مدینه مامد اوغلو

آمد- حزب مناطق دموکراتیک (دب‌پ)  و حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دَم)، هشتم فوریه گردهمایی «آزادی برای صلح» را در میدان ایستگاه برگزار کردند. هزاران تن از شرکت‌کنندگان با حمل پلاکارد، ایراد سخنرانی و سر دادن شعار، خواهان آزادی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان شدند.

در این گردهمایی باشکوه، فراخوان‌هایی برای دستیابی به راه‌حل مطرح شد. همزمان با ابراز مطالبات صلح‌جویانه از سوی مردم، سخنرانان سیاسی نیز خواستار پایان یافتن انزوای امرالی و برداشتن گام‌های عملی شدند. در پی مداخله نیروها پس از پایان گردهمایی، پنج نفر از جمله مادران صلح مجروح شدند و گروهی از جوانان نیز با خشونت بازداشت شدند. در ادامه گفت‌وگوی ما را با زنان حاضر در این گردهمایی می‌خوانید.

 

ضرورت مشارکت همه اقشار در روند صلح

مادر آشتی آسیه تای که از سلوپی در گردهمایی حضور یافته بود، با اشاره به تلاش‌های چندین ساله مادران برای تحقق صلح، از حضور خود برای تجدید این مطالبه سخن گفت. او اظهار داشت: «از این تریبون، از تمامی دولت‌های جهان می‌خواهم برای تحقق این خواسته گام بردارند. بیایید به خونریزی، کشتار و جنگ پایان دهیم. زمان آن رسیده که صلح برقرار شود و همگان از آن حمایت کنند. ما این پیام را به گوش همه می‌رسانیم. برای پایان دادن به رنج مادران، تمامی اقشار مسئول باید به میدان بیایند. باید صلحی راستین، خالص و پایدار بنا نهاد. نباید امروز از صلح سخن گفت و فردا با فریب ما، جنگ را از سر گرفت. ما چنین جنگی را برنمی‌تابیم. کسانی که معنای برادری و انسانیت را می‌فهمند، باید در این مسیر گام بردارند. دیگر نباید جنازه‌ای به خانه‌ای برده شود. در روژاوا، مادران از یک سو پیکر عزیزان خود را به خاک می‌سپارند و از سوی دیگر در برابر جنگ ایستادگی می‌کنند. امروز هر آن کس که از صلح سخن می‌گوید، باید به این فراخوان گوش فرا دهد. اما همان‌گونه که گفتم، ما خواهان صلحی استوار و تضمین‌شده هستیم. بیایید با ایمان و عشق این مسیر را بسازیم تا دیگر هیچ مادری داغدار نشود.»

 

اهمیت ایجاد بستر همزیستی مسالمت‌آمیز

اسرا تاش که برای تحقق صلح برای زنان، کودکان و خلق‌ها در گردهمایی حضور یافته بود، با تأکید بر اینکه صلح فراتر از یک تئوری است، خواستار اقدامات عملی شد. او با اشاره به نیاز مبرم کشور به صلح در این شرایط بحرانی گفت: «ما خواهان زندگی آزادانه، استفاده از زبان مادری و زیستن در کشوری به دور از مشکلات اقتصادی هستیم. تحقق این امر نیازمند صداقت است. حاکمیت باید صادقانه پای میز مذاکره بنشیند و این مسئله را از طریق گفت‌وگو حل کند. خواست ما صلح برای همگان است، نه تنها برای خلق کورد. ما در این عرصه تلاش می‌کنیم تا همه خلق‌ها بتوانند صدای خود را به گوش دیگران برسانند. حضور ما برای ایجاد فضایی است که در آن همه بتوانیم در کنار یکدیگر آزادانه زندگی کنیم. ما اینجا هستیم تا به خشونت علیه زنان و کودکان پایان دهیم. ما برای اصلاح قوانین و بهبود وضعیت زنان تلاش می‌کنیم. همچنین بار دیگر مخالفت خود را با سلب اراده و قیمومیت اعلام می‌کنیم. ما برای حفظ اراده، زبان مادری و زندگی‌مان به تلاش ادامه خواهیم داد و صدای صلح‌خواهی خود را بلندتر خواهیم کرد.»

 

امرالی، محور گفت‌وگوهای صلح

هورین تورک که از مردین در گردهمایی حضور یافته بود، با تأکید بر محوریت رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در امرالی برای مذاکرات صلح، چنین گفت: «ما زنان معتقدیم که در این برهه باید اقدامات عملی برای صلح صورت گیرد. به خوبی آگاهیم که جنگ برای هیچ طرفی دستاوردی نخواهد داشت. خلق در این گردهمایی گرد هم آمده تا بار دیگر خواسته دیرینه صلح را فریاد کند. مردم به درستی می‌دانند که خواهان صلح هستند و مسیر آن از امرالی می‌گذرد. جنگ برای هیچ‌کس دستاوردی نداشته است. ما سال‌هاست در راه صلح تلاش می‌کنیم. زنان بیشترین آسیب را از جنگ می‌بینند و نقش محوری در برقراری صلح دارند. زنان سال‌هاست این نقش را ایفا می‌کنند و در این مسیر، زندگی آزاد و حضور زنان از ارکان اصلی مذاکره است. صلح با زور و خشونت محقق نمی‌شود. باید خشونت را کنار گذاشت و برای دستیابی به صلح واقعی تلاش کرد.»

 

«جنگ هیچ سودی برای خلق‌ها ندارد»

در پایان آیشه آیدین با تأکید بر بی‌ثمر بودن جنگ برای خلق‌ها، خواستار پاسخ مثبت تمامی اقشار به مطالبات صلح شد. او گفت: «نخستین گام در مسیر نه گفتن به جنگ، اتحاد است. این مسئله قدمتی صدساله دارد و بدون همبستگی، با ناامیدی و عقب‌نشینی راه به جایی نخواهیم برد. ضروری است که تمامی سازمان‌های غیردولتی و احزاب سیاسی به این حرکت اعتماد کرده و از آن پشتیبانی کنند. حل این مسئله فوریت دارد. من به عنوان یک مادر و یک زن اینجا هستم تا فرزندانم در آینده طعم صلح و آزادی را بچشند، چیزی که ما از آن محروم ماندیم. هر کس در جایگاه خود باید از این خواسته حمایت کند. جنگ جز فقر، مرگ و بحران ارمغانی نداشته است. به ویژه در شرایط کنونی، جنگ‌های خاورمیانه خسارات جبران‌ناپذیری به بار آورده‌اند. شمار زیادی از زنان و کودکان جان باخته‌اند. میزان تلفات در آنجا بیشتر است و فجایع انسانی عمیقی در حال وقوع است که در تاریخ ماندگار خواهد شد.»