مرکز خبر- ١٢ خرداد یادآور فاجعەای دردناک و غیر قابل تصور در کوردستان و سالگرد اعدام همزمان ۵٩ جوان کورد در مهاباد است.

پس از انقلاب ۵٧ در ایران اعدام‌های سیاسی نیز آغاز شد، اعدام‌هایی کە گاهی تنها بە دلیل ارضای یک فرماندە، گاهی بە دلیل انتقام‌جویی و گاهی نیز بدون هیچ دلیل انجام می‌شد. اعدام‌های دستە‌جمعی و جنایتکارانە کە تاکنون نیز ادامە دارد.

در این دوران بسیاری از شهرها و روستاهای کوردستان نابود و ویران شدند و جوانان بسیاری در دادگاەهای چند دقیقەای و بدون هیچ مدرک و جرمی بە اعدام محکوم شدند و حتی اجساد آنها بە خانوادەهایشان نیز تحویل دادە نشد.

صبح روز ١٢ خرداد سال ١٣۶٢، مردم مهاباد هنگامی کە از خواب بیدار شدند اعلامیەهایی را مشاهدە کردند کە قابل تصور نبود. آن روز‌ها محمد بروجردی مسئول همەی جنگ‌ها و خونریزی‌های کوردستان کشتە شدە بود و مردم تصور می‌کردند حداقل تا چندین ماە از جنایت و اعدام مصون خواهند بود اما صبح روز ١٢ خرداد اعلامیەهایی در شهر منتشر شدە بود کە مردم را شوکە کرد.

اعلامیەها خبر از فاجعەای دیگر و جنایتی دیگر می‌دادند، ۵٩ جوان همزمان بە جوخەی اعدام سپردە شدە بودند. آنها با حکم فرماندار وقت مهاباد حمید رضا جلایی پور دستگیر و بە دستور ناطق نوری وزیر کشور وقت بە زندان تبریز منتقل شدند و در دادگاهی چند دقیقەای و بدون اینکە اتهام‌هایشان اثبات شود بە اعدام محکوم شدند و همزمان و بە صورت دستە‌جمعی در زندان تبریز تیرباران شدند. این در حالی است کە دوتن از آنان کمتر از ١٨ سال سن داشتند و هنوز کودک محسوب می‌شدند.

افرادی کە در آن زمان در این جنایت دست داشتەاند عبارتند از  حمیدرضا جلالی پور (فرماندار وقت مهاباد)، محمد ابراهیم سنجقی (سرکرده وقت قرارگاه حمزه)، ناطق نوری (وزیرکشور)، حسین شیخ عطار(استاندار وقت در ارومیه)، غلامرضا حسنی (امام جمعه‌ی وقت اورمیه و از عاملان قتل عام شهروندان در قارنا و قلاتان)، سید حسین موسوی (دادستان کل) و صیاد شیرازی (سرکرده‌ی وقت نیروی زمینی ارتش).