تونس میزبان سومین کنفرانس جهانی زنان پایە/ اتحاد زنان مترقی جهان
سومین کنفرانس جهانی زنان در روزهای آیندە و با حضور نمایندەهایی از سراسر جهان برگزار خواهد شد. زنان بنیادگرای مذهبی تنها زنانی هستند کە نمی‌توانند در این کنفرانس حضور داشتە باشند. منظور از زن بنیادگرای مذهبی، زنانی از نوع دست‌اندرکاران جمهوری اسلامی است.
شهلا محمدی
مرکز خبر- سومین کنفرانس جهانی زنان پایە در روزهای آیندە در کشور تونس برگزار می‌شود. در این کنفرانس زنان اقشار مختلف اکثر کشورهای جهان حضور خواهند داشت. در این کنفرانس زنان هر قشری خود نمایندەی قشر خود خواهند بود و برخلاف دیگر کنفرانس‌ها کە تنها محدود بە نمایندگان دولت‌ها بود این کنفرانس با حضور و مشارکت زنان طبقات مختلف از کارگر تا نمایندەی مجلس برگزار خواهد شد.
نخستین کنفرانس جهانی زنان پایە در کشور ونزوئلا در آمریکای لاتین، دومین در نپال برگزار شد و امسال نیز تونس میزبان زنان از سرتاسر جهان خواهد بود. زمان مسعودی کە یکی از بنیانگذاران کنفرانس و عضو کمیته‌ی تدارکاتی سومین کنفرانس می‌باشد اکنون در تونس بە سر می‌برد و خبرگزاری زن در مورد مقدمات کنفرانس، اهداف و اهمیت این کنفرانس در چنین شرایطی و همچنین علت انتخاب کشور تونس بە عنوان میزبان کنفرانس گفت‌وگو می‌کند.
- امسال سومین کنفرانس زنان کە هر پنج سال یک بار در کشورهای مختلف برگزار می‌شود، در تونس برگزار می‌شود هدف از برگزاری این کنفرانس چی هست و الان کارهای کنفرانس بە کجا رسیدە است؟
این کنفرانس سومین کنفرانس جهانی زنان پایە هست، یعنی در واقع زنان پایە بە این معنا است کە زنان بسیار عادی مثل من و شما، زن کارگر، معلم، زن پرستار و هرکسی می‌تواند در این کنفرانس شرکت کند، در واقع این کنفرانس زمانی کە در سال ٢٠١٠ تدارک دیدە شد، سال بزرگداشت صد سالگی هشتم مارس بود و پیشنهاد این کنفرانس از طرف رفیقمان مونیکا عضو حزب مارکسیست لنینیست آلمان مطرح شد، در جلسەای بزرگ زنانی کە هر دو سال یک بار بە اسم شورای سیاسی زنان در آلمان برگزار می‌شود کە زنان مترقی از همەی کشورها در آن مشارکت می‌یابند.
در آن دوران ما گروهی بە وجود آوردیم کە بازرسی کنند آیا امکان برگزاری چنین کنفرانسی وجود دارد و ما چە کارهایی می‌توانیم انجام دهیم کە البتە چون در آن جلسە زنان مترقی و چپ آمریکای لاتین هم شرکت داشتند و در آن زمان در ونزوئلا یک جنبش نسبتا مترقیانەای بە وجود آمدە بود، پیشنهاد کردند کە کنفرانس را در ونزوئلا برگزار کنیم و رفقایی کە جزو سازمان‌های چپ ونزوئلا بودند از ما دعوت کردن و ما یک سال قبل از برگزاری کنفرانس سفری داشتیم بە کاراکاس و در آنجا هم زنانی کە از آلمان سفر کردە بودند و هم اعضای سازمان‌های زنان و احزاب کمونیست خود آمریکای لاتین در این جلسات شرکت کردند و ما توانستیم یک اساسنامە یا برنامە بنویسیم و تصمیم گرفتیم کە این کنفرانس را برای اولین بار در ونزوئلا برگزار کنیم و من بە عنوان زنی کە از ایران می‌آمدم در زمانی کە شرایط کسانی کە می‌توانند در کنفرانس شرکت داشتە باشند را تدوین می‌کردند، پیشنهاد کردم کە همەی زنان در این کنفرانس می‌توانند شرکت کنند بە جز زنان فاشیست و زنان بنیادگرای مذهبی و این با اعتراض خیلی شدید رفیقی از آرژانتین مواجە شد و معتقد بود کە اگر ما این را در برنامە بنویسیم با آمریکایی‌ها همصدا می‌شویم کە البتە بە عنوان نظر یک اقلیت این مسئلە مطرح شد و در یک کنفرانس بسیار بزرگ کە در آلمان برگزار شد، همە بە این پیشنهاد ما رای دادند.
