موجودیت پایگاه‌های نظامی آمریکا و سایر کشورها، افت دیگری برای مردم افغانستان
ولایت کنر یکی دیگر از ولایت‌های افغانستان است کە انفجار مواد پایگاە‌های نظامی آمریکا بلا‌های صحت مردمان آن شدە و کودکان و زنان را بە بیماری‌های مختلف مبتلا کردە است.
بهاران لهیب
کنر - در سال ۲۰۰۱ آمریکا با ۴۲ کشور دیگر به افغانستان یورش آوردند و ولایت افغانستان را بین هم تقسیم نمودند. اکثریت این کشورها پایگاه‌های نظامی خود را در ولایت ایجاد نموده، در این میان بیشتر پایگاه نظامی را آمریکا در افغانستان داشت. یکی از مناطق که در آن آمریکا چندین پایگاه نظامی داشته ولایت کنر بود، در این ولایت بزرگترین پایگاه‌اش در ولسوالی ناری بوده است. قبل سپردن قدرت به طالبان آمریکا و سایر کشورها بساط پایگاه‌های خود را جمع‌آوری نمودند در این جریان بعضی از مواد را که انتقال داده نمی‌توانستند زیر نام تمرینات نظامی انفجار داده‌اند. انفجار این همه مواد بلا‌های برای صحت مردمان اطراف پایگاه‌های نظامی بوده است.
در ولسوالی ناری به ملاقات مرمان قریه سلام سنگی رفتیم، در آن جا بین کودکان امراض جلدی دیده می‌شد. این قریه در نزدیکی پایگاه نظامی امریکا موقعیت داشته و پایگاه در کنار دریا(رودخانه) کنر اعمار شده بود.
ما با گل نفس قدرت، مادر چهار فرزند قد و نیم قد دیدار داشتیم، که هر چهار فرزندش از مشکلات جلدی رنج می‌بردند. گل نفس برای ما توضیح داد: «نیروهای نظامی آمریکا قبل ترک پایگا‌هایشان شب و روز موادی را انفجار می‌دادند وقتی مردم جویایی وضعیت شدند پاسخ‌شان به مردم این بود که تمرینات نظامی‌شان را افزایش داده‌اند.»
نامبرده اضافه می‌کند: «بعد رفتن‌شان در قریه ما تمام کودکان به امراض جلدی مبتلا شده‌اند. من دو دختر و دو پسر دارم هر نوع لباس را که به تن‌شان می‌کنم تمام وجود‌شان مانند سوختگی سرخ شده و پوست می‌دهند. ابتدا فکر می‌کردم شاید من بی‌توجه به نظافت‌شان کرده‌ام. هر چه بیشتر از آب دریا استفاده کردیم وضعیت‌شان بدتر شد. بعداً از مادران دیگر قریه هم شنیدیم که کودکان‌شان مانند کودکان من از مشکلات جلدی رنج می‌برند.»
نادیه واصل مادر دیگری بود. نادیه در جریان سخنانش اشاره به نبود امکانات مراکز صحی در قریه‌شان داشت و گفت: «در کنار این که کودکان‌مان به امراض جلدی مبتلا هستند ما از هیچ نوع امکانات صحی برخوردار نیستم در تمام ولسوالی به همین بزرگی، ما یک کلنیک داریم که از قریه ما تا آنجا ۳ ساعت راه است در آنجا هم دو کارمند صحی می‌باشد. دیگر هیچ نوع امکانات این کلنیک ندارد. اکثر ما برای تداوی به آنجا رفته نمی‌توانیم. همچنان در قریه نزدیک ما یک کلنیک شخصی وجود دارد. خدماتش بسیار گران است که ما خانواده‌ها از پرداخت آن عاجز هستیم.»
بیماری‌های که در بین زنان در این ولسوالی موجود است. کم‌خونی، کمبود کلسیم، پوکی استخوان، خونریزی و دردهای مفاصل بود به دلیل که اکثریت زنان در سن و سال خرد ازدواج نموده و مادر یکی دو فرزند بودند و امکانات برای تقویت دوباره را هم نداشتند. مانند دیگر ولایات در این ولایت هم با وجود سرازیر شدن میلیون‌ها دالر امکانات صحی وجود نداشت که به مردم خدمات ارایه نماید.