مبارزات قهرمانانه زنان؛ از کوبانی تا افغانستان

برای رهایی از جنگ‌های جاری در خاورمیانه حمایت و بلند کردن صدایی مشترک این سرزمین‌ها راه دیگر وجود ندارد. بنا نباید خاموش بمانیم باید صدای مردم فلسطین، سوریه، روژاوا و کوبانی شویم تا به پیروزی برسند.

بهاران لهیب

افغانستان- ما انسان‌ها در جهانی زندگی می‌کنیم که هر روز از طرف کشور‌ها که با دولت‌های فاشیستی، امپریالیستی و بنیادگرا رهبری می‌شوند. مردم بیگناه را به خاک و خون می‌کشانند و در بعضی کشورها جنگ‌های داخل را دامن زده تا نیرو‌های به شدت ضد انسانی را حاکم بسازند.

در کنار ویرانی آن سرزمین‌ها، از بین بردن تمام دارایی عامه کشور‌ها، بی سرپناه ساختن شهروندان شان و هزار یک جنایت دیگر، برای انتقامگیری بیشتر به زنان آن سرزمین‌ها تعرض نموده مورد تجاوزقرار می‌دهند ویا هم به عنوان بردگان جنسی به فروش می‌رسانند و ترور و قتل می‌کنند.

امروز آمریکا از یک طرف روس و چین از طرف دیگر و حتا تعداد از کشورها اورپایی در راه اندازی جنگ جاری در جهان سهیم هستند و مردمان فلسطین، سوریه، اوکراین و لبنان را به خاک خون نشانده اند.

در این جریان دولت فاشیستی اردوغان از فرصت استفاده کرده بر رو‌ژاوا حمله نموده و مردم این سرزمین را به قتل می‌رساند و حتا زنان را که به اسارت می‌گیرند با افتخار تمام در رسانه‌های تحت پوشش خود بیان می‌دارند که با چه سرنوشت مواجه هستند.

از طرف دیگر خوش بختانه با وجود سرکوبگری‌های فراوان در جهان، زنان همیشه پیشگامان در مبارزه بودند و حتا رهبری را به دست داشتند. اگر به تاریخ دور از این مبارزات نرویم به همین سال‌های آخر اشاره کنیم دیده می‌شود زنان قهرمانان هستند که هیچ کسی حتا همان دشمنان شان هم نمی‌توانند انکار کنند.

زمانی که گروهک داعش بر کوبانی حمله‌ور شد زنان مبارز و قهرمان کوبانی چنان پوزه‌ای‌ شان را به خاک مالید که داعش و حمایت‌گرانش هیچگاهی فراموش نخواهد کرد. گروهک داعشی‌ها بارها گفته بودند: «ما اگر به دست زنان کشته شویم به جنت نمی‌رویم.» اما در کوبانی زنان جوان و کم سن وسال بودند که سلاح به شانه کردند و تک تک آنان را از خاک خود بیرون نموده و افتخار آفریدند و به زنان تمام جهان جرات دادند تا برای به دست آوردن حق شان برزمند.

خیزش انقلابی ژن ژیان آزادی در ایران هم رهبری را زنان به دست داشتند که تا امروز رژیم آخوندی ایران را ترساند و زنان آگاهی چون زینب جلالیان، وریشه مرادی، پخشان عزیزی، شریفه محمدی و به صدها زن و مرد مبارز دیگر را به زندان، شکنجه و اعدام محکوم کردند و به این جنایت خود اکتفا نکرده تعداد زیاد راهپیمایان را به گلوله بستند. ولی باز هم زنان و مردان مبارز ایران ادامه دادند.

زنان افغانستان هم با وجود حاکمیت مردسالاری و بنیادگرایی طالبی و جهادی در بدترین شرایط به جنگ ضد طالبی رفتند که مانند خواهران کورد و ایرانی شان با سرکوب مواجه شده اما ادامه دادند که خوشبختانه این همه مبارزات ضدی طالبی را در افغانستان هم زنان به عهده داشتند.

حالا هم وقتی رسانه‌ها ورق زده شود از مبارزه زنان روژاوا که در بدترین شرایط قرار دارند سخن زده می‌شود که در جبهات سلاح به شانه کرده علیه دولت فاشیستی اردوغان می‌رزمند و ترس بر سیما دولت فاشیستی ترکیه به وضاحت دیده می‌شود که تصمیم دارد تا از چند اسیر زن انتقام بگیرد.

اما اردوغان‌ها گاه فراموش می‌کنند که مردم هیچ سرزمین که هر قدر تحت فشار قرار بگیرند از زمین و هوا برآنان حمله شود. مانند مردم فلسطین و کوبانی تسلیم نمی‌شوند و به مبازره خود ادامه می‌دهند با اطمینان گفته می‌توانیم اینبار پوزه‌ای اردوغان و هم دستانش در روژاوا به خاک مالیده می‌شود و شکست شرم‌آوری را متحمل خواهند شد.