فرمانده (یپژ): رویکرد حاکم بر سوریه، ذهنیت کشتار است
ویان آدار، از فرماندهان یگانهای مدافع زنان (یپژ)، تقابل دو دیدگاه در سوریه را چنین توصیف کرد: «از یک سو، ما با فلسفه "ژن، ژیان، آزادی" نویدبخش زندگی هستیم و از سوی دیگر، ذهنیت کشتاری قرار دارد که میگوید زن باید بمیرد.»

رونیدا حاجی
حسکه - در بسیاری از استانهای تحت کنترل دولت دمشق، هویت زنان به شکلی سازمانیافته سرکوب میشود. وقایع اخیر در سواحل سوریه و شهر سویدا که زنان و کل جامعه را هدف گرفته، چهره واقعی این حاکمیت را آشکار کرده است. در همین زمینه، ویان آدار، از فرماندهان یگانهای مدافع زنان (یپژ)، با خبرگزاری ما به گفتگو پرداخته است.
ذهنیت متجاوز
ویان آدار با اشاره به اینکه حاکمیت فعلی با تحمیل خود بر سوریه، در پی ویرانی و نسلکشی است، افزود: «آنچه امروز در سوریه میگذرد، یک تراژدی تمامعیار است، بهویژه اقداماتی که با هدف قرار دادن زنان، کل جامعه را نشانه میروند. آدمربایی، قتل و تجاوز، بستر هرگونه عمل غیراخلاقی را فراهم میکند. این جنایات در بسیاری از استانهای سوریه در جریان است. این جنایات در سواحل کشور و در سویدا به شکل علنیتری به چشم میآید، در حالی که در دمشق، حلب و ادلب، عاملان آن همواره میکوشند جنایات خود را در پشت پرده پنهان کنند.»
ذهنیت قاتل
ویان آدار با بیان اینکه «کشتن زن، کشتن زندگی است»، تصریح کرد: «رژیم بعث بر ذهنیت تکرنگی، تکزبانی، تکپرچمی و تکملیتی استوار است. حاکمیت امروز دمشق نیز بر همین مدار حرکت میکند و این به معنای آن است که ما با همان رویکرد ویرانگر روبرو هستیم. ما به عنوان یگانهای مدافع زنان (یپژ) این اقدامات را قاطعانه محکوم میکنیم. امروز تمام زنان سوریه، از کورد و آشوری و سوریانی گرفته تا ارمنی و ایزدی و دروزی و علوی و عرب، سرنوشتی مشابه زنان سویدا و مناطق ساحلی دارند و همگی در معرض خطرند. وقایع سوریه به وضوح نشان میدهد که این ذهنیت، مرگ را ترویج میکند، نه زندگی را. ما ندای "ژن، ژیان، آزادی" سر میدهیم و آنان پاسخ میدهند که زن باید بمیرد. این دو نگاه هرگز با یکدیگر آشتی نخواهند کرد. ما چنین رویکردی را مطلقاً رد میکنیم، زیرا ذهنیتی که زن را حذف کند، در نهایت خود را نابود خواهد کرد.»
فریب آزادی دروغین سرمایهداری را نخورید
ویان آدار در ادامه بر لزوم هوشیاری جهانی زنان تأکید کرد و گفت: «ما مبارزات خود را دوشادوش تمام نهادهای اداره خودمدیریتی تقویت میکنیم و به عنوان یگانهای مدافع زنان (یپژ) در کنار همه زنان سوریه میایستیم. این ذهنیت نابودگر تنها به سوریه محدود نیست و در دیگر کشورها نیز به شکلی پنهانی و زیر نقاب فریبنده "آزادی" سرمایهداری، علیه زنان عمل میکند. ما از تمام زنان جهان میخواهیم در برابر این آزادی دروغین که با وعده حقوق، آنان را به بیراهه میکشد، آگاه باشند. فراخوان ما بهطور ویژه برای زنان سویدا و فلسطین است که امروز هدف وحشیانهترین حملات قرار گرفتهاند. اگر متحد نشویم، اگر نیروی ذاتی خود را با پیشاهنگی زنان سازمان ندهیم و اگر به عنوان زنان سوریه همبستگی خود را استوار نسازیم، هرگز قادر به تغییر ذهنیت کشتار و تجاوز نخواهیم بود.»
یاد مادر فوزیه فزیردین را زنده نگاه داریم
ویان آدار سپس به قدرت و ایستادگی آزادیخواهانه «مادر فوزیه» اشاره کرد و همگان را به پاسداشت یاد او فراخواند: «بزرگترین سلاح ما برای دفاع از خود، اتحاد و سازماندهی است. تنها از این راه میتوانیم هستی زنان سوریه را پاس بداریم و آن را تضمین کنیم. فرصت هنوز از دست نرفته، اما هرگونه درنگ به بهای سنگینی تمام خواهد شد. بنابراین، زنان باید در سراسر سوریه، بیدرنگ برای سازماندهی و دفاع از خود بپاخیزند. همه زنان سوریه باید شهید فوزیه فزیردین را سرمشق خود قرار دهند. باید دید که او چگونه در سنین پیری در برابر مزدوران جنگید و جاودانه شد. زنان سویدا نیز باید با سازماندهی، آموزش و دفاع از خود، میراثدار آن مادر قدرتمند و نماد ایستادگی باشند.»
آزادی را با مبارزه به دست میآوریم، نه با تمنا
ویان آدار در پایان سخنانش با تأکید بر اینکه نهادهای برآمده از ذهنیت سلطهگر، هرگز حقوق بشر را تضمین نخواهند کرد، گفت: «ما آزادی را از کسی تمنا نمیکنیم. ما نمیتوانیم از بانیان یک نظام مردسالار، جنسیتزده و نژادپرست طلب آزادی کنیم. این همان نظامی است که ریشه در تاریخ سومریان داشته و امروز با تمام قوا پابرجاست. ما همواره از سازمانهای حقوق بشری مطالباتی داریم، اما ضمن احترام به قوانین جهانی که نمایندگی میکنند، چشمانتظار آنها نمیمانیم. چرا که این نهادها خود محصول همان ذهنیت سلطهگر هستند. راه حل نهایی این است که به نیروی ذاتی خود ایمان بیاوریم، از خود دفاع کنیم و مسیر رهایی و امنیت را با دستان خودمان تضمین نماییم.»