نازنین زاغری: در حضور نماینده‌ی بریتانیا مقام‌های سپاه مجبورم کردند اعتراف اجباری امضا کنم
نازنین زاغری‌رتکلیف، زندانی سیاسی می‌گوید مقام‌های سپاه پیش‌از آزادی و قبل‌از سوار شدن به هواپیما و در حضور نماینده‌ی بریتانیا او را مجبور کردند که اعتراف‌نامه‌ای را امضا کند.
مرکز خبر- به گزارش خبرگزاری زن، نازنین زاغری‌رتکلیف، زندانی سیاسی و تبعه‌ی ایرانی-بریتانیایی می‌گوید که در آخرین لحظه پیش‌از خروج از ایران مجبور شده در حضور نماینده‌ی بریتانیا برگه‌ی اعتراف اجباری را امضا کند.
نازنین زاغری گفت که مقام‌های ایرانی به او گفته‌اند که اگر اعتراف‌نامه را امضا نکند، به او اجازه‌ی سوار شدن به هواپیما را نمی‌دهند و نمی‌تواند ایران را ترک کند و مقام‌های ایرانی از تمام این روند فیلمبرداری کردند. این کار مقام‌های ایرانی در حضور نماینده‌ی بریتانیا صورت گرفته و این نماینده به نازنین زاغری گفته که اعتراف‌نامه را امضا کند.
نازنین زاغری این اعتراف‌نامه را کذب محض خوانده و تأکید کرد که به زور مجبور به امضا شده و قصد دارد مانع از سوءاستفاده‌ی حکومت ایران از این اعتراف‌گیری «غیرانسانی» شود. زیراکه من ۶ سال تلاش کردم که بگویم کاری انجام نداده‌ام. تمام اعتراف‌های کذبی که ما وادار به انجام‌شان شدیم بی‌ارزشند.
سازمان حقوق‌بشر «ردرس» به نمایندگی از نازنین زاغری در نامه‌ای به لیز تراس، وزیر خارجه‌ی بریتانیا، از همدستی آشکار دولت بریتانیا با ایران در مجبور کردن او به امضای اعترافات دروغین به عنوان شرط آزادی انتقاد کرد.
وکلای نازنین زاغری گفتند که او عمیقاً مضطرب و شوکه شده است که نمایندگان دولت بریتانیا و مقامات ایرانی از او خواسته‌اند تا یک اعتراف دروغین را به عنوان شرط آزادی امضا کند. وکلای او ادعا می‌کنند که مذاکره‌کننده‌ی بریتانیا به او گفته است که اعتراف هیچ ارزشی ندارد و اگر می‌خواهد سوار هواپیما شود باید سند را امضا کند.
نازنین زاغری‌رتکلیف در سال ۲۰۱۶ به اتهام جاسوسی در ایران بازداشت شد. او برای دیدن خانواده‌اش به همراه دختر ۲ ساله‌اش گابریلا به ایران سفر کرده بود. او به اتهام توطئه برای براندازی نظام به ۵ سال زندان و سپس به اتهام تبلیغ علیه نظام در سال ۲۰۲۱ هم به یک‌سال حبس محکوم شد.
او همواره این اتهامات را رد کرده و گفته که برای ملاقات با خانواده‌اش به ایران سفر کرده است.
نازنین زاغری در سال ۲۰۲۰ از زندان خارج شد و یک‌سال دیگر را هم با مچ‌بند الکترونیکی در حبس خانگی در خانه‌ی پدر و مادرش گذراند. پس‌از آن اگرچه تا حدودی آزادی داشت تا در شهر رفت‌وآمد کند اما به دلیل نداشتن پاسورت نتوانست ایران را ترک کند.
در نهایت در ۲۵ اسفندماه ۱۴۰۰(مارس ۲۰۲۲) به همراه انوشه آشوری، دیگر شهروند ایرانی- بریتانیایی و پس‌از پرداخت بدهی ۴۰۰ میلیون پوندی بریتانیا به ایران توانستند از ایران خارج شوند و به بریتانیا بازگردند.