مرکزخبر- جمهوری اسلامی، جامعه‌ی بهاییان ایران را که یکی از پر‌شمارترین اقلیت‌های مذهبی است، به طور سیستماتیک سرکوب می‌کند و آنها را از اساسی‌ترین حقوقشان محروم کرده است.

آیین بهایيت در قانون اساسی ايران به عنوان اقليت مذهبی رسمی شناخته نشده است و این امر بهایی‌ها را بعد از انقلاب اسلامی با محدوديت‌های فراوانی از جمله محدودیت در کسب و کار، محروميت از استخدام در مشاغل دولتی و تحصيلات دانشگاهی روبرو کرده است.

بعد از انقلاب به طور متناوب، ایران شاهد موج‌هایی از بازداشت ‌شهروندان بهایی، ممانعت از تحصیل دانشجویان و پلمپ مغازه و محل کسب بهاییان و تخریب گورستان‌ها و درآوردن اجساد مردگانشان‌ در شهرهای مختلف دیده شده و همچنین حمله به خانه‌های بهائیان، شعارنویسی بر دیوارهای شهر علیه آنان و آزار و اذیتشان و تحقیر کودکان بهائی در مدارس و معابر به دلیل باورهای دینی والدینشان صورت گرفته است.

شهروندان بهایی در ایران از سال ۱۳۵۷ به‌بعد از تحصیلات عالی محروم شدند. این در حالی ‌است که طبق اصل ۳۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، دولت وظیفه دارد، اسباب آموزش و پرورش رایگان را برای همەی شهروندان تا پایان دورەی متوسطه فراهم کند.

در آخرین سال دولت محمد خاتمی، سوال مذهب از فرم ثبت‌نام آزمون سراسری حذف شد. با این حذف، امکان شرکت بهاییان در آزمون‌های ورود به دانشگاه‌ها فراهم آمد. اما به‌گزارش شهروندان بهایی‌ و مسئولان دفتر جامعەی بين‌المللی بهاییان در سازمان ملل، بعدا از ادامه‌ی تحصیل دانشجویان که بهایی بودن آنها نزد حراست دانشگاه‌ها محرز شده بود، از تحصيل محروم شدند.

از آنجا که جمهوری اسلامی مراسم ازدواج بهائیان را نامشروع و غیرقانونی می‌داند، دفاتری که ازدواج بهائیان را ثبت کرده بودند متهم به رواج فحشا شدند. مجلس شورای اسلامی پدران و مادران بهائی را از آموزش بهائیت به فرزندانشان منع کرده است. مدارس از ثبت نام کودکان بهائی امتناع  و جلوی تحصیل دانشگاهی جوانان بهائی را می‌گیرند.

در سال‌های اخیر رسانه‌های خارج از ایران و سازمان‌های حقوق بشری، اسنادی را منتشر کرده‌اند که نشان می‌دهد، تبعیض و آزار گسترده علیه بهائیان در ایران از همان آغاز روی کار آمدن جمهوری اسلامی توسط بالاترین نهادهای حکومتی چون شورای عالی انقلاب فرهنگی و با تأیید روحانیون قدرتمند برنامه‌ریزی شده است. در کانون این برنامه‌ریزی "مسدود کردن راه ترقی و توسعەی بهائیان" قرار دارد.

 

توجه بین‌المللی به سرکوب بهائیان و فعالیت سازمانهای حقوق بشری و حقوق مدنی بین‌المللی باعث شده که در برهه‌هایی از زمان خشونت علیه بهائیان کاهش یابد. با این حال هنوز هم قوانین ایران حقی برای بهائیان قائل نیست و آنان از حقوق شهروندی‌ای چون تحصیل و استخدام در اداره‌ها محروم‌اند.

حکومت ایران مذهب شیعه را مذهب رسمی کشور اعلام کرده و برخورداری از حقوق مدنی و شهروندی را نیز وابسته به تعلق به ‌این مذهب یا سه دین ابراهیمی کرده که از آن‌ها در قانون اساسی نام برده است. این در حالی‌است که حقوق شهروندی به همەی مردم یک کشور بدون توجه به دین و مذهب آنان تعلق می‌گیرد.

با وجود سکوت اکثریت مردم در برابر نقض حقوق بهائیان در ایران ‌در سالهای اخیر حرکت‌هایی از سوی گروه‌های روشنفکر جامعەی ایران در دفاع از حقوق شهروندی بهائیان انجام گرفته است.

پیروان بهائیت از زمان شکل‌گیری این دین در نیمه دوم قرن ۱۹ میلادی (نیمه دوم قرن سیزدهم هجری) همواره با حمله و خشونت یا سکوت در برابر اعمال خشونت از سوی حکومت‌ها، ‌روحانیون شیعه و مردم ایران روبرو بوده‌اند. نمونه‌های متعددی از پیگرد و حبس و شکنجه و اعدام ‌آنان در تاریخ ثبت شده و نقض حقوق انسانی و شهروندی آنان تا به امروز هم ادامه دارد.

تاکنون رژیم ایران رهبران و پیروان این آیین را بارها به بهانەهای واهی چون همکاری با اسرائیل و امپریالیسم دستگیر و شکنجه کرده است، طی سالهای اخیر بازداشت فعالان این آیین بویژه زنان افزایش یافته است و علاوه بر هتک‌حرمت، این شهروندان در سلول‌های انفرادی مورد آزار و اذیت جسمی، روحی و تجاوز جنسی قرار گرفتەاند.

در آخرین بازداشت‌ها که در اواسط ماه فروردین صورت گرفت، دوازده شهروند بهایی در شهر شیراز دستگیر شدند، که در بین آنها دو زن بەنام‌های صدیقه اقدسی و عالیه فروتن، توسط ماموران ادارەی اطلاعات در منازل خود دستگیر و به ‌یکی از بازداشتگاه‌های این نهاد امنیتی در شیراز منتقل شده‌اند.

ماموران اداره اطلاعات در زمان بازداشت اقدام به بازرسی منازل این شهروندان کرده و کتاب‌ها و وسایل الکترونیکی آنها را نیز ضبط کرده و با خود برده‌اند.

با وجود ناراحتی جسمی برخی از این دستگیرشدگان رژیم ایران هیچ اقدامی جهت مداوا و آزادی آن‌ها از زندان انجام ندادە است.