مرکز خبر- به گزارش خبرگزاری زن، روز چهارشنبه  ١٩ مرداد، سازمان حفاظت از کودکان در گزارشی عنوان کرد که در افغانستان، کودکان دختر بیشتر از کودکان پسر منزوی شده‌ و از گرسنگی بیشتری رنج می‌برند.

- تحقیقات Save the Children نشان می­‌دهد:

 تعداد دخترانی که گرسنه به رختخواب می­روند تقریباً دو برابر پسرها است.

۴۶ درصد از دختران و در مقابل ۲۰ درصد از پسران، نمی­‌توانند به مدرسه بروند.

۲۶ درصد از دختران و در مقابل ۱۶ درصد از پسران، علائم افسردگی نشان دادەاند.

بر اساس گزارش جدید save the children ، یک سال پس از تسلط طالبان بر افغانستان، بحران اقتصادی، خشک­سالی فلج کننده و محدودیت­‌های جدید، زندگی دختران را از بین برده، آنها را از جامعه طرد کرده و گرسنه رها کرده است. یک چهارم از دختران علائم افسردگی نشان می‌­دهند.

این گزارش با عنوان «نقطه شکست» زندگی کودکان را یک سال پس از تسلط طالبان نشان می‌­دهد، ۹۷ درصد خانوادەها برای تامین غذای کافی فرزندان خود با مشکل مواجه هستند و دختران کمتر از پسران به غذا دسترسی دارند. تقریبا ۸۰ درصد از کودکان گفتند که در ۳۰ روز گذشته گرسنه به رختخواب رفتەاند و در این میان دختران دو برابر پسران گرسنگی کشیدەاند.

کمبود غذا پیامدهای مخربی بر سلامت کودکان دارد و آینده آنها را تهدید می­‌کند. از هر ۱۰ دختر ۹ نفر گفتند که حجم وعدەهای غذاییشان در سال گذشته کاهش یافته است و نگران کاهش وزن خود هستند زیرا برای مطالعه، بازی و کار انرژی ندارند.

این بحران همچنین ضربەهای خطرناکی بر سلامت روانی دختران وارد می‌کند. بر اساس مصاحبەای که با مراقبانشان صورت گرفتە است، ۲۶ درصد دختران در مقایسه با ۱۶ درصد پسران علائم افسردگی و ۲۷ درصد دختران در مقایسه با ۱۸ درصد پسران علائم اضطراب نشان دادەاند.

دختران در گفتگوهای گروهی گفتەاند که شب‌ها به خاطر اضطراب و کابوس نمی­‌توانند بخوابند و بسیاری از فعالیت­‌هایی که قبلا آنها را خوشحال می­‌کرد، مانند گذراندن وقت با اقوام و دوستان و رفتن به پارک‌ها و مغازەها، به کلی کنار گذاشته شدەاند. آنها همچنین از رفتن بە مدرسە منع می‌شوند و از این بابت ابراز ناامیدی و عصبانیت می‌کنند چرا کە حقوق و آزادی‌های فردی‌شان سلب شدە است.

بیش از ۴۵ درصد دختران و ۲۰ درصد از پسران گفتند به مدرسه نمی‌­روند. آنها چالش‌های اقتصادی، ممنوعیت طالبان برای حضور دختران در کلاس‌های متوسطه و همچنین نگرش‌های جامعه را به‌عنوان موانع اصلی دسترسیشان به آموزش می‌دانند.

پریشاد، ۱۵ ساله، در شمال افغانستان زندگی می­‌کند. او به مدرسه نمی‌­رود، زیرا پدر و مادرش توانایی تامین هزینەهای تغذیه فرزندان خود را ندارند، چه برسد به هزینه کتاب و لوازم‌التحریر او. وضعیت خانواده او در ۱۲ ماه گذشته به سرعت رو به وخامت گذاشته است و آنها از خانه خود بیرون رانده شدند زیرا نمی‌­توانستند اجاره بها را بپردازند. صاحب­‌خانه پیشنهاد خرید یکی از خواهر و برادرهای پریشاد را داد، اما پدر و مادرش نپذیرفتند.

پس از خروج نیروهای بین­‌المللی در سال گذشته، طالبان ۱۵ اوت قدرت را به دست گرفت. میلیاردها دلار کمک بین­المللی برداشته شد، ذخایر ارز خارجی افغانستان مسدود شد و سیستم بانکی ازهم پاشید. بحران اقتصادی متعاقب آن و بدترین خشکسالی ۳۰ سال اخیر، خانوادەها را در فقر فرو برده است.

کودکانی که با Save the Children مصاحبه کردەاند، گفتەاند که وضعیت اقتصادی و عدم دسترسی خانوادەها به غذا و اقلام اولیه باعث افزایش ازدواج کودکان در جوامع آنها شده است که بر دختران بیشتر از پسران تأثیر می‌­گذارد. از بین کودکانی که سال گذشته برای بهبود وضعیت مالی خانواده از آنها خواسته شده ازدواج کنند، ۸۸درصد دختر بودند.

 

«راه حل­‌ها در راهروهای قدرت و دفاتر رهبران سیاسی جهانی ما نهفتەاند»

کریس نیامندی، رییس سازمان نجات کودکان در افغانستان گفت: «شرایط زندگی کودکان در افغانستان وخیم است، یک سال پس از بازپس گیری کنترل توسط طالبان کودکان هرشب گرسنه به رختخواب می‌­روند. خسته و بی حال هستند، نمی‌­توانند مانند گذشته بازی کنند و درس بخوانند. به جای رفتن به مدرسه زندگیشان روزها به زحمت کشیدن در کارخانەهای آجرپزی، جمع‌آوری زباله و نظافت خانەها می‌گذرد.»

بە گفتەی کریس نیامندی «راه حل این مشکلات را نمی‌­توان به تنهایی در افغانستان جستجو کرد. راه حل­‌ها در راهروهای قدرت و دفاتر رهبران سیاسی جهانی ما نهفتەاند. اگربودجەهای فوری بشردوستانه تامین نشود و راهی برای احیای سیستم بانکی و حمایت از اقتصاد مارپیچی پیدا نشود زندگی کودکان از دست خواهد رفت و پسران و دختران بیشتری کودکی‌شان را به کار، ازدواج و نقض حقوق‌شان خواهند باخت.»

پریشاد همچنین پیامی برای جامعه جهانی دارد: «با پول و غذا به خانوادەی من و آسیب پذیرترین کودکان و خانوادەها کمک کنید. می‌خواهم برادران و خواهرانم غذای خوب بخورند و کفش و لباس برای پوشیدن داشته باشند. لطفا به ما کمک کنید تا بتوانیم خودمان را آموزش و رشد دهیم.»