واکنش زنان به تروما، معمولا با مردان متفاوت است و اثرات درازمدت تروما می‌تواند عواقب پیچیده‌ای برای سلامتی آنها به همراه داشته باشد. خشونت و سوء‌استفاده، به طور خاص، با بیماری‌های مزمنی که ممکن است طول عمر فرد را کاهش دهند در ارتباط است، با اینحال بسیاری از افراد مبتلا به تروما به دنبال کمک نیستند.

در این گزارش، دکتر کرتلی جونز، متخصص سلامت زنان، با دکتر لزلی هالپرن، در مورد اینکه چگونه نشانگرهای زیستی خاص، می‌توانند تروما را پیش از اینکه خیلی دیر شود، شناسایی کنند، صحبت می‌کند.

دکتر جونز: ما به عنوان زنان، خوب می‌دانیم تأثیر ضربه‌ای که در جوانی برای ما رخ داده است، چگونه در سراسر جسم و روانمان طنین‌انداز می‌شود.

اما در مورد تروما چه می‌دانیم؟
چگونه می‌توانیم با دقت بیشتری به آن نگاه کنیم؟ 
چگونه بر سلامت ما تأثیر خواهد گذاشت؟

تروما اشکال مختلفی دارد، از جمله ترومای جنسی، روانی، حتی ترومای کودکی و تروما در رحم، اخیرا دانش ما در این زمینه افزایش یافته و بیشتر و بیشتر از چگونگی انعکاس تروما در سلامتی، به طرق مختلف در طول زندگی،  آگاه می‌شویم.
امروز دکتر لزلی هالپرن، پزشک‌و دندانپزشک، به ما پیوسته تا در مورد علاقه‌اش به علوم اعصاب و تأثیرات دراز مدت تروما بر سلامت زنان صحبت کند. 

از اینکه در استودیو با ما همراه هستید متشکریم.
دکتر هالپرن: خوشحالم که اینجا هستم.

تجربه‌ی شخصی با تروما: داستان دکتر هالپرن
دکتر جونز: کمی در مورد علاقه‌ی خود به مباحث زنان، سلامتی و تروما بگویید.
دکتر هالپرن: خوب، خودم، به طور غیرمستقیم دچار تروما شده‌ام و این مسئله به عنوان یک زن و ارائه‌دهنده‌ی مراقبت‌های بهداشتی، تاثیرات بسیاری بر من گذاشته است. وقتی این را می‌گویم، واقعاً از خشونت و سوء‌استفاده صحبت می‌کنم. تنها خواهر من در سن ۲۳ سالگی درست قبل از روز عروسی‌اش، به طرز وحشیانه‌ای مورد تجاوز قرار گرفت و به قتل رسید. این اتفاق برای همه‌ی اعضای خانواده‌ی ما، بسیار دشوار بود و زندگی همه‌ی ما را تغییر داد.

 من موفق شدم تجربه و اشتیاقم به سلامتی را به کار بگیرم و جراح فک و صورت شدم. در اورژانس نیویورک جراحی تمرین کردم. همانجا حادثه‌ی دیگری رخ داد که به نوعی اشتیاق مرا برای مطالعه‌ی قربانیان تازه کرد.
زنی بود که در یک بعدازظهر تابستانی به اورژانس ما آمد. همسرش صورتش را به شدت کتک زده بود و چند ساعت طول کشید تا زخم‌هایش را بخیه زدم. 
سپس به او گفتم: «لازم نیست به خانه بروید. ما اینجا خدمات اجتماعی داریم و شما می‌توانید در کنار خانواده‌ی خود در امان باشید.» و او گفت: «نه، نه. همسرم منظوری نداشت. فرزندانم در خانه منتظرم هستند و می‌دانم که او مرا دوست دارد.»

وقتی یک کارورز اورژانس هستید، فقط این مهم است که با بیمار صحبت کردید، بررسی‌های لازم را انجام دادید و اکنون به راحتی سراغ بیمار بعدی می‌روید. سه روز بعد من تماسی دریافت کردم. رئیس اورژانس وارد شد و گفت: «دکتر هالپرن، خانم فلانی را به خاطر دارید؟» گفتم: «بله.» 
او گفت: «می‌خواهم چیزی به شما نشان دهم.» 
البته من به عنوان یک کارآموز فکر کردم که جای زخم مشکلی دارد.
او مرا به اتاق تروما آورد و بیمار روی میز بود و ملحفه‌ی سفید روی او بود. همسرش اساساً کاری را که شروع کرده بود به پایان رساند. این حادثه، اشتیاق من برای ایجاد تفاوت را مهر و موم کرد. من خوش‌شانس بودم که توانستم کمک مالی بزرگی از بنیاد جراحی دهان و فک و صورت بگیرم و همراه با مربیم، دکتر توماس داوسون، که از من خواست یک پروتکل تشخیصی ایجاد کنم، برای حل این مسئله تلاش کنم.

