قتل‌عام هلنج؛ تلاشی برای نابودی انقلاب زنان
نام زهرا برکل، هبون ملا خلیل و دایه امینه، زنانی که مشعل انقلاب زنان را روشن نگاه داشتند، در سراسر سرزمین طنین انداز است. امروز، هزاران زن در مسیر آنها گام بر می‌دارند و ضربات کوبنده‌ای به سیستمی که خواهان نابودی زنان است، وارد می‌کنند.
برچم جودی
کوبانی - از آغاز پیدایش بشر تا به امروز، در تمامی ادوار تاریخ، زنان علیرغم هجمه‌های بی‌امان نظام مردسالار حاکم، در هر قرنی شاهد مبارزات و دستاوردهای عظیمی بوده‌اند. قرن بیست و یکم که از سوی زنان کورد به عنوان «قرن آزادی زنان» نامگذاری شده است، شاهد حضور پرشور هزاران زن از ملل، خلق‌ها و نژادهای مختلف در سراسر کوردستان، خاورمیانه و جهان، حول محور ایدئولوژی آزادی زنان است.
اما هرگاه منافع نیروهای هژمون و نظام دولت-ملت به خطر می‌افتد، ماهیت تهاجمی آنها آشکار می‌شود و برای حفظ بقای خود به هر ترفندی متوسل می‌شوند. این حملات ابتدا رهبران و مردان جوامع را هدف قرار می‌دهند، اما زمانی که زنانی که تحت ستم سیستم هستند، سر بر می‌آورند و پیشگام اصلاح و تغییر سیستمی می‌شوند که زنان و جوامع را در معرض نابودی قرار می‌دهد، با چه نوع خشونت و سرکوبی روبرو خواهند شد؟
واقعیت امروز ما گویای این مطلب است که نمونه‌های بی‌شمار از این سرکوب‌ها در سراسر جهان وجود دارد. اما نمود بارز آن را می‌توان در انقلاب زنان در حال وقوع در روژاوای کوردستان، شمال و شرق سوریه به وضوح مشاهده کرد.
«مدل کنونی انقلاب راه رسیدن به آزادی»
در حالی که در سراسر جهان زنان با خشونت، قتل، بی‌عدالتی، آوارگی، تجاوز و نسل‌کشی روبرو هستند، در روژاوای کوردستان، شمال و شرق سوریه، زنان با اساس قرار دادن فلسفه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، پیشگام ایجاد سیستمی مبتنی بر برابری، آزادی، دموکراسی و اکولوژی هستند. در این راستا، زنان توانسته‌اند به ده‌ها دستاورد در زمینه‌های سیاسی، خوددفاعی، حقوقی، آموزشی، سازماندهی، رسانه‌ای، فرهنگی، هنری و در هر زمینه‌ای که وجود زنان انکار شده بود، دست پیدا کنند. از کنگره ستار گرفته تا انجمن زنان زنوبیا، مجلس زنان سوریه، یگان‌های مدافع زنان (YPJ)، علم زن ژنولوژی، هلال زرین، خانه زنان، اقتصاد زنان، آکادمی‌های زنان، روستای ژنوار، قوانین زنان، مدل ریاست مشترک و نمایندگی مشترک و سهمیه ۵٠ درصدی زنان در انتخابات، همه و همه حاصل مبارزات و فداکاری‌های زنان است.
آنچنان که در بالا ذکر شد، بدون شک، سیستمی که نسل‌کشی زنان و خلق‌های آزادی‌خواه را هدف قرار می‌دهد، هرگز اجازه نخواهد داد که یک سیستم جایگزین و موجب تهدید برای موجودیت آنها به راحتی به فعالیت خود ادامه دهد. به همین دلیل، پیشگامان، سیستم و سازماندهی انقلاب زنان با هدف قرار گرفتن به شیوه‌های نظامی، جنگ ویژه، بمباران، جنگ اقتصادی، سیاسی و غیره مورد حمله قرار می‌گیرند. در این چارچوب، به ویژه دولت ترکیه و مزدوران آن که بیشترین دشمنی را با این انقلاب دارند، در سال‌های گذشته و تاکنون ده‌ها مورد قتل‌عام و کشتار زنان را انجام داده‌اند. زنانی که در زمینه خوددفاعی فرمانده و مبارز هستند، کسانی که پیشگام سیاست دموکراتیک هستند، به دنبال سازماندهی زنان و جامعه هستند و کسانی که خانواده اخلاقی و سیاسی تربیت می‌کنند، از طریق روش‌های مختلف توسط دولت ترکیه به قتل می‌رسند که نمونه بارز آن قتل عام هلنج در ٢٣ ژوئن است.
آغاز تلاش برای نابودی انقلاب زنان؛ کشتار هولناک هلنج
دولت ترکیه در ٢٣ ژوئن ٢٠٢٠ برای اولین بار به طور مستقیم زنانی را که نقش‌های مهمی در انقلاب داشتند، هدف قرار داد. در این روز، دولت ترکیه با استفاده از پهپادهای خود به خانه یکی از اعضای کردیناسیون کنگره ستار در روستای هلنج در شرق کوبانی حمله کرد. در نتیجه این حمله، زهرا برکل عضو کردیناسیون کنگره ستار، هبون ملا خلیل رئیس کنگره ستار شهر شِران و امینه وِیسی صاحب خانه‌ای که مورد هدف قرار گرفته شده بود، جان خود را از دست دادند. همچنین خسارات زیادی به خانه‌ای که مورد هدف قرار گرفته شده وارد گردید.
