فریاد یک آواره از عفرین: جهان در برابر ظلم سکوت کرده است
رَشیده، زنی آواره از عفرین که ۷ سال پیش به دلیل اشغال این منطقه مجبور به مهاجرت به شهبا شده است، با اشاره به اینکه رنج‌های او دوباره تکرار شده‌اند، اظهار داشت: «جهان در برابر اعمال گروه‌های مزدور وابستە بە ترکیە سکوت کرده است.»
پلین نوپلدا
قامشلو – نیروهای مزدور وابسته به دولت اشغالگر ترکیه تحت عنوان هیئت تحریر الشام، در شب ۲۶ نوامبر به شهر حلب و منطقه شهبا که آوارگان عفرین در آنجا ساکن بودند، حمله کردند. در نتیجه این حملات، هزاران نفر بار دیگر مجبور به ترک خانه‌های خود شدند و بسیاری از آن‌ها با خشونت و کشتار مواجه شدند. سرنوشت تعداد زیادی از افراد تاکنون نامشخص است و مشخص نیست که به کجا برده شده‌اند.
شورای کانتون عفرین و شهبا برای حفاظت از مردم، تصمیم گرفت شهروندان شهبا و آوارگان عفرین به مناطق شمال و شرق سوریه منتقل شوند. در ارتباط با حملات گروه‌های مسلح به شهبا، زنی به نام رشیده که اهل عفرین است، با خبرگزاری ما گفت‌وگویی انجام داد. رشیده که اکنون به شهر حسکه مهاجرت کرده است، توضیح داد که این دومین بار است که آواره می‌شوند و همه دارایی‌هایشان غارت شده است. وی در ادامه‌ی صحبت‌های خود با اشاره به اینکه پس از اشغال عفرین، هفت سال در شهبا زندگی کرده و اکنون دوباره همان رنج‌ها را تحمل می‌کند، افزود: «در برابر چشم تمام جهان، هر بلایی که می‌خواهند بر سر ما کوردها می‌آورند، اما هیچکس صدای خود را بلند نمی‌کند. آیا ما انسان به حساب نمی‌آییم؟ چرا هیچ کشوری صدایش را بلند نمی‌کند؟ این ظلم و کشتار تا کجا ادامه خواهد داشت؟ رنج‌هایی که متحمل شده‌ایم، با کلمات قابل بیان نیستند.»
«کودکان خردسال را کنار جاده پنهان کردیم»
رشیده با اشاره به اینکه هنگام ترک شهبا، بسیاری از زنان و کودکان در مسیر جان خود را از دست داده‌اند، افزود: «هر چیزی که داشتیم را رها کردیم، حتی مجبور شدیم اجساد عزیزانمان را کنار جاده‌ها، در سایه خودروها، پنهان کنیم. وقتی در حال فرار بودیم، گروه‌های مسلح به هر شیوه‌ای با ما برخورد کردند و حرف‌ها و رفتارهایی نشان دادند که هیچ شباهتی به انسانیت نداشت. هر چقدر هم که صحبت کنم یا فریاد بزنم، فایده‌ای ندارد. جامعه‌ی بین‌المللی با سکوت خود ما را محکوم می‌کند. آیا آن‌ها هرگز چشمان خود را بر روی اعمال و جنایات اشغالگران باز خواهند کرد؟ آن‌ها عفرین را اشغال کردند، همه چیز ما را به یغما بردند و جهان همچنان سکوت کرده است. تا کی این سکوت ادامه خواهد داشت؟»
«همدست جنایات گروه‌های مسلح اشغالگر نشوید»
رشیده در ادامه صحبت‌های خود از سوریه و تمام کشورهای جهان خواست که در برابر این جنایات و اشغالگری سکوت نکنند و گفت: «در برابر ظلم و خشونت موجود بایستید و همدست جنایات گروه‌های مسلح اشغالگر نشوید. ما خواهان جنگ نیستیم، ما صلح می‌خواهیم. ۲۶ سال است که رهبر ما (رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان)تحت سنگین‌ترین شرایط زندانی شده است. چرا کسی صدای خود را بلند نمی‌کند؟ رهبر ما نیز صلح و اتحاد را می‌خواهد. راه‌حل در پایان دادن به این حصر و انزوا است. خلق کورد طرفدار جنگ نیستند، ما حامی صلح هستیم.»
«امید ما صلح و آرامش است»
رشیده با یادآوری اینکه برای دومین بار مجبور به ترک خانه و آوارگی شده‌اند و بسیاری از زنان، کودکان و سالمندان در این مسیر کشته شده‌اند، خواسته‌ها و دردهای خود را چنین بیان کرد: «ما می‌گوییم دیگر بس است؛ کشتار و اشغالگری بس است. ما خواهان صلح هستیم. تا پایان ایستادگی خواهیم کرد و در کنار رهبر خود، مردم و مبارزان آزادی باقی خواهیم ماند. هرگز تسلیم اشغالگری نخواهیم شد. من به‌عنوان مادری از عفرین، صلح می‌خواهم نه جنگ. ما تا پایان، دنباله‌رو خون شهیدانمان خواهیم بود.»