مدینه مامداوغلو

آمد- در تاریخ ۶ فوریه ٢٠٢٣ ، زمین‌لرزه‌هایی با بزرگی ٧.٧ و ٧.۶ در مقیاس ریشتر با کانون مرعش به وقوع پیوست که منجر به خسارات گسترده‌ای گردید. اکنون، پس از گذشت ۱۷ ماه از این رویداد، بر اساس آمار رسمی منتشر شده، این حادثه طبیعی میلیون‌ها نفر را در ۱۱ استان تحت تأثیر قرار داد. تلفات جانی این زمین‌لرزه‌ها به ۵٣۵٣٧ نفر رسید و ١٠٧٠١٣  نفر مصدوم شدند. در مجموع،  ۵١٨هزار واحد مسکونی به طور کامل تخریب شده یا آسیب جدی دیدند، در حالی که ١٢٨٧٧٨ واحد مسکونی آسیب متوسط متحمل شدند. علیرغم وعده‌های داده شده پس از این فاجعه، به ویژه در زمینه حل مشکل مسکن، اقدامات چشمگیری صورت نپذیرفته است. در استان آمد، یکی از ١١ استان آسیب‌دیده، افرادی که منازل‌شان تخریب شده یا آسیب دیده است، در حال حاضر در شهرک کانتینری اسکان داده شده‌اند. این شهرک توسط سازمان مدیریت بحران و فوریت‌های ترکیه (آفاد) در مجاورت بیمارستان آموزشی و تحقیقاتی غازی یاشارگیل، واقع در منطقه مرکزی پیاس (کایاپینار) احداث گردیده است.

 

ضرب‌الأجل ٢٧ ژوئیه برای تخلیه شهرک کانتینری زلزله‌زدگان

سازمان مسکن انبوه ترکیه (توکی) هنوز کلیدهای واحدهای مسکونی را به مالکینی که منازلشان به شدت آسیب دیده یا تخریب شده و در حال حاضر در شهرک کانتینری متشکل از ۶٠٢ واحد اقامت دارند، تحویل نداده است. علاوه بر این، آسیب‌دیدگانی که پیش از زلزله در منازل استیجاری سکونت داشتند، به دلیل عدم حل مشکل مسکن، همچنان در شرایط دشواری در این شهرک کانتینری زندگی می‌کنند. با وجود این شرایط، سازمان مدیریت بحران و فوریت‌های ترکیه (آفاد) از ساکنان این شهرک درخواست نموده است تا حداکثر تا تاریخ ۲۷ ژوئیه، واحدهای کانتینری را تخلیه نمایند، در حالی که مسئله اسکان دائمی این افراد هنوز به طور کامل حل نشده است. در ابلاغیه‌ای که توسط آفاد به ساکنین ارسال گردیده، عباراتی به این مضمون ذکر شده است:

«به استحضار می‌رساند، با توجه به حادثه زمین‌لرزه مورخ ٢.۶ .٢٠٢٣ شما که در حال حاضر به عنوان مهمان در مرکز اسکان موقت کایاپینار اقامت دارید - اعم از افرادی که منازلشان آسیب جزئی دیده، بدون آسیب مانده و یا مستأجر بوده‌اید - مقتضی است تا تاریخ ٢۴ .٧. ٢٠٢۴ نسبت به تخلیه کامل واحد کانتینری اختصاص یافته به شما اقدام فرمایید. خواهشمند است کلیه اموال و متعلقات خود را از محل خارج نموده و واحد را بدون هیچگونه نقصان به مدیریت مجموعه تحویل داده، کلید مربوطه را نیز تسلیم نمایید.»

 

نگرانی از بی‌خانمانی؛ مهلت یک هفته‌ای برای خروج از شهرک کانتینری

فاطمه اردم، که به همراه سه فرزندش، مجموعاً پنج نفر، در شهرک کانتینری سکونت دارند، یکی از آسیب‌دیدگانی است که ابلاغیه مذکور را دریافت نموده است. وی اظهار داشت که منزلشان در محله هوزوراولری به شدت آسیب دیده و متعاقباً تخریب گردیده است. همچنین افزود که پس از وقوع زلزله، امکان خارج کردن هیچ یک از وسایل منزل برایشان میسر نبوده است. وی توضیح داد که پس از حادثه زلزله، به مدت سه ماه در اقامتگاه‌های مختلف و خوابگاه‌ها اسکان داشته و سپس به شهرک کانتینری نقل مکان نموده‌اند. وی در ادامه چنین بیان کرد:

«در پی وقوع زلزله، فرزندانم از یکدیگر جدا شدند. در ابتدا، کمک‌های غذایی به ما ارائه شد. اما اکنون به ما اعلام کرده‌اند که ظرف مدت یک هفته محل را تخلیه کنیم. برای ما نیز ابلاغیه ارسال شده است. بنده در این مدت کوتاه چگونه می‌توانم نقل مکان نمایم؟ بدون ارائه راهکار مناسب و تأمین مسکن جایگزین، از ما خواسته شده این محل را ترک کنیم. هنگامی که علت را جویا می‌شوم، پاسخ می‌دهند که اقدامی از دستشان برنمی‌آید و نمی‌توانند کمکی به ما ارائه دهند. به ما توصیه می‌کنند که اقدام به اجاره منزل نماییم. حال آنکه اگر امکان نقل مکان برای ما وجود داشت، چه دلیلی برای ادامه اقامت در این محل وجود داشت؟ ما در شرایط بسیار دشواری قرار گرفته‌ایم و هیچ اقدامی نمی‌توانیم انجام دهیم. درخواست کانتینر و چادر نمودیم، اما این درخواست نیز مورد موافقت قرار نگرفت. تنها خواسته ما رفع مشکل مسکن است و چیز دیگری نمی‌خواهیم.»

 

ناامیدی زلزله‌زدگان؛ عدم تحقق وعده‌های مسئولین در خصوص تأمین مسکن

وی می‌گوید: «هیچ یک از تعهداتی که به ما داده شده به مرحله اجرا درنیامده است و اکنون قصد دارند بدون حل مشکلات ما، ما را از واحدهای کانتینری خارج کنند. در صورت نقل مکان، تنها اجازه انتقال چهار تشک اهدایی سازمان آفاد را به ما می‌دهند و از بردن سایر وسایل ممانعت به عمل می‌آورند. نه کمد و نه ماشین لباسشویی به ما تعلق نمی‌گیرد. پنج نفر با چهار تشک چگونه می‌توانند زندگی کنند؟ ما در چنین تنگنایی قرار گرفته‌ایم. علی یرلی‌کایا به اینجا آمدند و به ما اطمینان دادند که ما را ناامید نخواهند گذاشت. من چندین بار با دفتر او تماس گرفتم، اما حتی یک بار هم پاسخی دریافت نکردم. هیچ یک از وعده‌های داده شده عملی نشده است. اکنون قصد دارند ما را بدون هیچ پشتوانه‌ای از این مکان خارج کنند! اگر من این محل را ترک کنم، به کجا باید بروم؟ حتی درخواست چادر برای اسکان موقت کردم، اما این درخواست نیز مورد موافقت قرار نگرفت. من نمی‌دانم از کجا باید چادر و وسایل ضروری را تهیه کنم و چه اقدامی باید انجام دهم. واقعاً در بلاتکلیفی کامل به سر می‌بریم.»