مرکز خبر- گروهی از دختران افغانستان که به صورت پنهانی و در کلاس‌های زیرزمینی به تحصیل مشغول هستند، نامه‌ای به روزنامه‌ی ساندی تایمز ارسال کرده و نوشتند: ما تنها کشوری در روی زمین هستیم که اجازه‌ی رفتن به مدرسه را نداریم، دنیا فقط به این فکر کند.

آموزگار این دانش‌آموزان که به صورت پنهانی و دور از چشم طالبان به آن‌ها آموزش می‌دهد این نامه را به روزنامه‌ی ساندی تایمز ارسال کرده است.

این روزنامه به نقل از یکی از این نوجوانان به نام مریم ١۶ ساله نوشته است: «من می‌خواستم رئیس‌جمهور شوم، نه برای موقعیت، ثروت و یا شهرت، برای این‌که کشورم را بسازم، کابل را مانند پاریس زیبا بسازم، اما حالا نمی‌توانم به مدرسه بروم».

مریم همچنین افزوده است: «شاید شما فکر کنید که دختران افغان می‌توانند بدون رؤیا زندگی کنن، اما در میان ما دخترانی هستند که می‌خواهند دکتر، مهندس و فضانورد شوند».

یلدا ١٢ ساله نیز با اشارە بە اینکە می‌خواهد معلم شود نوشتە است: «ما از طالبان نمی‌ترسیم. هر دختری در افغانستان آرزوهای بزرگی در دل دارد، اما ما برای رهایی از این تاریکی که در آن غوطه‌ور شده‌ایم به کمک نیاز داریم».

شکیبا ١۵ ساله هم نوشته است: «بزرگترین آرزوی من این است که طالبان حق تحصیل و کار زنان را به ما پس بدهد. من می‌خواهم دکتر شوم. طالبان می‌گویند که زنان باید توسط پزشکان زن معالجه شوند، اما اگر ما نتوانیم درس بخوانیم، این چگونه امکان‌پذیر است؟»

شریفه ١٣ ساله در نامه‌ی ارسالی به ساندی تایمز نوشت: «خانواده‌ی من مانند بسیاری دیگر از خانواده‌ها فداکاری بسیاری کردند که توانستند ما را به مدرسه بفرستند تا چیزی یاد بگیریم و به کشورمان خدمت کنیم. اما طالبان همه‌چیز را نابود کردند. اما ما در حال مبارزه هستیم و هرگز تسلیم نخواهیم شد».

در پایان نامه نرگس که آرزوی این را دارد اولین زن افغان باشد که به فضا سفر می‌کند، می‌نویسد: «می‌خواستم فضانورد شوم، ماه و تمام قدرت‌های خدا را ببینم. می‌خواستم راه‌هایی برای زندگی در مریخ پیدا کنم و مردمم را به دور از جنگ به آن‌جا ببرم».