نغم کراجه

غزه - این روزها دختران فلسطینی در پناهگاه‌های مملو از آوارگان، زیر بار جنگ و آوارگی‌های پی در پی، روزگار سختی را می‌گذرانند. آنها نه تنها از کمترین امکانات اولیه و حریم خصوصی محروم‌اند، بلکه بار سنگین مسئولیت خانواده را نیز بر دوش می‌کشند. در این شرایط دشوار، تنها اراده استوارشان است که به آنها توان ایستادگی در برابر این فاجعه را می‌دهد.

نور خلف، دختر جوان فلسطینی، از سرگردانی‌اش می‌گوید. او و خانواده‌اش تاکنون هفت بار مجبور به ترک خانه شده‌اند. در میان پناهگاه‌های موقت و صف‌های طولانی دریافت آذوقه، دختران جوانی چون نور، با وجود شرایط غیرانسانی، باری سنگین‌تر از توانشان را به دوش می‌کشند.

روایت نور از واقعیت تلخ زندگی در پناهگاه‌ها حکایت دارد: «از صبح تا شب باید کارهای سخت خانواده را انجام دهم؛ ساعت‌ها در صف آب بایستم، گالن‌های سنگین حمل کنم و برای پخت و پز هیزم جمع کنم.» در شرایطی که قیمت‌ها سر به فلک کشیده و کمبود همه چیز حس می‌شود، این دختران در تلاشند تا با کمترین هزینه، نیازهای اولیه خانواده را تأمین کنند. آنها با وجود سن کم، ستون خانواده‌های کوچکشان شده‌اند و در این اوضاع بحرانی، باری دوچندان را تحمل می‌کنند.

با جابجایی مکرر بین پناهگاه‌ها، نور و دیگر دختران حتی از حق ابتدایی خواب راحت هم محروم شده‌اند. نور با اندوه می‌گوید: «دیگر معنای حریم شخصی را از یاد برده‌ام. حتی خوابیدن راحت برایم به آرزویی دست‌نیافتنی تبدیل شده.»

وضعیت استحمام هم دردی دیگر است بر دردهایشان. آنها با دوستانشان آب را روی آتش گرم می‌کنند و با سطل به سرویس‌های بهداشتی عمومی می‌برند، جایی که نبود حریم خصوصی و ازدحام، ترس و رنج را دوچندان می‌کند. بسیاری از دختران ترجیح می‌دهند روزها حمام نکنند، به ویژه در دوران پریود ماهانه که این شرایط را به کابوسی واقعی تبدیل کرده است.

کمبود لوازم بهداشتی شخصی به دلیل قیمت‌های سرسام‌آور و بسته بودن گذرگاه‌ها، سلامت آنها را در این محیط شلوغ و غیربهداشتی به خطر انداخته است. آنها از ابتدایی‌ترین امکانات بهداشتی محروم‌اند و این محرومیت، هر روز بیشتر از دیروز آزارشان می‌دهد.

نور با تلخی از واقعیت زندگی‌شان می‌گوید: «قیمت‌ها سر به فلک کشیده و گذرگاه‌ها بسته است. حتی تهیه ساده‌ترین لوازم بهداشتی برایمان رؤیا شده. در محیطی آلوده و شلوغ زندگی می‌کنیم که کوچک‌ترین حقوق انسانی‌مان را هم نداریم.» در این شرایط، نبود امکانات بهداشتی اولیه، سلامت آنها را تهدید می‌کند و خطر بیماری و عفونت را افزایش داده است.

با این حال، نور پس از نبود نان‌آور خانواده و ناتوانی مادر سالخورده‌اش، مسئولیت خانواده را به دوش گرفته است. او می‌گوید: «چاره‌ای جز ادامه دادن و مقاومت نداریم.» به گفته او، دختر فلسطینی چون کوهی استوار است؛ در برابر سختی‌ها می‌ایستد و با منابع اندک، برای تأمین نیازهای خانواده‌اش می‌جنگد.

نور با وجود سنگینی بار مسئولیت، همچنان برای ساختن زندگی عادی تلاش می‌کند. او خود را نمونه‌ای از زن فلسطینی می‌داند که در محیطی پر از چالش، راه‌های خلاقانه برای بقا می‌یابد و نماد مقاومت و اراده در برابر طوفان‌هایی است که سرزمینش را درنوردیده است.

این روزها، زندگی در پناهگاه‌ها برای دختران به کابوسی روزانه تبدیل شده است. بیش از یک سال است که آنها مجبورند نقش‌هایی فراتر از توان جسمی و روحی خود را ایفا کنند. با این حال، نور و هزاران دختر دیگر همچون او، گرچه این زندگی را انتخاب نکرده‌اند، با اراده‌ای خستگی‌ناپذیر به مقاومت ادامه می‌دهند.