ساریا دنیز

مرکز خبر- با ایجاد سیستم حاکمیت مردسالار، زنان قرن‌هاست که در یک حلقه خشونت سیستمی قرار دارند. در تمام دوران‌های تاریخ، زنانی که مورد خشونت جنسی، جسمی و طبقاتی و تحت فشار قرار گرفته‌اند، راه اعتراض به آنچه که بر سرشان می‌آید را انتخاب کرده و مقاومت کرده‌اند. مبارزه زنان همچنین تاریخ مبارزه برای برابر بودن شهروندان نیز بوده است.
سیستمی که زنان را به خانه‌ها محدود می نماید و آنها را از فضای عمومی خارج می‌کند و این را با باورهای دینی سازمان‌دهی می‌کند، نقش‌های زنانه را نیز هر دوره مطابق با شرایط آن زمان بازتولید می‌کند. زنان به عنوان ادامه‌دهندگان حاکمیت خود دیده می‌شوند و ارزش زنان از طریق نقش مادری تعیین می‌شود.

 

دلیل واقعی و مشروع

در روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان (٢۵ نوامبر)، زنان در حال بحث درباره نقش‌های زنانه و چگونگی ایجاد تحولی اجتماعی و امکان‌های مبارزه مشترک هستند. در این مرحله، شعار «ژن، ژیان، آزادی» که امروز در بسیاری از کشورهای جهان گسترش یافته، زنان را به هم پیوند داده است. زنان از ترکیه، عراق، ایران، هند و اروپا در روز ٢۵ نوامبر آماده می‌شوند تا علیه خشونت دولتی مردانه به خیابان‌ها بیایند. زنان که با شعار «ژن، ژیان، آزادی» قصد دارند صدای خود را در برابر خشونت مردانه بیان کنند، در قرن‌هایی که در آن مبارزه برای «انقلاب زنانه» را در پیش گرفته‌اند، به جنگ‌ها و درگیری‌هایی که در نقاط مختلف جهان به ویژه در خاورمیانه جریان دارد اشاره می‌کنند. زنانی که به نقش فاشیسم در تقویت دشمنی علیه زنان اشاره می‌کنند، در همین زمینه بر واقعیت جنگ تأکید می‌کنند و توجه خود را به مسئله کوردها که اکنون به عنوان مسئله‌ای عمومی برای تمام ملت‌ها تعریف شده، جلب می‌کنند و به زنان که در این روند هدف خشونت دولتی مردانه قرار گرفته‌اند، اشاره دارند. به همین دلیل است که زنان به یک روند صلح در کوردستان علاقه‌مند هستند. بنابراین درخواست آزادی عبدالله اوجالان در روز 2۵ نوامبر دلیل مشروع و واقعی بسیار مهمی دارد.

 

برای مقاومت خود هدف قرار می‌گیرند

عبدالله اوجالان، رهبر خلق کورد، با ارائەی «زنانگی یک پدیده اجتماعی است نه فیزیکی»، نشان می‌دهد که زن بودن تنها یک رویداد فیزیکی نیست، بلکه تمام ابعاد زندگی خلاقانه را تعریف می‌کند. او که به نقش زن در ساخت اجتماعی توجه می‌کند، می‌گوید: «اولین مسئله واقعی‌ای که با انهدام روبه‌رو است، آزادی نیست، بلکه ابتدا حفظ وجود است و این ممکن است تا حد امکان با آزادی درهم آمیخته شود. آزادی فقط با حفظ وجود ممکن است.» زنان با این ارزیابی بیان می‌کنند که هم به عنوان یک جنس و هم به عنوان بخشی از یک ملت ستمدیده نادیده گرفته شده‌اند. زنانی که واقعیت خود را با واقعیت یک ملت ستمدیده هم‌راستا کرده‌اند، به دلیل مقاومت در برابر حملات هدف قرار می‌گیرند. زنانی که راه حل مسائل اجتماعی را در رهایی زن می‌بینند، بر اساس پارادایم دموکراتیک-اکولوژیک و آزادی‌خواهی زنان سازماندهی می‌شوند.

 

زن و زندگی را یکی خواهیم کرد

فلسفه «ژن، ژیان، آزادی» با این معنا فراتر از یک شعار، ریشه‌های مبارزه‌ای است که سال‌هاست ادامه دارد. عبدالله اوجالان، رهبر خلق کورد، می‌گوید: «در زبان مردم ما، واژه‌های زن و زندگی مترادف هستند. اما با گذشت زمان، این دو به دو دسته کاملاً متضاد تبدیل شده‌اند. ما دوباره این شکاف را از بین خواهیم برد، به عبارت دیگر، دوباره زن را با زندگی یکی خواهیم کرد.» این فلسفه از سوی زنان در ۲۵ نوامبر (روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان) پذیرفته می‌شود. زنانی که برای آزادی خود به میدان‌ها می‌آیند، آزادی‌هایشان را در آزادی عبدالله اوجالان می‌یابند و خواهان لغو فوری حصر هستند. به همین دلیل، زنان در صف اول اعتراضات علیه حصر قرار دارند و هیچ‌گونه تردیدی در بیان مطالبات خود ندارند.

