هزینه ویزیت پزشک زنان یکی از دغدغه‌های زنان در هنگام مراجعه به پزشک است
شمسی جلالی می‌گوید: اگرچه حق دسترسی زنان به نیرو‌های متخصص و همگن خدمات سلامت در همه ابعاد از جمله حقوق زنان در حوزه سلامت است، اما عدم وجود بهداشت محیطی و فقر اقتصادی، رنج زنان مناطق محروم را تشدید کرده است.
ژینو درخشان
سنه_ سلامتی زنان یکی از مهمترین مسائل در جامعه است. مراقبت‌های زنانە شامل ویزیت‌های منظم پزشک زنان، انجام آزمایشات و معاینات دوره‌ای و درمان بیماری‌های جنسی و باروری است. هزینه ویزیت پزشک زنان و عدم پوشش بیمە‌ای یکی از دغدغه‌های زنان در هنگام مراجعه به پزشک است. از هر چهار زن ایرانی، یک نفر به سرطان پستان مبتلا می‌شود. درحالی‌که دسترسی زنان روستایی به امکانات لازم برای آزمایش‌های غربالگری و ماموگرافی بسیار محدود است و برخلاف آنچه گفته می‌شود سرطان پستان بیشتر در بین زنان بالای ٣٠ سال شایع است، شاهد شیوع آن در زنانی با ٢٢ یا ٢٣ سال سن هستیم. سازمان جهانی بهداشت می‌گوید« زنانی که از حقوق باروری برخوردار نیستند به طور متوسط ۲۳ سال از عمرشان درگیر بارداری‌های ناخواسته، مرگ و میر ناشی از این بارداری‌ها یا عدم دسترسی به بهداشت مناسب و ابتلا به بیماری‌های مقاربتی هستند.»
درهمین زمینە با شمسی جلالی محقق و فعال حقوق زنان گفت‌وگویی داشتیم.
«در بسیاری از مناطق روستایی زنان از دسترسی‌های لازم برای حفظ سلامت برخوردار نیستند»
شمسی جلالی در ابتدا از وضعیت پزشکی شهرو روستا های محروم کوردستان می‌گوید: اکثر اهالی روستاها چه زن و چه مرد و کودک و نوجوان همه حتی برای یک بیماری ساده مجبور هستند که به شهر مراجعه کنند کە در بیشتر اوقات بە دلیل دوری از شهر و مشغلە کار و کشاورزی مردان حاضر نیستند برای درمان زنان به شهر مراجعه کنند، آن هم با وضعیت موجود اقتصادی و نبود حمایت بیمه‌ای از این افراد. از نظر پزشکی محدودیت زیاد است و مردم به این شرایط عادت کرده‌اند در همه شهرهای استان سنه وضع به همین روال است، روستاها با وجود ساختمان خانه بهداشت، وقتی به آنجا مراجعه می‌کنند نه پزشک و نه مامایی حضور ندارند.
سلامت و بهداشت زنان به دلیل شرایط خاص جسمی و روحی آنها از اهمیت خاصی برخوردار است و در جهان مورد تأکید قرار گرفته است. با اینحال، اما در بسیاری از مناطق روستایی و محروم استان سنه، زنان از دسترسی‌های لازم برای حفظ سلامت خود برخوردار نیستند.
وی ادامه می‌دهد: حق سلامت زنان به معنای برخورداری از سلامت جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی با توجه به ویژگی‌های آنان در مراحل مختلف زندگی است. شناسایی رفتار‌ها و عواملی که موجب افزایش بروز بیماری، جراحت و یا ناتوانی در طول زندگی یک زن می‌شود و حق دسترسی زنان به نیرو‌های متخصص و همگن خدمات سلامت در همه ابعاد از جمله حقوق زنان در حوزه سلامت است.
کمبود خدمات بهداشتی؛ رنج مضاعف زنان مبتلا به سرطان
شمسی جلالی در ادامه به وضعیت سرطان سینه در زنان پرداخته و می‌گوید: در این مناطق با وجود شیوع زیاد سرطان پستان در میان زنان اما خدمات پزشکی درمانی و معاینات سالانه را هم دریافت نمی‌کنند.
وی می‌گوید: برخی زنان این شهر از سرطان پستان رنج می‌برند. شهر با وجود داشتن بیمارستان، امکانات لازم برای درمان این بیماری را ندارد و در بیمارستان شهر خبری از دستگاه اسکن و ماموگرافی نیست، در نتیجه زنان، هنگامی متوجه بیماری خود می‌شوند که خیلی دیر است و باید علی‌رغم میل خود برای حفظ سلامتی، سینه‌هایشان را تخلیه کنند. همچنین بیماران این شهر، باید برای درمان، هزینه‌ای مضاعف بر هزینه بیماری را تقبل کنند و تا سنه بروند. توزیع ناعادلانه پزشک در کشور به‌ویژه پزشک متخصص زن، مسئله جدیدی نسیت. سال‌هاست که زنان در مناطق محروم به دلیل نبود درمانگاه شبانه‌روزی، امکانات و تجهیزات مناسب در مراکز درمانی، پزشک زن متخصص، ماما و سایر خدمات بهداشتی و درمانی دچار مشکلات فراوانی می‌شوند و نتیجه آن می‌شود ابتلا به بیماری‌های عفونی، ازدست‌دادن سلامت جسمی و روحی می‌شود.
شمسی در پایان می‌گوید: حق دسترسی به لوازم بهداشت قاعدگی نیز از دیگر حقوق ویژه سلامت زنان است که نادیده گرفته شده و تبعات دردناکی را برای زنان به دنبال دارد، به این معنا که زنان در تمام مناطق از حقوق مرتبط با سلامت و بهداشت خود برخوردار نیستند. زنان آموزش‌های لازم را دریافت نمی‌کند و نە در مدارس بە آنها آموزش دادە می‌شود، هیچ حق انتخابی برای کنترل موالید ندارند و در صورت مقاومت، با خشونت و طرد از خانواده مواجه می‌شوند. اکثر مراجعانم دچار فقر شدید آهن هستند. به علت عدم آموزش، تقریبا همه آنها حداقل یک بار بارداری ناخواسته داشته‌اند اما در این مورد حق انتخاب ندارند. با هر یک زایمان تا آستانه مرگ می‌روند. بالا بودن عفونت در زنان این مناطق یکی از موارد ناشی از عدم وجود بهداشت محیطی و فقر اقتصادی در این جوامع است. متأسفانه در این مناطق عادت ماهانه نوعی تابو بوده و دختران دراین باره با مادر خود صحبت نمی‌کنند. بسیاری از مواقع نیز به دلیل ضعف مالی خانواده قادر به تهیه نوار بهداشتی نبوده و به جای آن از پارچه‌های غیربهداشتی استفاده می‌کنند.