مرکز خبر-  روز شنبه ۵ نوامبر، زنان از سراسر جهان، به ویژه زنان فیمنیست کورد، در دومین کنفرانس جهانی زنان که به میزبانی برلین، پایتخت آلمان، طی دو روز با موضوع «انقلاب ما: آزادی زندگی» برگزار می‌شود، گرد هم آمدند.

در اولین نشست دومین کنفرانس جهانی زنان به همت جنبش «زنان آینده را می‌سازند» که با عنوان «جنگ جهانی سوم و پاره پاره شدن سپر مصونیت دولتی و حاکمیت مردانه» برگزار شد، مدیر مؤسسه‌ی صلح کوردی مگان بودیت به «خشونت دولتی علیه جامعه و زنان - شلاق مردسالاری» اشاره کرد و تقسیم قدرت دولت-ملت‌ها و جنگ، اشغال و اپیدمی‌های ناشی از آن را ارزیابی کرد.

نیلوفر کوچ، سخنگوی کمیته‌ی روابط بین‌الملل کنگره‌ی ملی کوردستان(KNK) در سخنان خود با بیان اینکه زنان در سراسر جهان با شعار «زن زندگی آزادی» به مبارزه پرداخته‌اند، افزود: «زیربنای این شعار که در حال حاضر در سراسر جهان طنین‌انداز شده است به بیش از ۴٠ سال پیش و فلسفه‌ی رهبر خلق کورد عبدا‌لله اوجالان برمی‌گردد».

 

«زمان مسئولیت‌پذیری فرا رسیده است»

نیلوفر کوچ با اشاره به گروه‌های تروریستی مانند «بوکوحرام»، «گروه تحریر الشام» و مزدوران داعش به شباهت‌های خشونت‌هایی که کشورهای خاورمیانه دنبال می‌کنند، خاطرنشان کرد: «تنها هدف از این تفاهم‌های شبه نظامی این است که زنان و جامعه را به عنوان دشمن معرفی کنند. اما اگر خودمان را سازماندهی کنیم می‌توانیم آن‌ها را شکست دهیم. نمونه‌ی آن را در کوردستان دیده‌ایم. به همین دلیل است که می‌گویم وقت آن رسیده که شعار «زن زندگی آزادی» سر دهیم و مسئولیت را بر عهده بگیریم.»

مریم راوی، نماینده‌ی انجمن انقلابی زنان افغانستان (راوا ) نیز به نوبه‌ی خود، با توجه به سیاست‌های زن‌ستیزانه‌ی طالبان، توضیح داد که ایدئولوژی طالبان معتقد است که زنان فقط باید کارهای خانه را انجام دهند و خاطرنشان کرد که کشورهای غربی برای منافع خود از طالبان حمایت می‌کنند.

 

«زن زندگی آزادی»

مریم راوی با تأکید بر این‌که آن‌ها به عنوان یک زن سفر دشواری را پشت سر گذاشته‌اند، گفت: «ما وظیفه داریم که مظلوم‌ترین زنان افغانستان را آموزش دهیم. ما به عنوان انجمن انقلابی زنان افغانستان به مقاومت ادامه خواهیم داد و مبارزات ما رشد خواهد کرد. ما در کنار زنانی که در افغانستان مقاومت می‌کنند، ایستاده‌ایم. ما وظیفه داریم زندگی را در آن‌جا  دوباره از نو بسازیم، ما مبارزه را در راه همرزمان شهیدمان ادامه خواهیم داد. زنان از سراسر جهان به سر دادن شعار «زن زندگی آزادی» ادامه خواهند داد.»

 

«بیایید جنبش‌های فمینیستی خود را بنیاد نهیم»

لولیتا جاوز، سخنگوی زنان «Abya Yala» از گواتمالا، در میزگرد خود با عنوان «تخریب محیط  زیست» گفت: «سلطه‌ی مخرب، تصرف و سرکوب مبتنی بر بهره‌برداری وحشیانه از منابع طبیعی» بر لزوم پایان دادن به استفاده از سلاح‌های ممنوعه‌ی بین‌المللی، «به جنگ نه می‌گوییم، به استفاده از سلاح شیمیایی در کوردستان نه می‌گوییم» تأکید کرد.

لولیتا جاوز توضیح داد که آن‌ها متعلق به مردمی هستند که از روح‌ها محافظت می‌کنند، «ما فرزندان و محافظان زمین هستیم» و افزود: «در آمریکای لاتین ما از خود و سرزمین خود در برابر نظام مردسالار دفاع کردیم، زندگی متفاوتی در سرزمین ما وجود دارد. ما عاشق محیط زیست هستیم. می‌گویند در منطقه‌ی ما دموکراسی وجود دارد، اما این یک دروغ بزرگ است. تیراندازی در منطقه‌ی ما افزایش می‌یابد و از این سلاح‌ها برای کشتن ما استفاده می‌شود».

وی افزود: «این دموکراسی نیست، ما مانند برادران ماپوتشی خود از آزادی دفاع می‌کنیم. می‌گوییم آزادی، آزادی، آزادی. ما به کنفرانسی که توسط زنان سازماندهی شده درود می‌فرستیم. ما خواستار عدالت هستیم. فرصتی برای بنیاد کردن جنبش‌های فمینیستی خود باقی نمانده است».

 

«رستگاری جوامع از طریق رهایی زنان حاصل می‌شود»

آریل صالح، جامعه‌شناس استرالیایی و فمینیست محیط زیست در سخنان خود توضیح داد که فمینیسم زیست محیطی در روژآوای کوردستان، شمال و شرق سوریه محقق شده است و به سخنان رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان درباره‌ی زنان اشاره کرد و گفت: «تاریخ ۵ هزار ساله نشان داده است که زنان اولین کسانی بودند که مورد خشونت و تبعیض قرار گرفتند».

آریل صالح که فیلمی دربارەی فمینیسم محیطی ارائه کرد با تاکید بر اهمیت مبارزات زنان گفت: جوامع را می‌توان از طریق آزادی زنان آزاد کرد.

در حالی که ژنویو وگان، فعال صلح ایتالیایی که آخرین میزگرد خود را در پایان جلسه‌ی اول  تحت عنوان «مرئی کردن نامرئی» ارائه کرد: وی درباره‌ی مبارزه با نظام سرمایه‌داری مبتنی بر کار زنان بدون دستمزد و دستمزد کم» و در مورد نبود نقش زنان در عرصه‌ی کارسخنانی ایراد کرد.

 

بهره برداری «امنیتی» در هند

کاویتا کریشنان، فعال انجمن زنان مترقی تمام هند، توضیح داد که کشورها و شرکت‌ها با هم بر بدن زنان تسلط دارند، «بیایید به زنان کارگر در تمام برندهای معروف لباس در هند فکر کنیم». این شرکت‌ها به والدین دختر می‌گویند که دخترشان ٣ سال کار می‌کند و وقتی سه سال تمام شد یکباره پول دستمزد آنان را پرداخت می‌کنند و دخترانشان را تحت حمایت نگه می‌دارند. در واقع این نوع استخدام به عنوان یک نشانه استفاده می‌شود. با این قانون خانواده‌ها از ازدواج دخترانشان با خانواده‌هایی خارج از نظام کاست (طبقاتی) خود جلوگیری می‌کنند. وی همچنین به این موضوع اشاره کرد که تجاوز جنسی در هند نیز بسیار رایج است.

گفتنی است، امروز نیز کنفرانس بین‌المللی زنان در برلین در دومین روز خود همچنان ادامه دارد.