بهاران لهیب

افغانیه- افغانستان با افت طبیعی نیز مواجه است. امسال شاهد مرگ صدها نفر  در سیلاب‌ها، طوفان‌ها و زمین لرزه‌ها بودیم که به صدها خانواده در ماتم عزیزان‌شان نشستند در کنار از دست دادن فرزندان، مادران، پدران، همسران‌شان خانه و کاشانه‌شان نیز به نابودی گراید وبدون سرپناه، مواد غذایی، آب آشامیدنی شب و روز را سپری می‌کنند.

همه ولسوالی‌ها و قریه‌های مربوطه‌‌شان از هیچ نوع امکانات اولیه برخوردار نیستند از مکتب، شفاخانه(بیمارستان) جاده هموار خبری نیست. باید ساعت‌ها با پای پیاده راه‌های صعبورالعبور را سپری نمایند تا به محل نسبتا بهتر برسند و اگر به فرض در جاهای از امکانات اولیه اثر هم وجود داشت، در جنگ ۴۵ ساله تحت حاکمیت دو کشور استغمارگر هم نابوده شد و محلات باقی مانده هم با سرازیر شدن سیل‌، زمین لرزه‌ و طوفان‌ هم از بین رفتند.

در این چند روز باز هم مردم در  ننگرهار و چند ولایت دیگر از جمله ولایت کاپیسا ولسوالی نجراب قریه افغانیه از طوفان و سیلاب در امان نماندند، در قریه افغانیه همه زمین‌های زراعتی را سیل با خود برد و کشتزار‌های مردم را با خاک یک سان نمود. مردم افغانیه در کنار دامداری بیشتر مصروف زراعت‌اند و یگانه عاید زندگی‌شان را سیل نابود کرد.

با نفیسه خاتم زن ۴۵ ساله و  مادر هشت فرزند هم صحبت شدیم. برایم ما جریان را چنین بیان داشت: «حوالی ساعت‌های یازده روز بود که باران شدید به باریدن گرفت تاز شروع شده بود، در یک چشم به هم زدن تمام کشتزارهای ما را آب گرفت و به ویران تبدیل نمود. فقط این طغیان برای دو ساعت دوام داشت اگر بیشتر ادامه پیدا می‌کرد خانه‌های ما را هم با خود می‌برد.»

نفیسه افزود: «جاده‌ی خاکی قریه ما که به شهر ولسوالی وصل می‌شد هم از بین رفت و در شروع دره منازل مسکونی مردم را نابود کرد. خوشبختی ما مردم این بود که در نیمه از روز با سیل مواجه شدیم که تلفات نداشیم. شب قبل در قریه همجوار ما سیل سرازیر شده بود، در کنار ویران ساختن خانه‌ها، از بین بردن  اموال و زمین‌ها زراعتی شان دو تن را هم با خود برده که اثر از آنان باقی نماند.»

وی ادامه داد: «قریه ما تلفات جانی نداشت. هیچ تیم امدادرسان و یا دولت به کمک ما نیامدند و اگر به فرض هم بیاید مانند مناطق دیگر به مردم نیازمند کمک نمی‌شود.»

اکثریت مردم قریه در بی‌سرنوشتی به سر می‌بردند. همه حاصلات خود را از دست داده بودند و در آنجا سکوت حکم فرما بود. تعداد زیاد طالبان در محل با اسلحه دست داشته گشت و گذار می‌کردند و رفتار و گفتار مردم را تحت نظر داشتند.