قانون منع سفر زنان بدون اجازەی همسر، تبعیض آشکار علیە زنان
ممنوع‌الخروجی زنان از کشور، قانونی کە پشتوانەی فقهی ندارد و تنها هدف آن تبعیض و تحت فشار گذاشتن بیشتر زنان است.
مرکز خبر
خروج از کشور از جملە ابتدایی‌ترین حقوق شهروندی محسوب می‌شود و فرد یا نهادی نمی‌تواند مانع خروج کسی از کشور بشود مگر آنکە فرد مرتکب جرمی شدە باشد و در مرحلە‌ی تحقیقات قضایی باشد، اما برای زنان ایران اینگونە نیست، انگار بزرگترین جرم آنان زن بودنشان است کە بە آسانی حتی از سوی همسر خود نیز ممنوع الخروج می‌شوند.
مسئلە‌ی ممنوع‌الخروجی زنان بدون اجازەی مرد از بزرگترین مشکلات زنان ایران محسوب می‌شود. آنچە کە بیشتر مورد انتقاد قرار گرفتە است، ممنوع‌الخروجی نخبگان و ورزشکاران است، در حالی کە بە گفتەی خود مقامات این زنان افتخار آفرینان ایران هستند.
براساس بند ٣ از مادەی ١٨ قانون گذرنامە، خروج زن شوهردار از کشور منوط بە اجازەی همسر است، اما این قانون مشکلات بزرگی را برای زنان ایجاد کردە است. زنان ورزشکار و نخبە از جملە زنانی هستند کە بیشترین آسیب را از این قانون دیدەاند، حتی گاهی بیشتر این زنان مجبور شدەاند کە ورزش را کنار بگذارند.
ممنوع‌الخروجی سمیرا از زرگری و عدم حضور وی در مسابقات قهرمانی جهان ایتالیا تازەترین خبری بود کە انتقادهای بسیاری را در ایران در پی داشت.
با وجود این اما تلاش‌ها برای حذف این قانون بی نتیجە ماندە است، گروهی از نمایندگان مجلس خواستند با طرح زنان نخبە، زنان ورزشکار را از این قانون مستثنی کنند اما با مخالفت‌هایی روبرو شد، بسیاری از زنان نیز با چنین قانونی مخالفت کردند، چرا کە آن را تبعیض علیە زنان دیگر می‌دانستند.
از طرفی این مادەی قانونی هیچ گونە پشتوانەی فقهی ندارد و براساس فقە نیز سفر زنان منوط بە اذن همسر نیست و خود قانون باید اصلاح شود، کنشگران حقوق زن هدف از این قانون را محدود کردن بیشتر زنان توسط رژیم ایران می‌دانند.
اشرف گرامی زادگان مشاور حقوقی و پارلمانی معاونت امور زنان و خانوادە‌ی رئیس جمهور، در مصاحبە با خبرگزاری‌های داخلی گفتە بود: در مادەی ۵٧ لایحە "حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت" آمدە است کە زنانی کە برای خروج از کشور نیاز بە اذن همسر دارند، در صورت خودداری غیرموجە وی از اعطای اذن، می‌توانند ضمن قدیم دادخواست، مدارک و مستندات خود مبنی بر ضرورت خروج از کشور را بە دادگاە تسلیم کنند.
با وجود چنین قانونی این سئوال پیش می‌آید، آیا خروج زنان ورزشکار برای انجام مسابقات جهانی ضرورت ندارد؟ و اگر ضرورت دارد چرا تاکنون هیچ کدام از ورزشکاران و نخبەهایی کە ممنوع‌الخروج شدەاند براساس این قانون اجازەی سفر نیافتەاند؟
بسیاری از زنان معتقدند کە برخی از زنان ضرورت خروج از کشور دارند اما بە دلایلی صدای آنها بە جایی نرسیدە و رسانەای شدن مشکلات آنان نیز امکان‌پذیر نیست پس مجبور شدەاند با همان شرایط سر کنند. بە همین دلیل اصلاح این قانون تبعیض‌آمیز تنها راهی پیشرو برای زنان است.