سیبیلیا ابراهیم

رقه - یگان‌های مدافع زنان فداکاری‌های بسیاری را برای اثبات هویت خود به عنوان ارتش زنان، آزادی تمام زنان برای ساختن کشوری دموکراتیک مبتنی بر برابری، تضمین آزادی جسمی رهبر عبدالله اوجالان و حفاظت از دستاوردهای انقلاب روژاوا انجام داده‌اند.

از عفرین گرفته تا کوبانی و قامشلو و سایر مناطق، یگان‌های مدافع زنان در منطقه شمال و شرق سوریه از یک گردان به یک هنگ تبدیل شدند تا اولین نیروی زنانی شوند که از حقوق زنان و جامعه محافظت می‌کند. این یگان‌ها دستاوردهای متعددی را در زمینه حضور زنان در عرصه نظامی و تأسیس ارتشی با تفکر و مدیریت زنانه بر اساس رویکرد رهبر عبدالله اوجالان به دست آورده‌اند، به طوری که الگو و سرمشقی برای زنان در سراسر جهان شده‌اند. همین امر باعث شده است که این یگان‌ها هدف گروه‌های متخاصم و کسانی که به هر شکل با زنان مبارزه می‌کنند، به ویژه اشغالگران ترک، قرار گیرند.

برای درک اهمیت یگان‌های مدافع زنان به عنوان نیرویی زنانه و ضرورت تأکید آن‌ها در چهارمین کنفرانس خود، مبنی بر اینکه هیچ رویکرد یا ائتلافی از نیروهای محلی و بین‌المللی قابل قبول نخواهد بود مگر آنکه در خدمت منافع مردم و دستاوردهای انقلاب زنان باشد، خبرگزاری ما گفتگویی با ساریا عفرین، یکی از فرماندهان یگان‌های مدافع زنان (YPJ)، انجام داده است.

این گفتگو در شرایطی صورت گرفته که جنگ اعلام شده علیه منطقه تنها محدود به حملات نظامی نیست، بلکه شامل تمام اشکال جنگ ویژه‌ای است که توسط بسیاری از قدرت‌ها هدایت می‌شود. همچنین، افزایش تعداد نیروهای متحد علیه منطقه، اهمیت این گفتگو را دوچندان کرده است.

 

یگان‌های مدافع زنان چگونه برای اجرای اصول آزادی زنان و سازماندهی زندگی بر اساس استراتژی جنگ انقلابی مردمی عمل می‌کنند؟

یک دهه از حمله داعش به شهر کوبانی می‌گذرد. همچنین، در دومین سالگرد آغاز قیام «ژن، ژیان، ئازادی» در ایران و روژهلات کوردستان هستیم. امسال، سالگرد شهادت رهبر شروین سردار، یکی از بنیانگذاران یگان‌های مدافع زنان که مسئولیت‌های مهمی بر عهده داشت، نیز فرا رسیده است.

بسیاری از شهدا جان خود را در مقابله با داعش در کوبانی فدا کردند و به نماد امید و آزادی برای ملت‌ها تبدیل شدند. ما، یگان‌های مدافع زنان، به تازگی چهارمین کنگره خود را برگزار کردیم. در این کنگره، تصمیمات مهمی اتخاذ شد و اقدامات لازم برای بازسازی بر اساس استراتژی جنگ انقلابی مردمی مورد ارزیابی قرار گرفت.

قیام اخیر در ایران و شرق کوردستان، نتیجه مبارزه زنان آزاده‌ای است که ژینا امینی را به نمادی برای تمام زنان جهان تبدیل کردند. با توجه به استراتژی جنگ انقلابی مردمی، برای هر نیرو و جنبشی که قصد سازماندهی صفوف خود یا مبارزه با طرفی خاص را دارد، حضور و مشارکت مردم در اولویت نخست قرار دارد.

از آغاز انقلاب روژاوا، یکی از اصول اساسی که در اندیشه‌های رهبر اوجالان و مفهوم ملت دموکراتیک ریشه دارد، سازماندهی مردمی است. در منطقه شمال و شرق سوریه، موفقیت ما در سازماندهی و تداوم انقلاب، مرهون فلسفه رهبر اوجالان و نیرویی است که او در دل مردم کاشته است. ما بر این اساس انقلاب را آغاز کردیم و آن را در تمام جنبه‌ها ادامه می‌دهیم.

