مرکز خبر- یک مطالعه‌ی جدید نشان داد که آزار خانگی زنان در دوران بارداری می‌تواند به طرز قابل‌توجهی رشد مغز کودک را مختل کند.

این مطالعه که توسط محققان دانشگاه باث و دانشگاه کیپ تاون انجام شد، ۱۴۳ اسکن مغزی از نوزادانی در آفریقای جنوبی جمع‌آوری کرد که مادرانشان قربانی خشونت شریک جنسی (IPV) در دوران بارداری بودند. به طور متوسط، اسکن مغز نوزادان در سه ‌هفتگی برای نشان‌دادن هرگونه تغییری که ممکن است در رحم رخ داده باشد، مناسب است.

این تحقیق از داده‌های مطالعه‌ی سلامت کودک دراکنشتاین (DCHS) استفاده کرد IPV می‌تواند مصادیق متفاوتی از جمله سوء‌استفاده‌ی فیزیکی و عاطفی و همچنین تجاوز جنسی داشته باشد.IPV مشکل رایجی است و سالانه میلیون‌ها نفر را در ایالات‌متحده تحت تأثیر قرار می‌دهد. نظرسنجی ملی شرکای عاطفی و خشونت جنسی CDC (NISVS) نشان داد که حدود ۴۱ درصد از زنان و ۲۶ درصد از مردان IPV را از شریک عاطفی خود تجربه کرده‌اند.

طبق داده‌ها تقریباً ۶۱ میلیون زن و ۵۳ میلیون مرد در طول زندگی خود مورد تهاجم روانی توسط شریک زندگی خود قرار گرفته‌اند. این مطالعه که در Developmental Cognitive Neuroscience منتشر شده است، نشان داد که تغییرات جدی تقریبا بلافاصله پس از تولد در ساختار مغز نوزادانی که مادرانشان در دوران بارداری قربانی IPV بوده‌اند، قابل‌ مشاهده است. این مطالعه مصرف الکل و دخانیات در طول بارداری و همچنین عوارض بارداری را به عنوان عوامل تأثیرگذار در نتایج لحاظ کرد.

یکی از نتایج قابل‌توجه این مطالعه این بود که پیامدهای IPV در دوران بارداری بسته به جنس نوزاد متفاوت بود. به عنوان مثال، نوزادان دختر با آمیگدال کوچکتری به دنیا می‌آمدند، این بخش از مغز مسئول رشد عاطفی و اجتماعی است. برای نوزادان پسر، قرارگرفتن در معرض IPV با یک هسته دمی بزرگتر مرتبط بود که وظایف متعددی از جمله حرکت، یادگیری، حافظه، سیستم پاداش و انگیزه را مدیریت می‌کند.

این اختلالات ساختار مغز، در سنین جوانی آسیب‌پذیری بیشتری نسبت به علائم روانی در دوران کودکی یا حتی بزرگسالی به همراه دارد. تضاد جنسی میان دختران و پسران احتمالاً منجر به عوارض سلامت روانی متفاوتی می‌شود.

با این‌حال، محققان به بلوغ عاطفی و شناختی در کودکان توجهی نکردند. یکی از محققان اشاره کرد: «یافته‌های ما فراخوان جدی اقدام در مورد سه عامل مهم در آگاهی نسبت به خشونت خانگی است: تشخیص، پاسخ‌دادن و ارجاع.»

همچنین هیسکوکس، محقق اصلی دپارتمان روانشناسی در دانشگاه باث اضافه کرد: «پیشگیری یا اقدام سریع در زمینه‌ کمک به زنان برای فرار از خشونت خانگی، می‌تواند در تضمین رشد سالم مغز کودک بسیار تأثیرگذار باشد.»

اثرات استرس مادر در دوران بارداری و تأثیر آن بر رشد مغز کودکان، در گذشته مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته بود. اما این مطالعه در واقع نخستین مطالعه‌ای است که تأثیرات خشونت خانگی را بررسی می‌کند.

نوزادان تازه متولدشده‌ای که در این مطالعه شرکت کردند، اکنون حدوداً هشت یا نه ساله هستند و در آینده برای بررسی اینکه آیا ساختار مغز آنها هنوز شبیه به سه هفتگیشان باقی مانده است یا خیر، پیگیری خواهند شد.

یکی از نویسندگان پروفسور کرستی دونالد، دکتر، متخصص مغز و اعصاب اطفال و رئیس بخش اطفال رشدی در دانشگاه کیپ تاون، به کلی این تحقیقات را به شکل زیر نتیجه‌گیری کرد: «راهبردهای شناسایی و حمایت از مادران باردار برای خطرات بالقوه‌ی متعددی که متوجه جنین داخل رحم است، نیازمند یکپارچه‌سازی است. این یکپارچه‌سازی نیازمند رویکردی صحیح برای رسیدن به یک نظام سلامت شایسته بوده و باید به عنوان یکی از مهم‌ترین اولویت بهداشت عمومی در نظر گرفته شود.»

 

چگونه می‌توانیم به IPV کمک کنیم؟

با انجام اقدامات لازم از طریق آموزش می‌توان از IPV جلوگیری کرد. برای مثال، استفاده از تکنولوژی و اجرای برنامه‌های یادگیری اجتماعی-عاطفی برای جوانان و برنامه‌های ارتباطی برای زوج‌ها، می‌تواند مؤثر واقع شود.

همچنین ارتقاء جو و رفاه در مدارس برای ایجاد محیطی سالم و امن از همان سنین پایین، بسیار‌ مهم است.

از عوامل تأثیرگذار دیگر می‌توان به تقویت حمایت مالی در خانواده‌ها و ایجاد یک محیط امن برای بازماندگان و قربانیان اشاره کرد.

اگر IPV را تجربه می‌کنید یا شخصی را می‌شناسید که تحت تأثیر IPV قرار گرفته است، برای جلوگیری از آن اقدام کنید. درخواست کمک و تجهیز اقدامات لازم برای ارائه‌ی پشتیبانی مناسب می‌تواند بسیار مهم و تأثیرگذار باشد.