مرکز خبر- گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، با انتشار نامه‌ای به‌شدت از نامه اخیر فائزه هاشمی درباره شرایط بند زنان زندان انتقاد کرده و آن را شبیه به ندامت‌نامه دانسته است. ایرایی در این نامه، که در شبکه اجتماعی ایکس منتشر شد، فائزه هاشمی را متهم کرد که از امتیازات ویژه در زندان بهره می‌برد و در شرایطی تبعیض‌آمیز نسبت به دیگر زندانیان، زندگی می‌کند.

ایرایی در نامه خود نوشته است: "ما در ندامت‌نامه کسی محکوم شدیم که از رانتی وسیع در زندان برخوردار است و در شرایطی غیرعادلانه نسبت به ما زیست می‌کند." او با اشاره به تضادهای ایدئولوژیک و طبقاتی میان خود و هاشمی، اضافه کرد که با این وجود، در بند زنان زندان اوین همواره با او مدارا شده است.

گلرخ ایرایی شرایط سخت زندان را چنین توصیف می‌کند: «ما تنی واحدیم که همواره رنج میبرد از دردهای هم بندی مبتلا به تومور مغزی، مبتلا به ام اس، بیمارانی با ریسک بالای حمله‌ی قلبی، مبتلایان به صرع که یکیشان باردار است... .»

لازم به ذکر است گلرخ ایرایی به همدلی و اتحاد بین زنان زندانی در بند زنان اوین اشاره کرده و گفته است: « مناسبت‌ها را دور هم می‌نشینیم از سالگرد کشتار خونین هزار و سیصد و شصت و هفت تا هشت مارس، از یک می تا سالگرد خیزش انقلابی هزار و چهارصد و یک... جمعی اعتصاب غذا کردیم و بارها در تحصن جمعی علیه اعدام و سرکوب شب را در برابر افسر نگهبانی بند یا در هواخوری زندان به صبح رساندیم، بند سال‌هاست بدون دخالت زندان‌بان اداره می‌شود. برخلاف بندها و زندانهای دیگر که وکیل‌بند منتصب رئیس زندان و حفاظت است، این اتوریته‌ای که زندانبان را به کرنش و عقب نشینی وادار کرد طی سالها تلاش همه جانبه‌ی بچه‌ها از همه‌ی طیف‌های سیاسی به دست آمد.»

گلرخ ایرایی همچنین در نامه خود با اشاره به گذشته سیاسی فائزه هاشمی گفته است: «مگر می‌توان به فاجعه‌ی کوی دانشگاه فکر کرد و نپرسید 'سعید زینالی کجاست؟' مگر میتوان جسارت و شهامت افشاگری داشت و از فجایع سال هفتاد و هشت که دانشجویان را و دانشگاه را به خاک و خون کشیدند نگفت و سکوت کرد و زبان به مصلحت سنجی و ذلت گزید؟»

گلرخ ایرایی همچنین اعلام کرده: «آموزش توابی و هل دادن افراد به سوی ارتباط با اطلاعات و حفاظت زندان که همیشه خط قرمز بند بود را برنمی‌تابیم و ایستادن در برابر این خط امنیتی را اگر ضدیت با دموکراسی خطاب کنند به توضیح آن برمی‌آییم.»

همچنین‌ گلرخ ایرایی در ادامه نامه خود نوشته است: «ما زنان چپ و زنان حقوق بشری در بند زنان اوین واضحا مورد حمله‌ی یک اشراف‌زاده که تمام داشته‌هایش حتا مقام استادی و حیات سیاسی‌اش رانت و میراث پدری است قرار گرفتیم و این خود سندی قاطع بر درستی ماست که هرگز بر او و منافعی که از لای انگشتانش می‌چکد چشم نداشته و هر لغزشی از او را گوشزد و شماتت کردیم. ساده پنداشتن آنچه در حال وقوع است و هم‌سو با اهداف امنیتی هدف قرار دادنِ 'مقاومت' و 'مبارزه' را خیانت میدانیم. اگر برخلاف این است تمایل به شنیدن واضحات از سوی افکار عمومی و نیروهای سیاسی پیشرو داریم.»