پروژه‌ای که رهبر عبدالله اوجالان مطرح کرده، یکی از قوی‌ترین طرح‌هایی است که ما، یگان‌های مدافع زنان، بر اساس آن خود را سازماندهی می‌کنیم. همچنین نیروهای حفاظت اساسی نیز بر پایه این طرح، مردم را سازماندهی می‌کنند. در نتیجه، ما در برابر هر نیروی متخاصمی قدرتمندتر هستیم.

بدون حضور مردم در انقلاب و جنگ علیه نیروهای متخاصم، و بدون حمایت آنها از فرزندان و دختران مبارزشان، انقلاب پیروز نخواهد شد و ما به اهداف مورد نظر نخواهیم رسید. ما این اصل را در تمام نبردهایمان، چه علیه تروریسم و چه در برابر اشغال، به طور کامل به کار بستیم. بهترین نمونه‌های آن را می‌توان در نبردهای عفرین، سری کانیه (رأس العین) و گری سپی (تل ابیض) مشاهده کرد.

برای تثبیت و اجرای استراتژی جنگ انقلابی مردمی، که با همبستگی و حضور مردم در کنار نیروهای خود همراه است، مهم‌ترین تمرکز ما بر اهمیت تفکر، اراده آزاد و تقویت آگاهی است. این هدف از طریق آموزش‌های فکری، نظامی و سیاسی، و همچنین سازماندهی و متحد کردن صفوف زنان دنبال می‌شود. این اقدامات زنان را برای مقابله با ذهنیت مردسالارانه آماده می‌کند، به آنها کمک می‌کند تا حقیقت وجودی خود را درک کنند و اهداف‌شان را در شرایط کنونی، که شاهد مرحله‌ای از جنگ‌های ویژه علیه زنان است، تعیین نمایند.

 

در ارزیابی وضعیت سیاسی و نظامی، چهارمین کنفرانس یگان‌های مدافع زنان (YPJ) تأکید کرد که هیچ رویکرد یا ائتلافی از نیروهای محلی و بین‌المللی پذیرفتنی نیست، مگر آنکه در خدمت منافع مردم و دستاوردهای انقلاب زنان باشد. نیروهای شما چگونه می‌توانند از دستاوردهای زنان محافظت کنند؟

از آغاز انقلاب روژاوا، ما زنان بر پایه عشق به میهن، که اساس اندیشه آزادی زنان است، خود را سازماندهی کردیم. بر این اساس توانستیم برای مقابله با تمام حملات و تهدیدهایی که متوجه مردم و منطقه است، آماده شویم. از همان ابتدا، ما راه سوم را برگزیدیم؛ نه با دولت دمشق که بر پایه قدرت و سرمایه‌داری است همراه شدیم، و نه با اپوزیسیونی که زیر پرچم برخی کشورها قرار گرفته و به مزدور آنها تبدیل شده بود. بنابراین، رویکرد ما نه در خدمت منافع کشورها، بلکه در خدمت منافع مردم بود و سیاست‌های حاشیه‌نشینی و نظام‌های استبدادی را نمی‌پذیرفت. مسیر ما پروژه ملت دموکراتیک بود که آزادی مردم را اساس خود قرار می‌دهد.

در طول جنگ‌ها و حملاتی که منطقه شاهد آن بود، از جمله نبردها علیه داعش و نیروهای مزدور اشغالگر ترک، ما فداکاری‌های بسیار و مقاومتی قهرمانانه برای حفاظت از مردم نشان دادیم و بزرگترین جلوه‌های دلاوری را به نمایش گذاشتیم. امروز ده‌ها کتاب و فیلم سینمایی درباره این قهرمانی‌ها منتشر می‌شود. اما کشورهای مسلط و اقتدارگرا در پی اجرای پروژه خاورمیانه بزرگ هستند و می‌خواستند از ما، به عنوان نیرویی فعال که خود را در عمل اثبات کرده و نقش مهمی در شکست داعش داشته است، برای اجرای این پروژه استفاده کنند. اما ما همواره در اهداف خود شفاف بوده‌ایم. این انقلاب را آغاز نکردیم تا دوباره بی‌اراده شویم یا از ستم یک دولت رها شده و به سوی ستم دولتی دیگر برویم. بنابراین، هر آنچه بر ما تحمیل شود و منافع بین‌المللی را بر پایه فداکاری‌های ما تأمین کند، اما به سود مردم و زنان نباشد، نخواهیم پذیرفت.

