: "آنها آن افراد را انتخاب نمی‌كنند، آنها تحت تأثیر محیط  قرار می‌گیرند." این بدان معناست که سیاست‌هایی که در دسترس بودن وعده‌های غذایی مغذی و تفریحی پس از همه‌گیری را بهبود می‌بخشند، هنوز می‌توانند بر روند حرکت آنها تأثیر مثبت بگذارند.

 ربکا فرانکل، محقق بهداشت عمومی در کالج بوستون و نویسنده‌ی گزارشی در ماه مه در مورد چگونگی گسترش سازگاری‌های همه‌گیر برای بهبود برنامه‌های تغذیه‌ی تابستان USDA برای تحقیقات تغذیه‌ی سالم، می‌گوید: "فرصت بزرگی برای پیشگیری وجود دارد كه از كودكان با بزرگسالان صحبت شود.''