مرکز خبر- به گزارش خبرگزاری زن، روز سه‌شنبه ٣ خردادماه، جمعی از دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی در پی تأیید حکم حبس و محرومیت‌های هستی امیری، فعال دانشجویی و دانشجوی کارشناسی‌ارشد رشته‌ی حقوق توسط دادگاه تجدیدنظر، دست به تجمع اعتراضی زده و با صدور بیانیه‌ای به حکم دادگاه اعتراض کرده و سرکوب‌های سیستماتیک و برخوردهای خشونت‌آمیز دانشجویان و دیگر فعالین صنفی را ناشی از ترس حکومت دانستند.

همچنین دانشجویان دانشگاه نوشیروانی بابل نیز در اعتراض به حکم حبس هستی امیری با در دست داشتن عکس‌هایی از هستی امیری و فرهاد میثمی و محمد حبیبی و نوشته‌هایی با مضامین «زندانی سیاسی آزاد باید گردد»، «دانشگاه زنده است» و «متحد مقاومت می‌کنیم» تجمع کرده و خواستار آزادی دانشجویان زندانی شدند.

 

متن کامل بیانیه‌ی دانشجویان دانشگاه علامه به شرح زیر است:

امروز در شرایطی به سرمی‌بریم که اخبار زندانی شدن فرزندان این مرزوبوم دیگر کسی را شوکه نمی‌کند. حال زندان برای آنان که می‌خواهند در برابر وضع موجود مقاومت نشان دهند، خود تبدیل به بخشی از مقاومت شده‌است.

هستی امیری دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی، به جرم فعالیت دانشجویی قانونی، در میان سکوت و انفعال دانشگاهیان علامه طباطبایی محکوم به تحمل یک‌سال حبس تعزیری شده است.

او که همواره نماد مقاومت آزادی‌خواهانه در دانشگاه است و از لزوم برچیده شدن مجازات اعدام و دفاع از حقوق بشر سخن می‌گوید، اکنون در انتظار  توقف یک‌ساله‌ی زندگی خود است. گرفتار شدن همکلاسی‌هایمان در راهروهای دادگاه و پشت میله‌های زندان اتفاق جدیدی نیست. مدت طولانی است که هرگونه واکنش مسالمت‌آمیزی نسبت به سیاست‌ها و وقایع گوناگون با چیزی جز بگیروببند و تهدید روبه‌رو نبوده است.

صدور این احکام سرکوبگرایانه در شرایطی که همگان شاهد برخورد خشونت‌آمیز حاکمیت با اعتراضات معیشتی مردم در مناطق مختلف کشور هستیم گواه این مدعاست که سرکوب‌گران حتی از دانشگاه بی رمق این روزها نیز واهمه دارند.

ما با وجود سرکوب شدید، راه حل بسیاری از مشکلات موجود را فعالیت و حمایت از تشکل‌های مستقل و پیوند آنان با یکدیگر می‌دانیم. ما دانشجویان ضمن حمایت از همه گروه‌های مستقلی که خواهان تعیین سرنوشت خود هستند، در برابر عادی‌سازی سرکوب‌های سیستماتیک ایستادگی می‌کنیم و در جهت افشای سازوکارهای ناعادلانه و ناصواب خواهیم کوشید.

امروز بار دیگر نشان دادیم، صحن دانشگاه کماکان عرصه مقاومت مدنی و سیاست‌ورزی خشونت پرهیز است و دانشجویان به عنوان بخشی از مردم دوشادوش معلمان، کارگران، بازنشستگان، کشاورزان و همه‌ی آنان که قامت‌شان خم شده‌است ایستاده و همواره اعتراضات خود را در مقابل سیاست‌های اقتصادی افسارگسیخته و تبعیض‌های فرهنگی و اجتماعی به رساترین شکل ممکن فریاد زدند و در همه حال پاسخی جز سرکوب دریافت نکردند.

حال به تمام کسانی که خیال می‌کردند دو سال فترت از دانشگاه، دانشجویان را از میدان مقاومت مدنی دور خواهد کرد، اعلام می‌کنیم بار دیگر به دانشگاه برگشتیم و دانشگاه همچنان زنده است و با صدای بلند فریاد می‌زنیم: «تصمیم ما بر این است کز زندگانی بد بیشتر از مرگ بترسیم».