مرکز خبر- دادخواهان خاوران طی بیانیەای کە روز سەشنبە ٢١ تیر منتشر شد، ضمن محکوم کردن بازداشت و آزار و اذیت خانوادەهای دادخواە آبان ٩٨، ارتباط خود با آنها را همچون حلقەهای زنجیر توصیف کردند و خواهان پایان یافتن آزار و اذیت‌ خانوادەهای دادخواە شدند.

 

متن کامل بیانیە بە شرح زیر است؛

ما دادخواهان خاوران که همچون حلقەهای يک زنجير با ديگر خانوادەهای دادخواه پيوند داريم، دستگيری و آزار و اذيت اعضای خانوادەهای جان باختگان آبان ٩٨، پژمان قلی پور، مهرداد معين فر، محمد طاهری، نويد بهبودی، ابراهيم کتابدار، سعيد دامور، پويا بختياری و علی فتوحی را شديدا محکوم می کنيم. سرکوب و دستگيری اين خانوادەهای دادخواه ادامه جنايات و سرکوب‌های رژيم در دهەی ۶٠ است که خانوادەهای جان باختگان آن دوران سياه را نيز به شيوەهای مختلف مانند محروم کردن ازحق برگزاری مراسم يادبود و حضور در خاوران و خاوران‌های سراسر ايران، و يا اخراج از کار، اخراج از دانشگاه و دستگيری و شکنجه، آزارواذيت می‌کرد. ديروز صدای ما به جايی نمی‌رسيد، اما امروز رسانەهای اجتماعی پژواک صدای خانوادەهای دادخواه هستند که با صدای بلند فرياد مي‌کشند "عزيزان جوان ما را چرا کشتيد؟ چرا آنان را شبانه دفن کرديد؟ چه کسانی دستور اين جنايات را دادند؟ و . . . " و چون جوابی از اين حکومت خودکامه نشنيدند اکنون در شعار و در عمل کل نظام و رهبر آن را نشانه گرفتەاند. قدرت و خشونت دو نيروی متضاد هستند. خشونت جايی ظاهر می‌شود که قدرت در خطر است. اما خشونت بی رويه، يعنی شيوەای که رژيم اين روزها با سرکوب بيش از پيش جنبش‌های دادخواهی، اجتماعی، زنان، صنفی و کارگری در پيش گرفته، نشانه به پايان رسيدن قدرت رژيم و شکست آن در همه عرصەهای سياسی، ايدئولوژيک و اجتماعی است. اين دستگيری‌های گسترده نشانه ضعف اين رژيم و درماندگی آن است. رژيمی که پايەهای مردمی داشته باشد و نگران ادامه حيات خود نباشد به داغ و درفش، اعدام و شکنجه نيازی ندارد. رژيم جمهوری اسلامی قدر قدرت نيست که اگر بود احتياجی به دستگيری خانوادەهای دادخواه نداشت. اين سرکوب‌ها برای ايجاد فضای رعب و وحشت است. بايد در مقابل اين رژيم قرون وسطايی بايستيم، از خانوادەهای دادخواه حمايت کنيم و اجازه ندهيم جان‌های بيگناه ديگری قربانی ادامه حيات اين رژيم اهريمنی بشود.

  دادخواهان خاوران

 ٢١ تير ماه ١۴٠١

 ١٢ جولای ٢٠٢٢