درخواست بیش از هزار فعال سیاسی و اجتماعی برای توقف اعدام زنان در ایران

بیش از ١ هزار و ٢٠٠ فعال سیاسی و اجتماعی از ۴۴ کشور و نهاد بین‌المللی خواستند برای توقف اعدام زنان در ایران، فشار علیه جمهوری اسلامی را افزایش دهند.

مرکز خبر- بیش از ١ هزار و ٢٠٠ نفر از فعالان حوزه‌های مختلف از جمله فعالان حقوق زنان، زندانیان سیاسی، مخالفان اعدام، فعالان حقوق بشر و...، در بیانیه‌ای با تاکید بر اینکه «ایران یکی از بزرگترین مجریان اعدام در جهان است»، از ۴۴ کشور و نهادهای بین‌المللی خواستند تا جهت توقف اعدام به ویژه اعدام زنان در ایران، فشار علیه جمهوری اسلامی را افزایش دهند.

در این بیانیه با تاکید بر اینکه «تنها در سال ٢٠٢٣، دستکم ٨۵٣ نفر از جمله ٢۴ زن و در سال ٢٠٢۴، دستکم ۹۳۸ نفر، از جمله ۲۹ زن، اعدام شده‌اند»، بیان شده است: بسیاری از زنان محکوم به اعدام از قربانیان خشونت شدید خانگی، ازدواج اجباری و کودک همسری هستند.

امضا کنندگان این بیانیه، با اشاره به اینکه پخشان عزیزی و وریشه مرادی، دو زن زندانی سیاسی کورد، «در معرض خطر جدی اعدام قرار دارند»، تاکید کرده‌اند: اعدام چرخه بی‌عدالتی و نابرابری را تداوم می‌بخشد.

صفحه‌ی اینستاگرام گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، با انتشار این بیانیه اعلام کرده است که بیانیه‌ی مذکور به امضای ٨ تن از زندانیان سیاسی زن از جمله زینب جلالیان، نرگس محمدی، گلرخ ایرایی، مریم سادات یحیوی، حورا نیک بخت، سکینه پروانه، مطهره گونه ‌ای و ویدا ربانی رسیده است و به بیش از ۱۰۰ سازمان و شبکه فمنیستی و همچنین نهادهای بین‌المللی حامی حقوق بشر ارسال شده است.

در ضمن این بیانیه، پیشنهاداتی به فعالان و سازمان‌های خارج از ایران رائه شده است تا در راستای همبستگی با لغو مجازات اعدام در ایران اقدام کنند.

از جمله‌ی پیشنهادات ارائه شده، تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی برای «توقف فوری» اجرای حکم اعدام پخشان عزیزی و وریشه مرادی است و تاکید کردند که «با انتشار بیانیه‌های عمومی در اعتراض به خطر قریب‌الوقوع اعدام این دو زن سیاسی کورد، جمهوری اسلامی ایران را به پاسخگویی وادار» کنند.

«لغو تمامی احکام اعدام»، توجه به مطالبات و «صدای زنان و افراد جامعه «ال‌جی‌بی‌تی کیو پلاس» که به رابطه بین خشونت‌های مبتنی بر جنسیت و مجازات اعدام می‌پردازد»، «حمایت از زنان ایرانی در مبارزاتشان علیه پدرسالاری، خشونت و سرکوب»، پاسخگو کردن جمهوری اسلامی «به ویژه در رویدادهای بین‌المللی که مقامات و نمایندگان جمهوری اسلامی ایران درباره پیشرفت حقوق زنان در ایران اطلاعات نادرست ارائه می‌دهند» و... از جمله راه‌های پیشنهادی برای سازمان‌های خارج از ایران بوده است.