ما با تمام توان تلاش می‌کنیم تا تغییراتی ایجاد کنیم و ابزار دست هیچ طرفی نخواهیم شد، همانطور که در برابر خواسته دولت دمشق برای بازگرداندن ما به شرایط پیش از سال ٢٠١١ ایستاده‌ایم. ما برای خدمت به مردم حضور داریم و مانند دیگر گروه‌هایی نیستیم که هر آنچه بر آنها تحمیل می‌شود را می‌پذیرند و بی‌اراده می‌شوند. بهترین نمونه این است که اگر ما خواسته‌های کشورهای مسلط را می‌پذیرفتیم، امروز بسیاری از شهرها در منطقه شمال و شرق سوریه اشغال نشده بودند و ما می‌توانستیم شهرهای بیشتری را آزاد کنیم. اما ما اطمینان داریم که خط سوم ما درست‌ترین است، زیرا نتایج آن در واقعیت سوریه، در مقایسه با گروه‌هایی که علیه دولت دمشق قیام کردند، آشکار است و دستاوردهای انقلاب ما بزرگترین گواه بر این مدعاست.

 

یگان‌های مدافع زنان پس از ارزیابی فعالیت‌های دو سال گذشته، تصمیم به «بازسازی مجدد یگان‌های مدافع زنان» گرفتند... چگونه می‌توان سطح سازمانی را ارتقا داد و برای ساختن سوریه دموکراتیک و خاورمیانه دموکراتیک تلاش کرد؟

در چهارمین کنفرانس، ما تصمیم به بازسازی مجدد یگان‌های مدافع زنان گرفتیم. برای ما، بازنگری و ارزیابی ساختار، سازماندهی، وضعیت سیاسی و نظامی و گسترش پایگاه خود، یک ضرورت مداوم است. از زمان تأسیس یگان‌های مدافع زنان در سال ٢٠١٣ تاکنون، ما در سراسر منطقه شمال و شرق سوریه، هم در میان مردم و هم در جبهه‌ها حضور داشته و به دنبال گسترش و افزایش نیروهای خود بوده‌ایم. در ابتدا، ما با تأسیس یک گردان در هر یک از شهرهای عفرین، قامشلو و کوبانی آغاز کردیم. امروز، نه تنها در این شهرها، بلکه در هر شهر و شهرستانی یک گردان از ما با رزمندگانی از تمام اقوام حضور دارد. به عبارت دیگر، یگان‌های مدافع زنان به نیرویی جهانی از زنان تبدیل شده‌اند که تمام اقوام و گروه‌ها را در صفوف خود جای داده‌اند.

گردان‌هایی که با سه شهر شروع شدند، امروز به هزاران شهر رسیده‌اند و نه تنها از سوریه بلکه از تمام کشورهای جهان عضو جذب می‌کنند. این پیشرفت در منطقه‌ای عشیره‌ای که نقش زن را محدود می‌بیند، به آسانی به دست نیامده است. تلاش برای پیوستن زنان از این جامعه، حتی در مورد پوشیدن لباس نظامی، خود یک انقلاب بوده است. اما امروز، با افزایش آگاهی جامعه، خانواده‌هایی هستند که دختران خود را به نیروهای ما می‌پیوندند و این به ما انگیزه می‌دهد تا مبارزه خود را تشدید کنیم. ما تلاش می‌کنیم این تفکر را در تمام مناطق گسترش دهیم و خود را بر این اساس در تمام عرصه‌ها سازماندهی کنیم تا از کمبودها و موانع جلوگیری کنیم. همچنین، ما این نیروها را از نظر دیپلماتیک در تمام کشورها سازماندهی می‌کنیم. بنابراین، سازماندهی صفوف خود، آموزش، پیشرفت و رسیدن به تمام زنان در جامعه و آشنا کردن آن‌ها با حقیقت تفکر و ماهیت خود، از مهم‌ترین اصول ماست.

 

گروهک‌های وابستە بە داعش همچنان زندگی ساکنان را تهدید می‌کند... یگان‌های مدافع زنان چه نقشی در حفاظت از منطقه در برابر این گروەها و نابودی آن‌ها خواهند داشت؟

با هدف نابودی گروهک‌های باقی‌مانده داعش در منطقه، ما عملیات‌های متعددی را آغاز کرده‌ایم. اگرچه ما داعش را شکست داده‌ایم، اما تفکر آن هنوز در برخی مناطق ریشه دارد و بسیاری از کشورها از جنبه‌های مختلف از مزدوران حمایت و پشتیبانی می‌کنند. ما می‌دانیم که داعش به آسانی تسلیم نخواهد شد و در پی انتقام‌جویی است، اما این مسئله عزم ما را سست نمی‌کند و ما را از نابودی تفکر داعش باز نمی‌دارد.

