مرکز خبر- سازمان حقوق بشر ایران روز سه‌شنبه ۳ مهر ۱۴۰۴ اعلام کرد که دو زن محبوس در زندان قرچک ورامین، سمیه رشیدی و جمیله عزیزی، به دلیل بی‌توجهی مسئولان درمانی جان خود را از دست داده‌اند. بنا بر گزارش‌ها، سمیه رشیدی، زندانی سیاسی، پس از وخامت حالش به کما رفت و تلاش سایر زندانیان برای انتقال او به بیمارستان ناکام ماند. جمیله عزیزی نیز پس از ساعت‌ها بی‌توجهی، در حالی که چشمانش باز مانده بود، از بند خارج شد و جان سپرد.

محمود امیری‌مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران، در واکنش به این رویداد گفت: «ما خواستار تحقیق و بررسی علت مرگ این دو زندانی توسط کمیته حقیقت‌یاب مستقل هستیم. مسئولیت حفظ جان زندانیان بر عهده سازمان زندان‌ها، رئیس قوه قضائیه و در نهایت رهبر جمهوری اسلامی است و آن‌ها باید پاسخگو باشند.»

وی همچنین افزود: «زندان قرچک نمادی از انکار آشکار کرامت انسانی است و ادامه فعالیت آن لکه‌ای بر وجدان جهانی است. امروز بیش از هر زمان دیگری جامعه جهانی نباید در برابر این نقض گسترده حقوق بشر سکوت کند.»

این دو جان‌باخته بخشی از سلسله مرگ‌های مشکوک در زندان قرچک هستند. کمتر از یک سال پیش، فرزانه بیجنی‌پور نیز بر اثر خودداری پزشک از رسیدگی درمانی جان باخت. بنا بر گزارش سازمان حقوق بشر ایران، وضعیت زندان قرچک به‌ویژه برای زنان و مادران بسیار غیرانسانی است و استانداردهای اولیه حقوق بشر رعایت نمی‌شود؛ شرایطی شامل کمبود تهویه و نور، آب ناسالم، غذای بی‌کیفیت، نبود خدمات بهداشتی و رفتارهای تحقیرآمیز.

زندان قرچک، که پیشتر ساختمانی مرغداری بوده است، امروز به مکانی برای نگهداری زنان زندانی، از جمله زندانیان سیاسی، تبدیل شده است. مادرانی که کودکانشان در این محیط به دنیا می‌آیند، اغلب پس از دوسالگی از فرزندان خود جدا می‌شوند و امکان پیگیری سرنوشت آن‌ها را ندارند.

سازمان حقوق بشر ایران بار دیگر از جامعه جهانی، نهادهای حقوق بشری و تمامی انسان‌های آگاه خواسته است که برای پایان دادن به فعالیت زندان قرچک اقدام کنند. این سازمان تأکید کرده است که بسته‌شدن این زندان نه تنها گامی ضروری برای احقاق حقوق زندانیان، بلکه نمادی از پایبندی جهانی به عدالت و کرامت انسانی خواهد بود.