منظور من از زن بنیادگرای مذهبی نە زن مسلمان، یهودی و یا مسیحی است بلکە منظور ما زنانی است کە از نوع دست اندرکاران جمهوری اسلامی کە در کنفرانسی کە از طرف سازمان ملل برگزار می‌شد و آخرینش در پکن بود، شرکت داشتند.
- همانطور کە شما اشارە کردید زنان نمایندەی حکومت‌هایی چون جمهوری اسلامی نمی‌توانند در کنفرانس شرکت داشتە باشند و البتە خود شما هم اشارە کردید کە زنان از هر قشری می‌توانند در این کنفرانس حضور داشتە باشند. این می‌تواند وجە تمایزی باشد بین کنفرانس‌های دیگر و کنفرانسی کە اکنون برگزار می‌شود، چون زنان از کشورهایی مثل ایران و افغانستان کە الان طالبان در آن حاکم هستش و خیلی تلاش می‌کند بە عنوان یک حکومت رسمی در سطح جهان شناختە شود. آیا چنین کنفرانسی می‌تواند مانعی برای حاکمیت این کشورها باشد و یا حداقل صدای زنان تحت تبعیض این کشورها باشد؟
البتە باید هدف کنفرانس این باشد و ما الان خیلی امید داریم کە زنان افغانستان بتوانند در این کنفرانس شرکت کنند. تفاوتی هست بین زنان طرفدار طالبان و زنان مبارزی کە در افغانستان علیە طالبان مبارزە می‌کنند. تفاوتی هست بین زنان رژیم جمهوری اسلامی با زنانی کە از ابتدای بە وجود آمدن جمهوری اسلامی با آن مبارزە کردەاند. ما می‌خواهیم تریبونی باشیم برای رساندن صدای اعتراض تمام زنان تحت ستم دنیا و مبارزە با حکومت‌های مرتجع و ضد زن.
- قبلا هم چنین کنفرانس‌هایی در سطح جهان برگزار شدە و در زمان خود تاثیرگذار بودە است. اکنون کە کشورهایی آفریقایی، کشورهای خاورمیانە و آمریکای لاتین با جنگ و درگیری و بحران‌های سیاسی و اقتصادی مواجە هستند این کنفرانس می‌تواند چە تاثیری داشتە باشد؟
این کنفرانس با کنفرانس‌های قبلی کە از طرف سازمان‌های بین‌المللی سازمان ملل، یا اینکە از طرف سازمان‌های غیر دولتی برگزار می‌شدند، متفاوت است. هر کنفرانسی کە برگزار می‌شود مخارج آن از طرف هر دولت یا سازمانی تامین شود انتظار دارد کە کنفرانس بر اساس خواستەهای آن رفتار کند، بە همین دلیل شما توجە داشتە باشید در زمان رژیم شاهنشاهی من یادم است کە همیشە اشرف پهلوی خواهر محمدرضا شاە بە عنوان نمایندەی زنان ایران در کنفرانس‌ها شرکت می‌کرد. من می‌خواهم بدانم آیا اشرف پهلوی خبر داشت از وضعیت زنان ایران در روستاها در شهرستان‌ها، در استان‌های مختلف و ستمی کە بە زنان ملیت‌های مختلف داخل ایران می‌شد؟ آنجا براساس خواست‌های حکومت پهلوی، براساس خواستەهای سازمان ملل کە در واقع مخارج این کنفرانس‌ها را می‌داد حرف می‌زد. اینجا فرق می‌کند برای اینکە اولا مخارج این کنفرانس را خود زنان می‌دهند. هر زنی کە شرکت می‌کند تا جایی کە می‌تواند باید مخارج سفرش را خودش پرداخت کند. مثلا زنانی کە از کشورهایی شرکت می‌کنند کە وضعیت مالی خوبی ندارند، سعی می‌کنیم مخارج سفر آنها را تامین کنیم. در آلمان زنان شهر دوسلدورف مخارج زنی را در فلسطین بە عهدە می‌گیرند. یا زن کارگری کە از آمریکای لاتین شرکت می‌کند، مخارجش را زنان هلندی بە عهدە گرفتەاند. من فکر می‌کنم خیلی تفاوت وجود دارد، اهداف این کنفرانس با اهداف کنفرانس‌هایی کە از طرف دولت‌ها و یا از طرف کشورهای سرمایەداری یا سازمان ملل برگزار می‌شد. کاری کە ما می‌کنیم و امید داریم بە هدف برسیم این است کە زنان از کشورهای مختلف از تمام قارەها از همە جا شرکت کنند بە جز از آمریکای شمالی کە ما نمایندەای نداریم. مثلا رفیقی داریم از بنگلادش کە نمایندگی چندین هزار کارگر نساجی را برعهدە دارد و امروز با زنان تونسی و آلمانی رفتن جلوی کارخانەی نساجی اعلامیە پخش کردن برای اینکە زنان بیایند و در این کنفرانس شرکت کنند، خواست‌های خود را مطرح کنند و صدای این زنان را پخش کنیم و در سطح جهان بە مردم برسانیم. البتە روشن است کە ما توانایی این را نداریم کە تغییرات بسیار اساسی بە وجود بیاوریم ولی توانایی این را داریم کە صدای ستمی کە بر زنان چە در سر کار، چە در خانوادە و چە از طرف حکومت‌ها، چە ستم‌هایی کە بە ملیت‌های مختلف می‌شود در کشورهای مختلف از جملە در ایران وجود دارد و چە ستمی کە بە زنان افغان می‌شود، چە خودشان حضور داشتە باشند و یا نداشتە باشند، ما سعی می‌کنیم صدا آزادی‌خواهی، صدای برابری‌طلبی این زنان را بە جهان برسانیم.