بیماری‌های مزمن مرتبط با تروما
در حال حاضر، دندانپزشکان در محوری‌ترین موقعیت برای تشخیص بیماران هستند. معمولا ۷۵ درصد از آسیب‌ها به سر، گردن و صورت قربانی وارد می‌شود. بنابراین لازم است که بتوانیم دانش خود را به صورت شهودی به کار بگیریم و بیماران را شناسایی کنیم. ما پروتکلی را ایجاد کردیم که با افتخار می‌توانم بگویم میزان شناسایی را افزایش داد.
اما شناسایی کافی نیست و همه می‌گویند: «خب، بعد چی؟» این در واقع همان نظر شما در مورد تأثیر تروما بر آینده است. در واقع خشونت و سوء‌استفاده با بیماری‌های مزمن ارتباط مستقیم دارد. بیماری‌هایی که می‌تواند طول عمر قربانی را کاهش دهد.
سوابق من به عنوان محقق و پزشک، به من و همکارانم این امکان را داده است که برای بررسی خشونت شریک جنسی و عاطفی و تأثیر آن بر سلامت، کمک هزینه‌های لازم را توسعه دهیم.
ما می‌دانیم که زنان و مردان به استرس واکنش بسیار متفاوتی نشان می‌دهند. به طور خاص، واکنش‌های التهابی در زنان نسبت به مردان، آسیب‌های جبران‌ناپذیرتری به همراه دارد. این را به وضوح در جراحات فک و صورت که در مردان و زنان درمان می‌کنم، می‌توانم ببینم.

بدن زنان به درمان‌های پزشکی نیز واکنش متفاوتی دارد. بنابراین معمولا مدل واکنش زنان به اختلال استرس پس از سانحه مدل پیچیده‌تری است و شما باید به عنوان یک پزشک هوشیارتر باشید.

دکتر جونز: بنابراین وقتی یک بیمار جدید دارید یا خودتان به ملاقات پزشکتان می‌روید، همیشه این را نمی‌گویید: «باید این یک چیز را در مورد من درک کنید. من مورد آزار جنسی قرار گرفتم یا من شاهد تروما بودم و هرگز مثل قبل نشده‌ام.» 
بیماران معمولا به اورات ترومای خود آگاه نیستند و آن را گزارش نمی‌دهند. آنها امیدوارند که شاید شما آن را تشخیص دهید. اما همیشه اینگونه نیست، ما به بیماری قلبی یا کلسترول فرد توجه می‌کنیم و شاید اثرات تروما را بلافاصله متوجه نشویم.

در کل باید بدانیم که عواقب طولانی‌مدت این اتفاقات وحشتناک، بر قلب اثر می‌گذارد و می‌تواند تا آخر عمر  التهاب ایجاد کند.

موانع مقابله با تروما در عمل پزشکی
دکتر هالپرن: همه‌چیز به نحوه‌ی نزدیک‌شدن به بیمار برمی‌گردد. بسیاری از پزشکان همواره مردد هستند که چگونه به بیماران نزدیک شوند و از آنها درباره‌ی تروماهایشان بپرسند. زیرا این کار مشکلاتی به همراه دارد، آنها نگران دعواهای قضایی هستند، یا خودشان قربانی سوء‌استفاده شده‌اند و نمی‌خواهند دوباره به آن برگردند.

دکتر جونز: اوه، این یک مورد جالب است.
دکتر هالپرن: بله. این مسئله زمانی که پزشکان در سراسر کشور مورد سوال قرار گرفتند، نشان داده شد. بنابراین ما سعی می‌کنیم راهی پیدا کنیم که این کار غیرمستقیم انجام شود. همانطور که پیش‌تر هم گفتم، برخی از بیماری‌های مزمن رایج از بیماری‌های قلبی‌عروقی گرفته تا بیماری‌های مربوط به تولیدمثل به این مسئله بستگی دارد. کاری که ما سعی کرده‌ایم با بیماران خود انجام دهیم، استفاده از نوعی شاخص است که می‌تواند به ما در پیگیری پیشرفت بیماری کمک کند.

بزاق به عنوان یک ابزار تشخیصی در ارزیابی تروما

در زمینه‌ی بهداشت دهان و دندان مزیتی که داریم این است که می‌توانیم از روش غیرتهاجمی استفاده کنیم. ما از بزاق دهان استفاده می‌کنیم. مردم از «تف‌کردن در فنجان» نمی‌ترسند. برخی از پروژه‌هایی که من انجام داده‌ام به قربانیانی می‌پردازد که در معرض خشونت شریک جنسی قرار گرفته‌اند. من در چنین مواردی از نشانگرهای بیماری قلبی‌عروقی را فقط برای کشف یک روند استفاده کرده‌ام. آنچه من دریافتم تفاوت‌های قابل‌توجهی است که نه تنها بین قربانیان خشونت شریک عاطفی قابل‌مشاهده است، بلکه بین قومیت‌های مختلف زنان نیز به چشم می‌خورد.
آنچه من در برخورد با بسیاری از زنان دیده‌ام این است که خشونت و سوء‌استفاده در جامعه‌ی برخی از آنها یک هنجار است: «پدربزرگم مادربزرگم را کتک زد. پدرم مادرم را کتک زد، پس اشکالی ندارد که همسرم هم با من همین کار را کند.» این بخشی از زندگی آنهاست.