آنچه در کانتون دیرالزور رخ داد، بارزترین نمونه از تلاش‌ها برای ضربه زدن به امنیت و ثبات منطقه از طریق انفجارها یا هدف قرار دادن افراد خاص در شهرهاست. چنین تلاش‌هایی ادامه خواهد داشت، اما ما به عنوان یگان‌های مدافع زنان، با تمرکز بر مبارزه با تروریسم از طریق عملیات‌های خود، نقش خود را ایفا می‌کنیم. اخیراً، ما عملیات‌های متعددی انجام داده و بسیاری از افراد وابستە بە داعش را دستگیر کرده‌ایم. علاوه بر این، ما کاملاً آماده‌ایم و پس از آزادسازی منطقه، هرگز در برابر این تهدید غافل نخواهیم شد.

مردم منطقه از واقعیت جنگ‌هایی که توسط تمام گروه‌های متخاصم و عناصر مشکوک علیه آن‌ها صورت می‌گیرد، آگاه هستند. آن‌ها همچنین با ما به عنوان نیروهای نظامی برای مقابله با این سلول‌ها و حملات علیه مردم همکاری می‌کنند.

 

شرایط امروز نشان می‌دهد که جنگ اعلام شده علیه منطقه تنها محدود به حملات نظامی نیست، بلکه با اشکال خطرناکی از جنگ ویژه که توسط بسیاری از قدرت‌ها اداره می‌شود، مواجه است. حملات و تهدیدها علیه منطقه شمال و شرق سوریه ادامه دارد... هدف از افزایش تعداد نیروهای متحد علیه منطقه چیست؟

آزادی اندیشه و افرادی که از روش و فلسفه رهبر عبدالله اوجالان پیروی می‌کنند، هدف این نیروها هستند. تمام این حملات و اتحاد کشورها، با وجود تناقضات میان آنها، برای تسلط بر کوردستان است. نقض‌های متعدد حقوق بشر علیه مردم صورت می‌گیرد و منطقه کوردستان به مرحله‌ای رسیده که زمین‌هایش مورد معامله قرار می‌گیرند. در باکور کوردستان، قتل کودکی به نام نارین گوران، نتیجه ذهنیت مردسالارانه، باعث شد زنان خواستار حقوق خود و توقف حملات ویژه علیه خود شوند.

دولت‌های روسیه، دمشق، ترکیه و سایر کشورهای مقتدر، از طریق جنگ ویژه علیه منطقه تلاش می‌کنند تا مردم را از حقیقت و هویت خود دور کنند و با محاصره و بحران‌های اقتصادی، آنها را از سرزمینشان فراری دهند. این‌ها استراتژی‌های کشورهایی است که می‌خواهند بر منطقه تسلط یابند.

آنها همچنین سعی دارند این سیاست را از طریق تحمیل انزوای شدید بر رهبر عبدالله اوجالان اجرا کنند. اشغالگر می‌کوشد این ایده را القا کند که ما باید بدون رهبرمان زندگی کنیم، گویی که این موضوع اهمیت چندانی ندارد. اما مردم و نیروهای ما همواره با انتشار اندیشه‌های او، مخالفت خود را با این انزوا و حملات نشان می‌دهند. دولت ترکیه با استفاده از پهپادها، رهبران و پیشگامان زن را که در پی تغییر واقعیت و از بین بردن ذهنیت مردسالارانه هستند، هدف قرار می‌دهد. این اقدامات با هدف شکست دادن پروژه ملت دموکراتیک و منصرف کردن مردم از تلاش برای دستیابی به آزادی انجام می‌شود.

مردم باید آنچه در منطقه می‌گذرد را درک و تحلیل کنند و آگاه باشند که اشغالگر در پی استفاده از آنها به عنوان ابزاری برای پیشبرد منافع خود است. ما به عنوان نیروهای نظامی، مسئولیت شناخت این حقایق و تشدید مبارزه در برابر تمام گروه‌های متخاصم و حفاظت از مردم را بر عهده داریم. ما تضمین‌کننده تحقق آزادی جسمی رهبر اوجالان و حفاظت از دستاوردهای انقلاب زنان هستیم. با همبستگی زنان آزاداندیش، می‌توانیم تمام حملات را دفع کنیم. از سوی دیگر، نیاز به افزایش تعداد زنانی که به نیروهای ما می‌پیوندند برای حفاظت از منطقه ضروری است.