فریاد زنان سویداء: فرزندان و ربوده‌شدگان ما کجا هستند؟
میدان کرامت سویداء شاهد تجمع اعتراضی بود که در آن خانواده‌ها و فعالان، رنج‌های ربوده‌شدگان و ناپدیدشدگان را بیان کرده و توجه‌ها را به مشکلات انسانی‌شان جلب کردند.
روشيل جونيور
سویدا- در تجمع اعتراضی امروز شنبه ۲۰ سپتامبر در میدان کرامت، شرکت‌کنندگان با صدایی انسانی و پر از درد، نقض حقوق مردم و اصرار بر کرامت و حاکمیت را فریاد زدند و خواستار شنیده شدن معضل ربوده‌شدگان شدند.
نور رضی، نماینده یکی از سازمان‌های حامی، تأکید کرد که این اعتصاب ویژه ربوده‌شدگان است و هدفی جز بازگرداندن آنان ندارد.
سماهر العنداری، فعال سیاسی، از حق مردم سویداء برای تعیین سرنوشت خود دفاع کرد و خواستار فشار فوری جامعه بین‌الملل بر دولت سوریه موقت برای روشن شدن سرنوشت ربوده‌شدگان شد. او با اشاره به مشکلات جدی مردم، از نبود برق، آب، اینترنت و دارو طی بیش از ۶۰ روز خبر داد و تأکید کرد که صدای مردم باید به جهان برسد.
یسری أبو خطار الحلبی از درد مردم سویداء گفت و تأکید کرد: «ما خواستار صلح و استقلالیم. فرزندان ما کشته شدند و کودکان از کودکی محروم ماندند، بزرگ شدند و درباره جنگ صحبت کردند. هر روز فریاد می‌زنم، اما صدای سویداء شنیده نمی‌شود.»
او افزود: «کودکان شیرخواره در آغوش مادرانشان کشته شدند، چیزی که عقل نمی‌تواند بپذیرد. ما تنها آزادی و صلح می‌خواهیم. پسرم ربوده شده، اما اولویت من آزادی زنان ربوده‌شده است، آن‌ها مقدم بر همه، حتی فرزندم، هستند.»
ترفه یوسف ابو حسون از روستای جرین درد طاقت‌فرسای فقدان پسر و همسرش را بیان کرد: «دو ماه است که پسر و همسرم ربوده شده‌اند و هنوز سرنوشتشان نامعلوم است. آن‌ها از میان ده جوان روستای ما ناپدید شدند و هیچ خبری از آن‌ها نداریم. هر روز چشم‌انتظار یک خبر هستم که کمی از درد فراق بکاهد.»
او خواستار آزادی سریع ربوده‌شدگان به‌ویژه زنان شد و گفت: «معضل ما وصف‌ناپذیر است و درد ما بیش از تحمل است.»
نور ابو حسون، از همان روستا، از هجوم ۱۵ ژوئیه روایت کرد: «۱۵ جوان از خانواده‌ام از جمله پسرم ربوده شدند، عموی من و دایی‌ام کشته شدند و از آن روز هیچ خبری از آنان نداریم. خانه‌ها و زمین‌هایمان سوخته و ما از آموزش و حقوق اولیه محروم شده‌ایم.»
او همچنین از رنج زنان در این بحران سخن گفت: «زنان در سکوت می‌کوشند، بسیاری از آن‌ها همراه با خانواده‌شان ربوده شده‌اند و وعده‌ها هیچ‌گاه تحقق نمی‌یابد.»