برچم جودی

کوبانی- دولت ترکیه در باکور کوردستان و ترکیه، بسیاری از جوانان کورد را به دلیل رقصیدن تحت نظر قرار داد و برخی را دستگیر کرد. حتی در برخی مناطق، جشن‌های عروسی نیز ممنوع شدند. این اقدامات ترکیه در داخل و خارج کوردستان به شدت محکوم شدند.

در این راستا، اعضای گروه دیلان رقص کوردی مادران جنبش هلال زرین کانتون فرات به اقدامات و حملات دولت ترکیه که با هدف نابودی فرهنگ کوردی انجام می‌شود، واکنش نشان دادند.

 

«رقص کوردی به نماد مبارزه بدل می‌شود»

لیلا احمد، مسئول گروه دیلان، با بیان اینکه زنان کورد فرهنگ خود را در قلب خویش حفظ کرده‌اند، گفت: فرهنگ مادرسالاری صدها سال است که با سیاست‌های همگون‌سازی و نسل‌کشی مواجه است. به‌ویژه در این دوره که شاهد حمله گسترده دولت ترکیه علیه فرهنگمان هستیم، تلاش می‌شود فرهنگ اصیل ما و به‌خصوص رقص کوردی را محو و نابود کنند. ما نیز به عنوان زنانی که تا امروز این فرهنگ را در قلب خود حفظ کرده و غنا بخشیده‌ایم، با خشم علیه این سیاست‌ها خود را سازماندهی می‌کنیم. به‌ویژه به عنوان زنان کوبانی، ما بیش از همه از رقص اصیل کوبانی حمایت می‌کنیم و همواره آن را در ذهن و خاطره جامعه زنده نگه می‌داریم.

لیلا احمد بیان کرد که از این پس رقص را نیز به عنوان روشی برای مبارزه به کار خواهند گرفت و افزود: رقص کوردی فرهنگی کهن است و می‌توان آن را میراثی از مبارزه و مقاومت نیز دانست. ما این رقص‌ها را رقص‌های آزادی می‌نامیم زیرا کسانی که می‌خواهند رقص ما را ممنوع کنند، در واقع آزادی ما را نیز سلب می‌کنند. به همین دلیل، به‌ویژه به عنوان زنان، با رقصیدن در محله‌ها و خیابان‌ها به دولت ترکیه پاسخ خواهیم داد. فرهنگ مادری هرگز نابود نخواهد شد؛ برعکس، ما با رقص و آواز آزادی علیه نسل‌کشی موجود مبارزه و ایستادگی خواهیم کرد. از این پس نیز رقصیدن به روشی برای مبارزه ما علیه اشغالگری و نسل‌کشی تبدیل خواهد شد.

 

«ما در تمام میدان‌ها رقص آزادی را برپا خواهیم کرد»

خانم هیبو، عضو گروه، با اشاره به اقدامات دولت ترکیه که نشان از ناکامی سیاسی آنهاست، اظهار داشت: رقص و پایکوبی از بنیادی‌ترین حقوق جوامع است که از طریق آن می‌توانند هویت و احساسات خود را ابراز کنند. به ویژه آشکار است که جوانان تا چه اندازه به رقص دلبسته‌اند و شور و نشاط خود را با آن نمایان می‌سازند. به همین سبب، دولت ترکیه سیاست‌های سختگیرانه و خشونت‌آمیزی را علیه جوانان در باکور کوردستان اعمال می‌کند. گروهی از جوانان صرفاً به دلیل رقصیدن بازداشت شدند. در کدام نقطه از جهان چنین رفتاری دیده می‌شود که فردی تنها به خاطر اجرای رقص فرهنگی خود دستگیر شود؟ این امر ماهیت واقعی دولت ترکیه و حتی هراس آنها از فرهنگ اصیل ما را آشکار می‌سازد. اکنون شکست دولت ترکیه در شیوه‌های دیگر، خود را در روی آوردن به چنین اقداماتی نمایان می‌سازد.

خانم هیبو با تأکید بر اینکه آنها در تمام عرصه‌های مبارزه، رقص آزادی را برپا خواهند کرد، سخنانش را چنین به پایان رساند: امروز بیش از هر زمان دیگری، زبان، فرهنگ و هنر کوردی پیشتاز است، و پیشگامان این حرکت، زنان و جوانان هستند. تنها دو دقیقه رقص اصیل با لباس‌های سنتی ما، برای نیروهای اشغالگر به منزله خنثی کردن سیاست‌های همسان‌سازی علیه کوردهاست. به ویژه هنگامی که این رقص را اجرا می‌کنیم، قلب، ذهن، روح و احساسات ما حول محور آزادی گرد هم می‌آیند. سال‌هاست که دولت ترکیه روستاهای باکورد کوردستان را ویران می‌کند و جامعه کورد را آماج حملات نسل‌کشی خود قرار می‌دهد، اما نتیجه چیست؟ هیچ. برعکس، کوردها بیش از پیش خود را از خطر نابودی حفظ می‌کنند. پس از بازداشت رقصندگان، در خانه‌ها، تظاهرات‌ها، خیابان‌ها و حتی زندان‌ها رقص برپا شد. ما نیز با هزاران زن، با شادی، لباس‌های سنتی، آواز و رقص خود همواره استوار خواهیم ماند و در برابر سیاست‌های دولت ترکیه بی‌واکنش نخواهیم بود.