«زنان با امیدی بی‌پایان، بی‌هراس از ناملایمات پیش می‌روند»
محترم حیدری بازنشسته فرهنگی موسسە خانه امید، برابری حقوق زن و مرد را ضروری دانست و گفت زنان همیشه بزرگتر و زیباتر از مشکلات فکر می‌کنند و لبی پر از خنده و دلی پر از امید دارند و از ناملایات نمی‌هراسند.
سنه- زنان خانە امید بازنشستگان کە موسسە‌ای نوپا است و بە وسیلە خود بازنشستگان ادارە می‌شود، در مراسمی کاملا زنانە بە تقدیر از مادران و زنانی پرداختند کە تمام عمر خود را صرف پرورش خود، خانواده و در نهایت جامعه کرده و سخت کوشانه حافظ سلامت یک جامعه هستند. زیرا سلامت یک جامعه در گرو سلامت روح و جسم زنان است.
این زنان و مادران در خانه امید بازنشستگان دور هم گرد آمده و خود را به شادی دعوت می‌کنند تا برای مدت کمی هم شده از غم و اندوه دور باشند. این مراسم با کمک خود زنان این موسسه برگزار می‌شود و در کنار این مراسمات برنامه‌های مفید دیگری نظیر کتابخوانی، یوگا، آواز گروهی، شعرخوانی، آموزش داستان نویسی و دیگر فعالیت‌های فرهنگی و هنری، نیز در خانه امید برگزار می‌شود، که با کارت بازنشستگی زنان و مردان از هر قشری می‌توانند در آن‌ها شرکت داشته باشند.
محترم حیدری یکی از بازنشستگان فرهنگی این موسسه گفت: امروز رو زن است، روز تجلیل از مهربانی، صداقت، ایثار و گذشت مادران و تجلیل از شایستگی زنان سربلند ایران که همیشه نقش برجسته‌ای در مسائل فرهنگی، ادبی، ورزشی داشته‌اند و همیشه در آسیا و حتی دنیا حرف اول را زده‌اند.
وی با اشاره به اینکه صدای زنان همیشه در ایران و روژهلات بلند بوده، به معرفی چند تن از این زنان پرداخت: مستورە اردلان زن شاعر، نویسندە و اولین مورخ دنیا که در سال ۱۱۸۴ شمسی در شهر سنە می‌زیسته است. صدیقه دولت آبادی در ۱۲۹۸ نشریە زبان زنان را بە چاپ رساند کە در آن زمان علما مانع وی می‌شوند وی را سنگباران می‌کنند و او مجبور به کوچ از اصفهان به تهران می‌شود. مهرانگیز دولت شاهی در سال ۱۲۹۶ در پاریس اولین زن سفیر ایرانی بودە است. وی همچنین به معرفی زنان برجسته دیگر نظیر آرتمیس که اولین و تنها زن دریاسالار جهان بوده و بە سال ۴۰۸ پیش از میلاد برمی‌گردد، آتوسا ملکه‌ای که در بیست و هشت کشور آسیایی حاکم بوده است، پرین بانوی دانشمند ایرانی دختر کیقباد که نسخه‌های اوستا را به زبان پهلوی برگردانده است، بی‌بی خانم استرآبادی نویسنده و طنزپرداز در ۱۲۳۶ خورشیدی و اولین زنی بودە کە در آن زمان صاحب امتیاز نشریه بوده و اولین زنی بوده که در ایران باتوجه به ممنوعیت عالمان دینی مدرسه دخترانه دایر کرده است. خاتو(خانم)خورشید شاعر و نویسنده مادری توانا کە پسری مانند قانع شاعر برجسته کورد را پرورش می‌دهد که در زمان حاکمیت اردلان‌ها می‌زیسته است.
این بازنشسته فرهنگی در ادامه برابری حقوق زن و مرد را ضروری دانست و گفت زنان همیشه بزرگتر و زیباتر از مشکلات فکر می‌کنند و لبی پر از خنده و دلی پر از امید دارند و از ناملایات نمی‌هراسند. و به امید روزی که زنان و مردان جهان به عنوان دو بخش مساوی و مکمل یکدیگر به حساب آمده و نقش سازنده خود را در صحنه زندگی بازی کنند.
در این برنامه ناهید روز نیک شاعر و نویسنده شعری در مقام مادر خواند و در ادامه زنان حاضر در مراسم با آواز و موسیقی به شادی پرداختند.