مرکز خبر- به گزارش خبرگزاری زن، امروز دوشنبه ١۵ آگوست ( ٢۴ مردادماه)، گروهی از زنان معترض در کابل به مناسبت ١۵ آگوست، نخستین سالگرد سقوط افغانستان به دست گروه طالبان با صدور قطع‌نامه‌ای این روز را «روز همبستگی زنان افغانستان» عنوان کرده و بر ادامه‌ی مبارزه علیه گروه طالبان تأکید کردند.

جنبش‌های زنان معترض با اشارە بە حق آموزش زنان اعلام کردند: «پس از حضور تاریک‌اندیشان طالبان درهای مدارس دخترانه بدون هیچ‌گونه توجیه شرعی، قانونی و انسانی بسته شده و جنبش‌های اعتراضی زنان و فعالان مدنی به نمایندگی از مردم افغانستان بارها از گروه طالبان خواستند که درهای مدارس دخترانه را باز کنند».

جنبش‌های زنان معترض ضمن تأکید دوباره بر درخواست خود مبنی بر بازگشایی مدارس دخترانه، اعلام کردند: «به هیچ قیمتی از این داعیه‌ی برحق زنان افغانستان عقب‌نشینی نخواهند کرد».

زنان معترض با اشارە بە محرومیت زنان از حق کار تاکید کردند: «پس از اشغال افغانستان توسط گروه طالبان هزاران زن شغل‌هایشان را از دست دادند، اکثر این زنان نان‌آور و سرپرست خانواده‌هایشان هستند، محرومیت زنان از کار و جلوگیری از فعالیت‌های شغلی موجب افزایش فقر و گرسنگی شده است. این عملکرد گروه طالبان فراتر از افزایش فقر و گرسنگی، زنان را به سمت بحران انسانی سوق داده است». از همین رو آنان خواستار اقدامات عملی و فوری پیرامون حضور زنان در ساختار سیاسی و اجتماعی شده و ابراز داشتند کە از حق کار زنان به قاطعیت تمام حمایت کرده و به مبارزات مدنی خود تا تحقق آن همچنان ادامه خواهند داد.

جنبش‌های زنان معترض به تبعیض سیستماتیک و نقض گسترده‌ی حقوق بشر توسط گروه طالبان نیز اشاره کرده و اعلام کردند: «ما شاهد نقص حقوق بشری، محکومیت‌ها و محرومیت‌ها، سلب آزادی، سرکوب اعتراضات مدنی، محدویت به رسانه‌ها، محروم نگه داشتن اتنیک‌های مذهبی و قومی از حقوق مشارکتی و محدود ساختن گروه‌های مذهبی، بازداشت‌های خودسرانه، شکنجه‌ها و خشونت‌ها از سوی گروه طالبان بر اقشار مختلف مردم به‌ویژه زنان هستیم. نقص حقوق بشری و وضع محدودیت‌ها بر زنان برای مردم افغانستان قابل قبول نیست».

زنان معترض همچنین افزودند: «در طول یک سال گذشته شاهد برخوردهایی تبعیض‌آمیز جنسیتی، قومی، زبانی و گروهی بوده‌ایم. برخوردهایی که منجر به بازداشت، خشونت، ضرب‌وشتم و حتی قتل شده است. ما خواستار شناسائی و به محاکمه کشانیدن افرادی هستیم که مرتکب این رفتارهای غیرانسانی و غیر اسلامی شده‌اند. به بازداشت‌های خودسرانه، اعمال تبعیض، خشونت، سرکوب و قتل‌های غیرقانونی باید هرچه زودتر پایان داده شود».

زنان معترض همچنین ضمن محکوم کردن سرکوب خبرنگاران و وضع محدودیت‌ بر رسانه‌ها، ابراز داشتند: «خبرنگاران رسانه‌ها و مطبوعات از دست‌آوردهای مردم افغانستان به شمار می‌رود، دسترسی به اطلاعات حق نهادهای مستقل رسانه‌ای و شهروندان کشور است. وضع محدودیت‌ها در حوزه‌ی اطلاع‌رسانی و دسترسی به اطلاعات، بازداشت و ضرب‌وشتم خبرنگاران و وضع قوانین سخت‌گیرانه بر زنان که در رسانه‌ها کار می‌کنند از چالش‌های جدی است و ما خواستار رفع چالش‌های موجود فراروی رسانه‌ها و مطبوعات در کشور می‌باشیم».

 زنان معترض از سازمان ملل متحد و سازمانه‌ای حقوق بشری و امدادرسان، کشورهای تأثیرگذار در قضایای افغانستان، کشورهای همسایه و منطقه خواستند: «در قبال خواسته‌ها و مطالبات مردم افغانستان به‌ویژه زنان بی‌تفاوت نبوده و فراتر از نشست‌ها و نشر اعلامیه‌ها وارد اقدامات جدی و عملی گردند».

جنبش‌های زنان معترض به سرکوب گردهمایی‌های مدنی زنان در کابل توسط گروه طالبان اشاره کرده و بر تداوم مبارزات مدنیشان تأکید ورزیده‌اند.

زنان معترض در پایان قطع‌نامه‌ از همه‌ی شهروندان عدالت‌خواه و آزاده و نهادهای همسو در داخل و خارج از افغانستان که از جنبش‌ها و حرکت‌های اعتراضی تا به‌حال حمایت و پشتیبانی کرد‌ەاند، قدردانی نموده و اعلام کردند «یکبار دیگر به همه‌ی مردم افغانستان به‌خصوص زنان فراخوان می‌دهیم که تا تحقق اهداف و آرمان‌ها، خواسته‌ها و مطالبات زنان از جنبش‌ها و حرکت‌های مدنی و اعتراضی حمایت همه‌جانبه نمایند».