نشست ۸۰ مجمع عمومی؛ چشم‌پوشی از نقض حقوق خلق‌ها در ایران، ترکیه و سوریه و تداوم پروژه‌های تسلیحاتی و هسته‌ای
در حالی که نشست هشتادم مجمع عمومی سازمان ملل و دیدارهای دوطرفه میان رهبران جهانی با تمرکز بر تجارت سلاح و افزایش غنی‌سازی اتمی برگزار شد، حقوق جامعه مدنی و نقض حقوق فردی و اجتماعی در منطقه نادیده گرفته شد.
مرکز خبر- هشتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد با حضور رهبران جهانی در حالی برگزار شد که موضوع نقض حقوق بشر در منطقه و جنایات دولت‌ها در سایه تحولات نظامی و امنیتی عملاً مورد بازخواست قرار نگرفت. ترامپ با ابراز خشنودی از دیدار با جولانی و اردوغان، از کشتار و ربایش هزاران انسان در سوریه(مناطق ساحلی و سویدا)، پس از فروپاشی نظام بعث چشم‌پوشی کرد و ترکیه با نقض قوانین شهروندی-سیاسی مردم در ترکیه و وقت‌کشی در روند صلح وجامعه دموکراتیک و همچنین با اشغال مناطقی در سوریه(عفرین، سرکانی و گری‌سپی) و بمباران‌های هوایی و نقض حقوق شهروندی، همچنان بدون بازخواست به اقدامات خود ادامه می‌دهد.
در این میان، ایران و شرکت دولتی روس‌اتم روسیه قراردادی ۲۵ میلیارد دلاری برای ساخت چهار نیروگاه هسته‌ای کوچک مقیاس (SMR) در ایران امضا کردند. این پروژه که پس از دیدار محمد اسلامی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران، با مدیرعامل روس‌اتم در مسکو منعقد شد، قرار است ۵ هزار مگاوات برق هسته‌ای تولید کند و به گفته مقامات ایرانی، «فرصتی طلایی برای توسعه هسته‌ای ایران» محسوب می‌شود.
این تحولات در حالی رخ می‌دهد که فشارهای بین‌المللی بر برنامه‌های هسته‌ای ایران ادامه دارد و کشورهای اروپایی از اجرای مکانیسم ماشه برای بازگرداندن تحریم‌های پیش از ۲۰۱۵ علیه ایران سخن می‌گویند. روسیه و چین در مقابل پیش‌نویس قطعنامه‌ای برای تعویق شش‌ماهه تحریم‌ها ارائه کرده‌اند، اما هنوز مشخص نیست تلاش‌ها در ساعات پایانی نتیجەایی بەنفع ایران خواهد داشت یا نە!
با وجود این مناسبات و اشتراکات از سوی نیروهای هژمون‌گرای جهانی، تجارت سلاح، افزایش غنی‌سازی اتمی و ایجاد پایگاه‌های اتمی ادامه دارد، اما حقوق جامعه مدنی نادیده گرفته شد و نه مردان و زنان در قدرت، حاضر در نشست هیچ بازخواستی درباره نقض حقوق فردی و اجتماعی توسط دولت‌های منطقه انجام ندادند. در این شرایط، ترکیه، ایران و جولانی با ترفندهای تبلیغاتی(نشان دادن عکس از غزه، جنگ ۱۲ روزه و حملات به سوریه) و پنهان‌سازی جنایات خود، همچنان به اعمال فشار و تهدیدات علیه خلق‌ها ادامه می‌دهند، در حالی که آمار شکنجه، زندانی و اعدام در ایران در نه ماه گذشته از مرز هزار نفر عبور کرده است و قربانیان مانند سمیه رشیدی و جمیله در عرض یک هفته، زیر شکنجه زندان و عدم دسترسی به پزشک، جان خود را از دست داده‌اند،
این وضعیت، نشان‌دهنده تمرکز جهانی بر سود و سرمایه به جای منافع مردم و جامعه مدنی است، و طرح‌های دوکشوری نیز در راستای پنهان‌سازی جنایات و برنامه‌های انحصارگرایانه نیروهای منطقه‌ای و هژمونیک جهانی انجام می‌شود.