این حمله که انجام شد، آغازگر سلسله حملات دولت ترکیه به زنان بود که با سازمانی که نمایندگی انقلاب زنان را بر عهده دارد، یعنی کنگره ستار آغاز شد و ادامه پیدا کرد. دولت ترکیه با این حمله، نیت خود را برای مقابله با انقلاب زنان و پیشگامان آن به طور آشکار نشان داد و جبهه جدیدی را گشود.
زهرا برکل، نمادی از فداکاری و آزادی
زهرا برکل، زنی که اصالتاً اهل روستای برخبُتان در جنوب کوبانی بود، در سال ۱۹۸۷ در خانواده‌ای متشکل از ۵ خواهر و ۴ برادر متولد شد. زهرا دوره ابتدایی و متوسطه خود را در کوبانی به پایان رساند. سپس برای ادامه تحصیل در رشته حقوق، راهی شهر حلب شد و دو سال در آنجا به تحصیل پرداخت. زهرا پس از فوت پدرش در سال ۲۰۱۳، به عنوان ستون خانواده، حامی مادر، خواهران و برادران خود شد و هرگز از زیر بار مسئولیت خانواده شانه خالی نکرد و با عشق و صمیمیت، خانواده را در کنار هم نگه داشت.
زهرا مانند هزاران دختر و پسر کورد، دلش برای آزادی و استقلال می‌تپید. از این رو، قبل از شروع انقلاب زنان، خود را در زمینه زبان مادری ارتقا داد و وظیفه آموزش و ترویج زبان کوردی را به صدها کودک، جوان و زن بر عهده گرفت. سپس با همان شور و فداکاری به صفوف انقلاب پیوست. بدین ترتیب، پیمودن مسیر آزادی توسط زهرا آغاز شد و در خانه زنان، هلال احمر کورد، مجلس عدالت، ریاست مشترکی شهرداری کوبانی و در نهایت در سال ۲۰۱۸ در کردیناسیون کنگره ستار مشغول به فعالیت بود. او گام به گام پیش رفت و هزاران زن از طیف‌های مختلف را با خود همراه کرد. در فعالیت‌ها و تلاش‌های خود، دغدغه آزادی زنان و تثبیت انقلاب آنها را نشان می‌داد و به این ترتیب به یکی از مبارزان و نمادهای فداکاری برای آزادی تبدیل شد.
فرمانده و پیشگام انقلابی ٢١ ساله؛ هبون ملا خلیل
هبون کوبانی با نام اصلی بدیه ملا خلیل در سال ١٩٨١ در روستای هلنج متولد شد و در خانواده‌ای که تحت تأثیر ایدئولوژی رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان، بودند، پرورش یافت. در پی توطئه بین‌المللی ١۵ فوریه ١٩٩٩ علیه عبدالله اوجالان، هبون تصمیم می‌گیرد به کاروان آزادی کوردستان بپیوندد و مسیر خود را به عنوان یک انقلابی آغاز می‌کند. زمانی که مردم روژاوای کوردستان انقلاب خود را در ١٩ ژوئیه ٢٠١٢ رقم می‌زنند، هبون با عشق به سرزمین و میهن خود به آن باز می‌گردد و به بخشی از انقلاب تبدیل می‌شود. سپس در مرحله مقاومت کوبانی علیه مزدوران داعش، به عنوان فرمانده‌ای در YPJ به نبرد می‌پیوندد و نقش خود را در تغییر سرنوشت مقاومت ایفا می‌کند. در نهایت، با تجربیات خود در زمینه انقلاب و فرماندهی، به فعالیت‌های سازماندهی کنگره ستار می‌پیوندد و حتی با وجود بیماری سرطان، از مبارزه و راه آزادی برای زنان دست نمی‌کشد. هبون ملا خلیل ٢١ سال از عمر خود را وقف خدمت به زنان و جامعه خود کرد و با فداکاری و تلاش سترگ، مهر خود را بر انقلاب آزادی زد.
مادر انقلاب؛ امینه ویسی
قتل‌عام انجام شده در خانه یک خانواده وطن‌دوست رخ داد و جان امینه ویسی ۵۶ ساله، صاحبخانه را گرفت. امینه مادر دو دختر و چهار پسر و اهل روستای هلنج بود. او در روستا با شخصیت آگاه، مهمان‌نواز و انقلابی خود و همچنین تعلق خاطر به فلسفه اوجالان و جنبش آزادی شناخته می‌شد. به همین خاطر ده‌ها تن از مبارزان و فرماندهان جنبش آزادی در خانه او عبور و مرور داشتند. امینه ویسی بر اساس این اصول فرزندانش را نیز تربیت کرد. آشنایی او با اندیشه‌های عبدالله اوجالان باعث شد که در خانواده او افکار نژادپرستانه و سنتگرا جایی نداشته باشد و در عوض شخصیت‌هایی بر اساس شناخت حقیقت زن و جامعه شکل بگیرند. همچنین برای فرزندانش و به خصوص دخترانش فرصت‌های پیشرفت و تحقق رویاهایشان را فراهم کرد و به صورت مداوم از آنها حمایت می‌نمود. به این ترتیب، امینه ویسی به عنوان یکی از مادران انقلاب، شخصیت مادر پیشگام را به نمایش گذاشت.