- از چە کشورهایی دقیقا نمایندەی زنان در کنفرانس وجود دارد؟ مثلا از کشورهای خاورمیانە، افغانستان عراق کە الان با جنگ و درگیری مواجە هستند، از باشور کوردستان (عراق) کە در سال‌های اخیر شدیدترین خشونت‌ها را علیە زنان کورد در شنگال و مناطق دیگر انجام دادە است.
هنوز نمی‌دانیم دقیقا از چە کشورهایی زنان می‌آیند اما تا جایی کە ثبت‌نام شدە و اطلاع داریم رفقای کورد در کشورهایی کە کوردها در آنجا هستند چە در اروپا و چە در خود سوریە و عراق و بخش‌های مختلف شرکت می‌کنند و اتفاقا در کنفرانس‌های اول و دوم کە در ونزوئلا و نپال برگزار شد، حضور رفقای مبارز کورد بسیار عالی بود و اتفاقا کنفرانس از دو بخش تشکیل شدە، یک بخش مجمع عمومی کە زنانی کە از هرجایی شرکت می‌کنند می‌توانند تا پنج نمایندە داشتە باشند و هر نمایندەای هم یک رای دارد اگر ما بخواهیم چیزی را تصویب کنیم. موضوع دیگر ورکشپ‌های وسیعی است کە برگزار می‌شود، رفیقی داریم از روژآوا کە مارال نام دارد ما با او نشستیم و همەی پیشنهاداتی کە از سراسر جهان وجود داشت را ارزیابی کردیم کە چە تم‌هایی را انتخاب کنیم.
تا جایی کە بررسی کردیم ٢٧ تم آمدە و ما سعی کردیم تم‌هایی کە بە هم نزدیک هستند را با هم یکی کنیم و برای اینکە ٢٧ ورکشوپ برگزار کردن آسان نیست، چرا کە بە اندازەی کافی سالن و امکانات تکنیکی نداریم. بە هر حال ما در ارتباط تنگاتنگ با نیروهای مترقی از کشورهای مختلف هستیم. تمام کارها براساس شورایی است و مشترکا تصمیم می‌گیریم و با هم انجام می‌دهیم. الان کە تدارک می‌گیریم رفیقی هست از بنگلادش، رفیقی از نپال، رفیقی از کوردستان کە از اروپا سفر کردە، رفقای هلندی هستند و رفقای خارجی کە در هلند زندگی می‌کنند ما با هم مشترکا تدارک کنفرانس را می‌بینیم.
- دلیل انتخاب تونس برای سومین کنفرانس چی بود بین همەی کشورهای آفریقایی و عربی چرا تونس؟
ما در مجمع عمومی سوال می‌کنیم کە فکر می‌کنید چگونە باید کنفرانس برگزار شود کە پیشنهاد شد در قارەهای مختلف انجام شود. الان در آمریکای لاتین اولینش بودە دومین در آسیا و از آنجایی کە رفقای نپال خیلی قوی بودند در آنجا امکانش را داشتند می‌توانستند امنیت را تامین کنند پس در نپال برگزار شد.
قرار شد سومین در آفریقا باشە کە از میان همەی رفقای آفریقایی، رفقای تونس گفتند ما تحقیق می‌کنیم کە آیا می‌توانیم برگزار کنیم و همە موافقت کردند. برای اینکە بقیەی کشورهای آفریقایی کمتر این امکان را داشتند. برگزاری این کنفرانس در هر کشوری امکان‌پذیر نیست چون همەی کشورها حکومت‌های سرمایەداری هستند کە خواهان این نیستند کە این کنفرانس برگزار شود و زنان مترقی رشد کنند و جلسە داشتە باشند. در اینجا هم اینگونە است منتها نیروهای مترقی سعی می‌کنند این جلسات را برگزار کنند و ما تا بە حال تصمیم داریم هر پنج سال یکبار و در یک قارە آن را برگزار کنیم.