نامه‌ی ۹ هم‌بند سابق "امید برای زندگی بهتر از درگاه امید برای طبیعت می‌گذرد"
۹ نفر از زندانیان سیاسی سابق در ایران با انتشار نامه‌ای در روز جهانی محیط‌زیست از رفتار حکومت ایران با فعالان بازداشتی محیط‌زیست انتقاد کردند.
مرکز خبر- به گزارش خبرگزاری زن، امروز یکشنبه ۱۵ خردادماه مصادف با روز جهانی محیط‌زیست، ۹ زندانی سابق سیاسی زن که با دو تن از فعالان محیط‌زیست هم‌بند بوده‌اند در نامه‌ای به مناسبت این روز خواهان آزادی هشت فعال محیط‌زیست در زندان‌های ایران شدند.
این نامه که توسط نازنین زاغری‌رتکلیف، کایلی مورگیلبرت، ارس امیری، آتنا دائمی، پریسا رفیعی، نازی اسکویی، شکوفه یداللهی، نگین قدمیان و سپیده فراهان امضا شده است، آمده است: حاکمان که هر پیوند میان آدمیان با یکدیگر و زیست‌بومشان را در انقیاد و حقیقت را خاموش می‌خواهند، اشخاصی را که با سلاح دانش و آگاهی سعی در نجات طبیعت و حفظ سرزندگی و بقای آن دارند در بند می‌کشند.
همچنین در واکنش نسبت به ادامه‌ی بازداشت و زندانی کردن فعالان محیط‌زیست در ایران، اینگر اندرسون، مدیر برنامه‌ی محیط‌زیست سازمان ملل در توییتی نوشت: «به مناسبت روز جهانی محیط‌زیست درخواستم برای آزادی همکار سابق نیلوفر بیانی و دیگر فعالان زندانی در ایران را تکرار می‌کنم. ما فقط یک زمین داریم و کسانی که خواهان حفاظت از این سیاره هستند نباید به این دلیل تحت تعقیب باشند».
نیلوفر بیانی، سپیده کاشانی، مراد طاهباز، هومن جوکار، طاهر قدیریان، امیرحسین خالقی، سام رجبی و عبدالرضا کوهپایه متهمان پرونده‌ی فعالان محیط‌زیستی هستند که سازمان اطلاعات سپاه پاسداران، در بهمن‌ماه ۱۳۹۶ آن‌ها را به اتهام جاسوسی دستگیر کرد. این افراد همچنین متهم شدند که به بهانه‌ی پروژه‌های محیط‌زیستی به جمع‌آوری اطلاعات طبقه‌بندی شده و محرمانه از مناطق استراتژیک پرداخته‌اند. کاووس سیدامامی نیز با این گروه بازداشت شد، اما مدت کوتاهی پس‌از بازداشت این فعال محیط‌زیست مقامات جمهوری اسلامی ادعا کردند که خودکشی کرده است.
متن کامل نامه به شرح زیر است:
با سلام به تمام کسانی که طبیعت و آزادی را قدر می‌دانند
حقیقت و ضرورتی که این نامه را فرا می‌خواند جای خالی‌ست که هر دریای آزاد، هر پرنده‌ی وحشی، هر یوزپلنگ، دولفین، خرس سیاه آسیایی و هر آن کسی که سپیده، نیلوفر، هومن، سام، امیرحسین، طاهر،مراد و کاووس را شناخته باشد گواه آن است. چرا که آنان، عاشقانه زیستن را می‌دانند و رابطه‌ی عمیق و کلیدی بین انسان و طبیعت را دغدغه‌مند‌ند.
چه کسی در این روزگار خط ساحلی خلیج‌فارس را برای نجات لاک‌پشت‌ها پیاده طی می‌کند؟ چه کسی نیمی از حقوق ناچیزش را خرج آذوقه‌ی حیوانات می‌کند؟ چه کسی چون رفیقی در کنار دامداران محلی از نابودی پوشش گیاهی بومی جلوگیری می‌کند؟ چه کسی سال‌ها و سال‌ها، در نبود زیرساخت‌ها و حمایت دولتی، در طبیعت و دانشگاه برای نجات زیستگاه‌های طبیعی و آب‌های ایران مبارزه می‌کند؟ چه کسی غنای طبیعت ایران را با معرفی آن در سازمان‌های محیط‌زیست جهانی، کار علمی، انتشار مجلات تخصصی و کتاب، جلسات گفت‌وگو، تحقیق علمی و میدانی، حمایت و همکاری با فعالین و محققین قدیمی محیط‌زیست ایران و حفاظت از گونه‌های در معرض خطر یادآوری می‌کند؟
داستان زندگی هزاروپانصد و نودویک روز گذشته‌ی این ۸ دوستدارن طبیعت که با زندان، سلول انفرادی، فقدان و درگذشت کاووس سیدامامی در نخستین روزهای بازداشت عجین بوده است، معنای روشنی دارد. حاکمان که هر پیوند میان آدمیان با یکدیگر و زیست‌بومشان را در انقیاد و حقیقت را خاموش می‌خواهند، اشخاصی را که با سلاح دانش و آگاهی سعی در نجات طبیعت و حفظ سرزندگی و بقای آن دارند در بند می‌کشند. برخلاف اراده‌ی چنین حاکمانی، اینک در سرتاسر جهان حفاظت از محیط‌زیست مسئله‌ای بیش‌از پیش اساسی است. گروه کثیری از انسان‌ها می‌دانند امید برای زندگی بهتر از درگاه امید برای طبیعت می‌گذرد و این آگاهی حاصل نمی‌شد اگر کسانی به قیمت سخت‌ترین روزها بر خلق و گسترش آن پایداری نمی‌کردند.
استواری، اراده‌ی بی‌همتا و احترام به طبیعت و زندگی، ما نیلوفر و سپیده را در تاروپود زیستمان در زندان این‌گونه شناختیم، و با آن‌ها هومن، سام، امیرحسین، طاهر، مراد، عبدالرضا، و کاووس را و پس‌از آن حساسیت به شرایط محیط‌زیست این کره‌ی خاکی را به عنوان ثروت حقیقی تک‌تک ساکنان‌اش.
به مناسبت ۵ ژوئن روز جهانی محیط‌زیست، حساسیت و عشقی که زندگی و دغدغه‌ی آن‌ها بوده و هست را پاس می‌داریم و با احترام به تمام کسانی که در این راه می‌کوشند، سهم خود را در حمایت از طبیعت و حافظان آن باز می‌شناسیم.