مرکز خبر- روز دوشنبه ۱۷ دی‌ماه، جنبش اعتراضی زنان موسوم به «آینده‌ی نوین زنان افغانستان»، با انتشار اعلامیه‌ای که سرآغاز آن را با شعار «زن زندگی آزادی» آغاز کرده است، در حساب کاربری خود در ایکس با اشاره به اینکه سه سال گذشته پس از به حکومت رسیدن گروه زن‌ستیز طالبان در افغانستان، پر از «درد، رنج، تاریکی و تبعیض» برای زنان بوده است، خواستار به دادگاه کشانیدن طالبان و به‌رسمیت‌شناختن آپارتاید جنسیتی در افغانستان شدند.

این جنبش اعتراضی با انتشاد از سیاست‌های زن‌ستیز طالبان علیه زنان نوشت: «سه سال گذشت؛ سه سال پر از درد، تاریکی و تبعیض. سه سالی که در آن دختران از کلاس‌های درس رانده شدند، زنان از محل‌های کار اخراج شدند، و مادران از امید به آینده‌ای بهتر محروم شدند. این سه سال برای ما نه فقط گذر زمان، بلکه سال‌هایی از زخم‌های عمیق بر روح و قلب تمام زنان افغانستان بوده است.»

این جنبش اعتراضی در ادامه‌ی اعلامیه‌ی خود با اشاره به اینکه این زخم‌ها آن‌ها را نمی‌شکند، بلکه قوی‌تر و متحدتر می‌کند، نوشت: «سه سال درد، اما امید ما زنده است.»

جنبش اعتراضی زنان موسوم به «آینده‌ی نوین زنان افغانستان» با اشاره به اینکه‌ فرمان‌های «زن‌ستیزانه» و «آپارتاید جنسیتی» نیمی از جمعیت افغانستان را به حاشیه رانده است، بر ادامه‌ی فعالیت‌های اعتراضی خود تاکید کرده و نوشت: «ما صدای زنان شجاعی هستیم که در سکوت خانه‌ها محبوس مانده‌اند و هنوز هم با هر نفس برای عدالت و آزادی مبارزه می‌کنند.»

این جنبش اعتراضی با تاکید بر اینکه آموزش، کار و مشارکت اجتماعی حق انسانی هر زن است و قابل مذاکره نیست، از جامعه‌ی جهانی و سازمان ملل متحد خواست که آپارتاید جنسیتی را به عنوان جنایت علیه بشریت به‌رسمیت بشناسد.

جنبش آینده‌ی نوین زنان افغانستان از رویکرد جامعه‌ی جهانی در برابر فرمان‌های ضد زن طالبان انتقاد کرده و خطاب به جامعه‌ی جهانی نوشت: «سه سال سکوت شما برابر بود با سه سال رنج زنان. امروز شما مسئولید. اگر برای عدالت قدمی بر ندارید، تاریخ شما را در کنار کسانی که این ظلم را نادیده گرفتند، قضاوت خواهد کرد. ما از سازمان‌های بین‌المللی، دولت‌ها و مردم سراسر جهان می‌خواهیم که نه فقط صدای ما را بشنوید، بلکه برای پایان دادن به این ظلم، دست به اقدام بزنید.»

جنبش اعتراضی زنان موسوم به «آینده‌ی نوین زنان افغانستان» در پایان اعلامیه خود از زنان افغانستان خواست برای دستیابی به حقوقشان به اعتراض‌هایشان ادامه دهند و نوشت: «شما ستون این ملت هستید. چراغ امید در دل تاریکی، شاید طالبان دروازه‌های مکتب و دانشگاه را بستند، اما نمی‌توانند ذهن و قلب شما را ببندند. شاید شما را در خانه‌ها زندانی کردند، اما نمی‌توانند روح آزاد شما را در بند کنند. به یاد داشته باشید که این مبارزه، مبارزه‌ی ما برای عدالت و انسانیت است و شما تنها نیستید. ما زنان افغانستان همچنان می‌ایستیم، همچنان می‌جنگیم و همچنان امیدواریم. روزی خواهد آمد که این تاریکی به پایان برسد و صدای عدالت در تمام سرزمین ما طنین‌انداز شود.»