مرکز خبر- به گزارش خبرگزاری زن، روز چهارشنبه ٢٧ ژوئیه (۵ مردادماه)، سازمان عفو بین‌الملل در تازه‌ترین گزارش خود اعلام کرد که زندگی زنان در افغانستان به دلیل سرکوب حقوق بشری آنان توسط طالبان از زمان به قدرت رسیدن این گروه در افغانستان از یک‌سال پیش ویران شده است.

در گزارش عفو بین‌الملل آمده است «طالبان پس از تسخیر کابل، پایتخت افغانستان در ماه اوت ٢٠٢١ و سرنگونی دولت مورد حمایت بین‌المللی، خود را میانه‌رو نشان دادند. در ابتدا مقامات طالبان وعده دادند که مانند دوره‌ی پیش حاکمیت خود نسبت به زنان سخت‌گیر نیستند و به زنان اجازه‌ی کار و آموزش و فعالیت‌ می‌دهند. اما این گروه یک دولت کاملاً مردانه تشکیل دادند که مملو از افراد تندروی این گروه بودند که مدارس دخترانه‌ی بالاتر از کلاس سوم را تعطیل کرده و با اجباری کردن برقع و اخراج کارمندان زن دسترسی زنان را به کار و فعالیت‌های اجتماعی به صورت کامل محدود کرده است».

گزارش سازمان عفو بین‌الملل که تحت عنوان «مرگ تدریجی زنان تحت حاکمیت طالبان» منتشر شده، به بازداشت زنان معترض از سوی طالبان، بازداشت زنان به اتهام فساد اخلاقی و افزایش چشم‌گیر ازدواج کودکان پرداخته است. بە گفتەی عفو بین‌الملل طالبان همچنین حمایت‌ها را از کسانی که با خشونت خانگی مواجه هستند، از بین برده و زنان را به دلیل تخلفات جزئی بازداشت کرده است.

براساس این گزارش، زنان در پاسخ به اعتراضات مسالمت‌آمیزشان برای اعاده‌ی حقوق خود با موجی از آزار و اذیت، بازداشت‌های خودسرانه‌، ناپدید شدن و شکنجه‌های جسمی و روانی از سوی طالبان روبه‌رو شده‌اند.

در این گزارش آمده است: «در مجموع این سیاست‌ها سیستمی از سرکوب را تشکیل می‌دهند که تمام جنبه‌های زندگی زنان را تحت تأثیر قرار داده است».

بازرسان عفو بین‌الملل در ماه مارس ٢٠٢٢ (فروردین‌ماه١۴٠١) به افغانستان سفر کرده و از یک تحقیق نه ماهه که از سپتامبر ٢٠٢١  (شهریورماه ١۴٠٠) تا ژوئن ٢٠٢٢ (خردادماه ١۴٠١) انجام شد، بازدید کردند. آن‌ها با ٩٠ زن و ١١ نوجوان ١۴ تا ٧۴ ساله در سراسر افغانستان مصاحبه انجام داده‌اند. در میان آن‌ها زنانی بودند که به دلیل تظاهرات بازداشت شده و توسط گروه طالبان مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته و تهدید به مرگ شده بودند.

یکی از این زنان در مصاحبە با عفو بین‌الملل با اشارە بە مورد شکنجە قرار گرفتن او و دیگر زنان توسط نیروهای طالبان گفتە است: به سینه و بین پاهای ما لگد می‌زدند تا نتوانیم به کسی نشان دهیم. این زن گفت، یکی از نیروهای طالبان که او را شکنجه کرده به وی گفته که من می‌توانم همین الان تو را بکشم و هیچ کس چیزی نمی‌گوید.

یک دانشجوی دانشگاه که به دلیل همراه نبودن محرم بازداشت شده بود، گفت که از ناحیه‌ی شانه، صورت و گردن و دیگر اعضای بدن با شوک الکتریکی مورد شکنجه قرار گرفته و در حالی که به او فحش داده‌اند، یکی از نیروهای طالبان اسلحه را به سمت او گرفته و به او گفتە است: «من تو را می‌کشم و هیچ‌کس نمی‌تواند جسد تو را پیدا کند».

در این گزارش آمده است که میزان ازدواج کودکان، ازدواج زودهنگام و اجباری در افغانستان تحت حاکمیت طالبان افزایش یافته است.

بە گفتەی عفو بین‌الملل این افزایش به دلیل بحران اقتصادی و انسانی در این کشور و فقدان فرصت‌های شغلی و تحصیلی برای زنان است. این گزارش تعداد زیادی از ازدواج اجباری زنان با اعضای گروه طالبان را تحت فشار اعضای این گروه یا خانواده‌های این زنان زا ثبت کرده است.

یک زن در یکی از ولایت‌های افغانستان به عفو بین‌الملل گفت که مجبور شده برای  زنده ماندن ، دختر ١٣ ساله‌ی خود را در ازای ۶٧٠ دلار (۶٠ هزار افغانی) به عقد همسایه‌ی ٣٠ ساله‌اش درآورد. این زن گفته که الان احساس آرامش می‌کند چون دخترش دیگر گرسنه نیست. این زن تصمیم دارد دختر ١٠ ساله‌ی دیگرش را به همسری مردی درآورد، اما به این امید که دخترش بتواند تحصیل کند و در نهایت شغلی برای حمایت از خانواده‌اش پیدا کند، فعلاً منصرف شده است. او همچنین افزوده است «البته اگر مدرسه باز نشود، باید او نیز ازدواج کند».

سازمان عفو بین‌الملل در پایان گزارش خود از جامعه‌ی جهانی خواست تا برای حمایت از زنان افغان هرچه زودتر استراتژی قوی و هماهنگی را ایجاد کنند.

اگنس کالامار، دبیرکل عفو بین‌الملل با ابراز نگرانی از سرکوب خفقان‌آور زنان افغانستان گفته است: «سیاست‌های سخت‌گیرانه‌ی طالبان میلیون‌ها زن را از حق داشتن زندگی امن و آزاد محروم کرده است».

طالبان همزمان با خروج نیروهای آمریکایی و ناتو از افغانستان، کابل را تصرف کرد و قدرت را در این کشور ویران شده در دست گرفت. جامعه‌ی جهانی از به رسمیت شناختن حکومت طالبان امتناع کرده است و از این گروه خواستند که به حقوق بشر، حقوق اتنیک‌ها و حقوق زنان احترام بگذارند و با گروه‌های دیگر و حزب‌های دیگر ساکن در افغانستان مدارا کنند. ایالات متحده و متحدانش میلیاردها دلار دارایی این کشور را مسدود کرده و این باعث شد اقتصاد فروپاشیده‌ی این کشور در سراشیبی سقوط قرار بگیرد.

این امر یکی از بدترین بحران‌های بشردوستانه را ایجاد کرده و میلیون‌ها نفر در این کشور از گرسنگی رنج می‌برند (٢۴.۴ میلیون نفر که ١٣ میلیون نفر از این آمار را کودکان تشکیل می‌دهند).