نوپلدا دنیز

مخمور - دولت ترکیه که سال‌هاست سیاست‌های نسل‌کشی علیه خلق کورد را اجرا می‌کند، اخیراً با همکاری حزب دموکرات کوردستان عراق (PDK)، عملیات نظامی خود را در خاک عراق و به ویژه باشور کوردستان گسترش داده است.

فیلیز بوداک، رئیس مشترک مجلس دموکراتیک خلق اردوگاه پناهندگان شهید رستم جودی مخمور، درباره اهداف عملیات اشغالگرانه دولت ترکیه و همکاری حزب دموکرات کوردستان عراق با خبرگزاری ما گفت‌وگو کرد.

 

تکرار سیاست‌های دهه ٩٠ در باشور کوردستان

فیلیز بوداک در ابتدای سخنانش اظهار داشت که اشغالگری و عملیات نظامی در باشور کوردستان مشابه سیاست‌هایی است که در سال‌های ٩٠-٩۴ در باکور کوردستان اجرا شد و گفت: «مرحله حضور نظامی در کوردستان اکنون به ویژه در باشور کوردستان اجرا می‌شود. درگیری‌هایی که در باشور کوردستان جریان دارد، مرتبط با همان سیاستی است که در سال‌های ٩٠-٩۴ در باکور کوردستان اجرا شد. هدف اول این بود که دولت ترکیه بتواند گریلاها را در کوه‌ها تنها بگذارد، روستاها را تخلیه کند و مردم و گریلا را از هم جدا کند. در نتیجه این سیاست نسل‌کشی، نزدیک به ۴ هزار و ۵٠٠ روستای باکور کوردستان آتش زده شد و موجی از آوارگی آغاز شد. قصد آنان این بود که کوردستان را خالی کنند و بافت جمعیتی آن را تغییر دهند. می‌توان این را هم به عنوان پاکسازی قومی و هم تغییر دموگرافی تعریف کرد. در نتیجه این امر، آوارگی‌های بسیار گسترده و طولانی مدت ایجاد شد. ساکنان اردوگاه مخمور نیز در نتیجه این سیاست روستاهای خود را ترک کردند و به باشور کوردستان مهاجرت کردند.»

 

«حملات، تلاشی برای ایجاد شکاف میان خلق و گریلا»

فیلیز بوداک اشاره کرد که دولت ترکیه سیاست مزدور پروری یا جردوانی را که در دهه ٩٠ بر مردم باکور کوردستان اعمال کرد، امروز بر مردم باشور کوردستان اعمال می‌کند و چنین گفت: «دولت جنایتکار ترکیه که اساس حکومت خود را بر نابودی خلق کورد بنا نهاده است، مانند یک شکارچی در سراسر کوردستان برای مقابله با کوردها جنگ طولانی‌مدت را پیش می‌برد. با وجود گذشت ٣٠ سال، همان سیاست تخریب روستاها و طبیعت کوردستان را در باشور کوردستان اجرا می‌کند. پس از اجرای طرح تسلیم، در باشور کوردستان به تدریج با حملات هوایی به مناطق مسکونی و روستاها حمله شد و ساخت پایگاه‌ها آغاز گردید. اکنون تعداد پایگاه‌های دولت ترکیه در باشور کوردستان بسیار زیاد است. روزانه عملیات نظامی انجام می‌شود و همراه با آن، سیاست مزدور پروری که در دهه ٩٠ بر مردم باکور کوردستان تحمیل شد، امروز بر مردم باشور کوردستان تحمیل می‌شود. هدف از این عملیات نیز ایجاد شکاف میان خلق و گریلا است.»

 

«دولت ترکیه و همدستانش در اشغال باشور کردستان»

فیلیز بوداک اعلام کرد که دولت ترکیه برای تحقق برنامه‌ها و رویاهای میثاق ملی خود در تلاش است و چنین ادامه داد: «دولت ترکیه در جهت تحقق رویاهای میثاق ملی خود، تلاش می‌کند که این سیاست را اجرا کند. در نتیجه این امر، اشغال باشور کوردستان آغاز شد. دولت ترکیه در باشور کوردستان روستاها را هدف قرار می‌دهد و دلیل عملیات خود را حضور گریلا نشان می‌دهد. حضور گریلا در باشور کوردستان را دلیل عملیات نظامی خود معرفی می‌کند. اما آنچه در اینجا آشکار می‌شود، همکاری حزب دموکرات کوردستان (PDK) با دولت ترکیه در اشغال باشور کوردستان است. در این عملیات اشغالگرانه در باشور کوردستان، دولت ترکیه تنها نیست. اگر دولت ترکیه در این عملیات تنها بود، نمی‌توانست در برابر مقاومت گریلا حتی یک قدم به جلو بردارد. حزب دموکرات کوردستان عراق (PDK) از موضع خیانت فراتر رفته و موضع دشمنی کامل با خلق کورد را اتخاذ کرده است. PDK در هر زمینه‌ای از دولت ترکیه حمایت می‌کند و برای حضور دولت ترکیه در باشور کوردستان هر کاری را انجام می‌دهد».

