زینب عیسی

قامشلو - انقلاب زنان در شمال و شرق سوریه که به رهبری زنان رقم خورد، به سیزدهمین سال خود پا می‌گذارد. این انقلاب با فداکاری‌های بی‌نظیر زنان انقلابی به ثمر نشست؛ زنانی که سال‌ها به طور مخفیانه علیه دولت دمشق به فعالیت پرداخته و برای آزادی مبارزه می‌کردند. یکی از این زنان، فهیمه عمر، از مادران صلح است که در راه آزادی، پسرش ادریس قامشلو را از دست داده است.

فهیمه عمر که اکنون ٧٠ سال دارد، اهل شهر قامشلو در شمال و شرق سوریه است. او از سال ١٩٨۶ برای آزادی فعالیت و مبارزه می‌کند و تا به امروز، با وجود سن زیاد، قلبش سرشار از عشق به آزادی است. فهیمه عمر در گفتگو با خبرگزاری ما، از فعالیت‌های خود در آن دوران سخن گفت.

 

آشنایی با جنبش آزادی

فهیمه عمر در مورد چگونگی آشنایی خود با جنبش آزادی صحبت کرد و گفت: «سال ١٩٨۶ بود که در شهر قامشلو با جنبش آزادی آشنا شدم. قامشلو در آن زمان شهر کوچکی بود و فقط سه محله داشت. من در هر سه محله فعالیت می‌کردم. آن روزها، هرچند کار ما با سختی همراه بود، اما با لذتی وصف‌ناپذیر همراه بود. چرا که شاهد ثمربخش بودن تلاش‌هایمان بودیم. ما هرگز از فلسفه و اندیشه رهبر آپو و خون شهدای خود دست نکشیدیم. خانواده پدری من میهن‌دوست بودند و من نیز خانواده همسرم و فرزندانم را به این مسیر هدایت کردم. من و فرزندانم همیشه در خدمت خلق و سرزمین خود بوده‌ایم و از هیچ تلاشی در این راه دریغ نکرده‌ایم.»

 

از فعالیت‌های مخفیانه تا انقلاب زنان

فهیمه عمر، در ادامه صحبت‌های خود به سختی‌هایی که در دوران فعالیت‌های مخفیانه با آن روبرو بوده‌اند، اشاره کرد: «در آن زمان، تحت حاکمیت دولت سوریه، ظلم و ستم بسیاری بر خلق کرد روا داشته می‌شد. صحبت کردن به زبان کوردی ممنوع بود و هویت ما مورد انکار قرار می‌گرفت. اما با ظهور اندیشه‌های رهبر آپو در میان خلق کورد، دریچه‌ای نو به سوی آزادی و هویت‌خواهی گشوده شد و ما با جنبش آزادی آشنا شدیم و به آن پیوستیم. فعالیت‌های ما در آن دوران به ناچار به صورت مخفیانه انجام می‌شد. مبارزات ما سرانجام به ثمر نشست و امروز شاهد دستاوردهای بزرگ انقلاب با رهبری زنان هستیم.»

 

«از کودک تا سالخورده، در راه آزادی تلاش خواهیم کرد»

فهیمه عمر با اشاره به اهداف خود در جنبش آزادی، تأکید کرد که او به عنوان یک زن کورد تا رسیدن به آزادی به مبارزه ادامه خواهد داد. او گفت: «هدف ما از فعالیت در جنبش آزادی این بود که در سرزمینی آزاد و همراه با رهبر آپو زندگی کنیم. ما برای ارتقای سطح مبارزه در حال تلاش هستیم. چرا حقوق ما در سرزمینمان به رسمیت شناخته نمی‌شود؟ با فلسفه رهبر آپو، تاریخ خودمان را به عنوان خلق کورد شناختیم و تا زمانی که آزادی جسمانی او را به دست نیاوریم، به مبارزه ادامه خواهیم داد. من از تمامی کوردها می‌خواهم که هوشیار باشند و به یکدیگر خیانت نکنند. ما کورد هستیم. بگذارید دولت‌های متجاوز بدانند که ما کوردها از کودک تا سالخورده هرگز در برابر آنها سر خم نخواهیم کرد و تا رسیدن کامل به آزادی به مبارزه خود ادامه خواهیم داد.»