 

زنان پیشگام جامعه شدند

شعار «ژن، ژیان، آزادی» که از پارادایم رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان برآمده است، امروز در زبان زنان در بسیاری از کشورهای جهان و به‌عنوان بخش اصلی مقاومت آن‌ها شنیده می‌شود. عبدالله اوجالان با تأکید بر این‌که زن بخشی از زندگی است، قدرت زن و تأثیر آن در تغییرات را این‌گونه توضیح می‌دهد: «زن فقط یک بخش عینی نیست، بلکه باید به‌عنوان یک سوژه آگاه و مصمم نیز باشد. در این معنا، ما تنها برای شما راه‌حل نمی‌دهیم، بلکه جامعه به‌طور کلی به این آزادی نیاز مبرم دارد. شما پیشگامان این آزادی هستید. وظایف بسیار دشوار است، باید به آن‌ها توجه ویژه داشته باشید.»

 

«باید آزادی‌خواه زن باشیم»

زنان فلسفه «ژن، ژیان، آزادی» را در شمال و شرق سوریه به انقلاب تبدیل کردند. این انقلاب به الگویی برای زنان در سراسر جهان تبدیل شد و با شعار «ژن، ژیان، آزادی»، مقاومت‌ها به حرکت‌های مردمی تبدیل شدند. زنان برای حقوق خود، همچنین به پیشگامان جامعه تبدیل شدند. عبدالله اوجالان در سال ۲۰۱۳ در پیام ۸ مارس نیز گفت: «اگر زندگی وجود داشته باشد، تنها با زن ممکن خواهد بود و زن تنها از طریق رسیدن به آزادی می‌تواند این را محقق کند. باید آزادی‌خواهی زن را پذیرا باشیم و از شکل دادن به زن بپذیریم زیرا آن را بی‌اخلاقی می‌دانم. زن باید از ویژگی های الهگی برخوردار  باشد. زن آزاد مانند خورشیدی متولد می‌شود. واژه‌های «ژن، ژیان» بسیار معنادار هستند. زنان باید قدرتمند، آزاد و صاحب تصمیم باشند.» این پیام که به زنان کورد منتقل شد، به میلیون‌ها نفر رسید و نقش مهمی در تجسم فلسفه «ژن، ژیان، آزادی» داشت.

 

زنان از این فلسفه حمایت می‌کنند

زنان که فلسفه مقاومت ایجاد شده را پذیرفته‌اند، همچنان تاریخ مقاومت خود را بازنویسی می‌کنند. امروز، فلسفه «ژن، ژیان، آزادی» که زندگی می‌آفریند و مقاومت‌هایی که با این شعار به وجود آمده‌اند، به نوعی نشان می‌دهند که هدف از اعمال محدودیت ها به نتیجه نرسیده است. زنانی که این فلسفه را به عنوان راه خود پذیرفته‌اند، با همین فلسفه به حکومت‌ها پاسخ می‌دهند. زنان با فلسفه آزادی‌خواهانه عبدالله اوجالان، در ایجاد زندگی‌ای جدید مصمم هستند. در مقابل این مبارزه، حملات حکومت‌ها در حال افزایش است. در ترکیه و کوردستان زنان به زندان‌ها انداخته می‌شوند. سرزمین روژاوا تقریباً هر روز بمباران می‌شود. ساکینه جانسز، فیدان دوغان، لیلا شایلمز، سوا دمیر، آرین میرکان، آسیه یوسف، ناگهان آکارسِل، کادر ارتاقایا، گلستان تارا، هیرو بهادین و بسیاری دیگر از پیشگامان این سرزمین‌ها به شهادت می‌رسند.

 

مخاطب عبدالله اوجالان

زنان در روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، ۲۵ نوامبر، از شعار «ژن، ژیان، آزادی» برای زندگی و آزادی خود دست نمی‌کشند. زنانی که از زندگی خود دفاع می‌کنند، در هر فرصتی خواستار شکستن حصرها و آزادی عبدالله اوجالان در این ۲۵ نوامبر هستند. زنان بیان می‌کنند که صلح تنها به معنای توقف اسلحه‌ها نیست، بلکه به معنای تضمین یک زندگی عادلانه، برابر، دموکراتیک و اکولوژیک است و تأکید می‌کنند که مخاطب این پروسه آشتی قطعاً عبدالله اوجالان است. زنان که بر این باورند که مبارزه برای صلح که توسط زنان رهبری می‌شود، به برابری جامعه خواهد انجامید، شعار «ژن، ژیان، آزادی» را به عنوان فراخوانی برای تحقق برابری اجتماعی، کسب آزادی‌ها و به رسمیت شناختن آن فریاد می‌زنند.