سنیا مرادی

سنه- عشق تنها انرژی است که انسان را مجبور به حرکت می­کند، حرکتی روبه جلو بدون اندیشیدن به آینده، بدون توجه به موفق شدن یا شکست، همین انرژی است که بسیاری را حتی بدون آموزش، به هنرمند و استادی توانا تبدیل می‌کند. شکست‌هایی که موجب پیروزی است را شیرین می‌کند، هنرمندانی که جسارت می‌کنند زمین بخورند و خاک خورده‌تر از قبل و محکم‌تر قدم بردارند.

بهارک زارعی نیز هنرمندی است خودآموز که با استعداد خود و تلاش بی‌وقفه به درجه خالق رسیده است، خالق نقاشی‌هایی که به داستان‌های کودکانه جان می‌بخشد.

بهارک زارعی اهل سنه به ما می گوید: شما شاهد نمایشگاه کارهای تصویرسازی من هستید. به تصویرسازی داستان‌های کودکان خیلی علاقه دارم، همچنین به بازی با رنگ‌ها، زیرا فکر می‌کنم زندگی با رنگ‌ها ساخته شده است. همین کارهایی که می‌بینید پرداخته ذهن من از رنگ‌ها، تصویرها و احساسات کودکانه هستند و دنیای من در اینها خلاصه شده یعنی اگر کارهای من را ببینید فکر می‌کنم توضیحی برای زندگی من تا به الان باشد.

وی می‌گوید: از زمانی که مداد به دست گرفتم تا به الان آن را زمین نگذاشته‌ام و همیشه در حال نقاشی کردن بوده‌ام. این چند سال اخیر به صورت حرفه‌ای بر روی آن کار کرده‌ام و نتیجه این زحمات را در این نمایشگاه می­توانید ببینید. برای آموزش نقاشی هیچ دوره‌ای نرفته‌ام و همه به صورت خودآموز و ذهنی بوده و فقط همان تمریناتی که از کودکی داشته‌ام کمک حال من بوده است. قبلا در شیراز نمایشگاه داشتم و نمایشگاهم در رابطه با اوریگامی(هنرکاغذ و تا) و کودکان و طراحی برای لباس بچه ها بود. طوری برنامه‌ریزی  شده بود که بچه‌ها از طریق اوریگامی به یک لباس می رسیدند که می‌توانستند استفاده کنند و بپوشند که این ثبت ملی شد. برای آینده هم در نظر دارم یک نمایشگاه پرتره و مجسمه بگذارم که جنس مجسمه‌ها از پاپیه هستند.

بهارک در ادامه افزود: بعد از اتمام کارها تصمیم گرفتم که آثارم را در نمایشگاه به نمایش بگذارم که علاقه‌مندان به این رشته بتوانند کارها را ببینند و ایده بگیرند. زیرا معتقدم مطالعه آثار همدیگر، کمک می‌کند تا آثار بهتری را ارایه دهیم. این نمایشگاه از ٢۴ تا ٢٩ شهریور دایر است و از ساعت ۴:٣٠ تا ٧ عصر خودم در خدمت تماشاگران وعلاقه‌مندان هستم.

وی از سختی‌های کار می‌گوید: به دلیل ساعات طولانی کاری که از ٩ صبح تا ٧ عصر و گاها تا ٩ شب به درازا می‌کشد، زیاد وقت نداشتم. اما از کوچکترین زمان آزادی که پیدا می‌کردم استفاده می‌کردم و سعی می‌کردم حتما یک تصویری از ذهن خودم طراحی کنم که نتیجه آن تصاویری هستند که در اینجا می‌بینید.

بهارک اراده کرده تا آرزوهای بزرگ را در جهانی کوچک ممکن سازد و این را در تابلویی از دلنوشته‌هایش در نمایشگاه می‌توان دید قسمتی از این دلنوشه بدین شرح است:

 

به نام هنر، آغازگر هستی

جهان کوچک آرزوهای بزرگ، برخواسته از هیاهوی عصرگاهی کودکان در پیچ و خم زمانه است، هیاهویی به وسعت پرواز کلمات در تصاویری بکر و خیال‌ انگیز، هیجاناتی که در رنگ و خیال جاری شدند تا دوباره بازآفرینی کنند هر آنچه که در فصل دنیا نمی‌گنجد. همه پروازها، یادها، خاطره‌ها، همه بود و نبودها، هنجارهای ریز و درشت، همه و همه در کلام تصاویر می‌گنجد آنقدر که جهان کوچک با همه آرزوهای بزرگش در آن، جا می‌شود و مامنی امن است برای زیستن و این زیستن من است، جهان کوچک و آرزوهای بزرگ.