کورتیزول در مو: نشانگر استرس و ضربه
دکتر جونز: زنان در مورد موهای خود به گونه‌ای متفاوت صحبت می‌کنند و رفتار آنها با موهایشان، با مردان بسیار متفاوت است. به نظر می‌رسد که اگر موهای شما واقعا بلند است و به آن عادت کرده‌اید، آنها می‌توانند چیزهای زیادی راجب شما بگویند. برخی تحقیقات از مو به عنوان راهی برای مشاهده‌ی این نشانگرها استفاده می‌کنند

دکتر هالپرن: من فکر می‌کنم مو به نوعی یک راز پنهان است. ما مقدار کورتیزولی که در مو یافت می‌شود را بررسی کرده‌ایم و دریافتیم مو یک انبار فوق‌العاده برای جداسازی کورتیزول است.

دکتر جونز: کورتیزول هورمون استرس است؟
دکتر هالپرن: بله
دکتر جونز: ما آن را به طور معمول ترشح می‌کنیم، اما با مقدارهای مختلف. اگر ما سه یا چهار سال است موها را کوتاه نکرده‌اید، به سادگی می‌توان آن‌ها را تکه‌تکه کرد و گفت: «اوه، در سال ۲۰۱۹ چه اتفاقی برایت افتاد؟»

دکتر هالپرن: من هرگز به مو به عنوان یک جدول زمانی فکر نکرده‌ام.
دکتر جونز: اوه، اما من فکر می‌کنم قطعا می‌تواند یک جدول زمانی باشد.
دکتر هالپرن: این ایده‌ی دیگری برای سرمایه‌گذاری مالی به من می‌دهد.

کودکان و تروما: مداخله‌ی اولیه برای نتایج بهتر
دکتر هالپرن: و دلیل اینکه ما به دنبال علائم تروما در کودکان هستیم این است که می خواهیم سعی کنیم یک استراتژی مداخله‌ای تعیین کنیم. زمانی که بزرگسال هستید و در معرض خشونت و آزار قرار دارید. معمولا فقط سعی می‌کنید مداخلات ثانویه داشته باشید. اما چیزی که اکنون به آن آگاه‌تر هستیم این است که به عقب برگردیم و کودکی را ببینیم. 
به خوبی می‌دانیم کودکانی که در معرض خشونت و آزار قرار هستند، زودتر از همتایان خود که در معرض خشونت نیستند، در معرض حوادث ناگوار سلامتی قرار می‌گیرند.
دکتر جونز: درست است. آنها بیشتر در معرض چاقی، فشار خون بالا، دیابت، افسردگی، خودکشی، سوءمصرف مواد و مشکلات یادگیری در مدرسه هستند. این لیست می‌تواند ادامه پیدا کند.

بنابراین، اگر بتوانید تاثیر چنین آسیب‌هایی را در بچه‌ها تشخیص دهید کار مهمی کرده‌اید‌. زیرا ممکن است والدین به آن هیچ اشاره‌ای نکنند یا بچه‌ها چیزی نگویند، هرچند ما می‌توانیم به بچه‌ها کمک کنیم تا آن‌را را بیان کنند.

دکتر هالپرن: گرفتن نمونه‌هایی مانند بزاق و توانایی ترسیم یک جدول زمانی از قرار گرفتن در معرض نشانگر، امکان مداخله را فراهم می‌کند. این یافته‌ی شگفت‌انگیزی است و فوق‌العاده است که برخی از همکاران واقعاً این کار را انجام می دهند.

ایجاد تاب‌آوری در قربانیان تروما
دکتر جونز: این اقدام بسیار مفید بوده است و من همه را به آن تشویق می‌کنم. این یک تلاش مداوم برای همه‌ی ما خواهد بود که از زنان، کودکان و مردان مراقبت کنیم. من فکر می‌کنم کاری که سعی داریم انجام دهیم این است که افراد را شناسایی کنیم تا بتوانیم انعطاف‌پذیری ایجاد کنیم و سلامتشان را تضمین کنیم تا بتوانند از مسائلی که در جوانی برایشان اتفاق افتاده است گذر کرده و پیشرفت کنند. سلامت آن‌ها می‌تواند به همان اندازه قوی باشد که اتفاقات ناگوار گذشته قدرت داشت.