فیلیز بوداک اظهار داشت که دولت ترکیه با همکاری حزب دموکرات کوردستان عراق (PDK)، غیرنظامیان را می‌کشد و چنین گفت: «در اشغال باشور کوردستان توسط دولت ترکیه، شهروندان به دستPDK نیز کشته می‌شوند. حتی شهروندان تحت حاکمیت PDK نیز از این قاعده مستثنی نیست. تلاش‌های PDK تماما در جهت حمایت از دولت ترکیه است. PDK تلاش می‌کند موقعیت خود را در منطقه کوردستان حفظ کند. زیرا اگر PDK در باشور کوردستان تضعیف شود، دولت ترکیه نخواهد توانست عملیات خود را در باشور کوردستان پیش ببرد. PDK جنبش آزادی کوردستان را به عنوان بهانه‌ای برای تمام عملیات نظامی نشان می‌دهد. هدف PDK این است که از شکل‌گیری اتحاد در کوردستان جلوگیری کند و همکاری خود را با دولت ترکیه حفظ نماید.»

 

همکاری دولت عراق در اشغالگری

فیلیز بوداک در ادامه سخنانش اعلام کرد که دولت عراق نیز با دولت ترکیه همکاری می‌کند و چنین گفت: «عملیاتی که اکنون در باشور کوردستان انجام می‌شود، یک عملیات معمولی نیست. اشغالگری که بر کوردستان اعمال می‌شود، در عین حال نقض حاکمیت ارضی عراق نیز هست. این اشغالگری بازگشت به پیمان لوزان است. در واقع، دولت ترکیه تلاش می‌کند از پیمان لوزان به پیمان قصر شیرین بازگردد. دولت عراق نیز وظایف و مسئولیت‌های خود را در قبال خود و منطقه تحت کنترلش به درستی انجام نمی‌دهد و برای حفظ موقعیت خود با دولت ترکیه در ارتباط است. حضور گریلا در باشور کوردستان و عراق به هیچ وجه تهدیدی برای امنیت منطقه نیست. تنها دولت ترکیه این را برای خود تهدید می‌بیند. حضور گریلا در باشور کوردستان و عراق فرصتی استثنایی برای حفاظت از این سرزمین است.»

 

«تلاش دولت ترکیه برای گسترش متحدان خود»

فیلیز بوداک اظهار داشت که اشغال باشور کوردستان دارای پیامدهای گسترده‌ای است و گفت: «با همان شدتی که باید علیه استفاده از سلاح‌های ممنوعه و عملیات نظامی دولت ترکیه در خاک باشور کوردستان واکنش نشان داد، باید با همان شدت نیز علیه کوردهایی که همکاری می‌کنند نیز موضع گرفت. زیرا اکنون تلاشی برای جلب همکاری اتحادیه میهنی کوردستان (YNK) و دیگر نیروهای عراقی در این عملیات وجود دارد. دولت ترکیه به خوبی می‌داند که نمی‌تواند به تنهایی در برابر گریلا مقاومت کند. به همین دلیل تلاش می‌کند برای خود متحدانی پیدا کند و امتیازاتی را ارائه می‌دهد. البته این دارای پیامدهای گسترده‌ای است. اگر این اشغال موفق شود، هم حکومت منطقه‌ای از دست می‌رود، هم نقشه میثاق ملی تحقق می‌یابد و هم جنگی سخت‌تر درمی‌گیرد. به همین دلیل باید در برابر این نقشه‌ها و مواضع قویتری اتخاذ کرد.»

 

«مقاومت شلادزِ؛ نمونه‌ای ارزشمند برای مردم کوردستان»

فیلیز بیان داشت که «باید مشارکت قوی مردم باشور کوردستان در جنگ انقلابی مردمی وجود داشته باشد»، و سخنان خود را چنین ادامه داد: «لازم است مردم، به ویژه مردم باشور کوردستان، متحد شوند و از سرزمین خود دفاع کنند. باید از سرزمین خود محافظت کنیم و جاسوس دشمن نشویم. باید مشارکت قوی مردم باشور کوردستان در جنگ انقلابی مردمی وجود داشته باشد. مقاومت شلادزِ برای ما نمونه‌ای ارزشمند است. برای اینکه کوردستان خالی نشود و این اشغال صورت نگیرد، لازم است در بخش‌های مختلف کوردستان در برابر این اقدامات واکنش‌های جدی نشان داده شود. نباید گریلا را تنها بگذاریم، روستاهای خود را ترک نکنیم و در این اشغالگری مشارکت نکنیم.»

 

لزوم اتخاذ موضعی قاطع علیه کوردهای خودفروخته

فیلیز بوداک در پایان سخنانش از زنان و جوانان باشور کوردستان خواست که در برابر نیروهای اشغالگر سپر انسانی شوند و با این کلمات به سخنانش پایان داد: «ما به عنوان مردم مخمور که درد سیاست‌های تخلیه و سوزاندن روستاها در دهه ٩٠ را چشیده‌ایم، معتقدیم لازم است زنان و جوانان باشور کوردستان در برابر نیروهای اشغالگر به سپرهای انسانی تبدیل شوند. تنها به این شکل می‌توان در برابر نیروهای اشغالگری که وارد سرزمین ما شده‌اند، مقاومتی موثر و عظیم را پیش برد. نه تنها باشور کوردستان، بلکه سایر مناطق کوردستان نیز با چنین حملاتی روبرو خواهند شد. برای این منظور، باید تمام مردم کوردستان در جنبش جنگ انقلابی مردمی شرکت کنند و به اشغالگری پایان دهند. باید موضعی قاطع علیه کوردهای خودفروخته و خاندان بارزانی اتخاذ کنیم. اگر مردم در برابر این اشغالگری واکنش نشان دهند و زندگی خود را بر اساس جنگ انقلابی مردمی سازماندهی کنند، می‌توانند در برابر اشغالگری در باشور کوردستان ایستادگی کنند.»